Alle inzendingen over Weer thuis...19

Na wat speurwerk is het huren van een stacaravan een eitje...ik besluit erop in te gaan als ik thuis ben wezen melden dat we er weer zijn... Onze huurders zullen wel schrikken, afwachten maar!…

Het is niet bepaald haar weer. Woemi hield van mooi warm zomerweer. En als ze daar was was het altijd mooi en warm zomerweer. In haar herinnering dan. En graag liet haar dan zo dromen. Zeker toen ze zo ziek was. Het is fijn om te denken dat je leven vroeger, toen je jong was en kind was, goed was. Dat je een gelukkige jeugd hebt gehad.…

We hebben de bergen de bergen gelaten en zijn weer thuis. Eén berg is ons gevolgd: de vuile was. Nu ik het propere sokken- en slipjesbestand weer tot normale proporties heb kunnen doen stijgen (om van de quasi volledige iets-meer-stof-bevattende zomercollectie te zwijgen), ga ik enige anekdotes voor de vergetelheid behoeden.…

Wel hoop ik dat, zodra het kwik op, rond of boven de 23 graden komt, COVID-19 voor 100% is geëlimineerd...!…

Weer een lachbui en dan zegt ie: ik ben hier zo blij mee en weet je, dat is het, daar doen we het voor, het lachen, een complimentje en de lol eromheen!…

Subtitel: de Onaantastbare Kunstschilder Caravaggio en 'de Hand van God'; twee termen die op de 'Onaantastbare' onherroepelijk van toepassing zijn. De voorzitter van Napoli, Aurelio de Laurentiis, vergeleek Maradona, 30/10 - 1960 - 25/11 - 2020 met een rusteloos werk van Caravaggio; Citaat: Onbeheersbaar en wild, maar tegelijk groots.…

zichzelf als een thuis aan haar bewoners moet kunnen geven…

Eindelijk kwam hij thuis.…

Ook in de column: "Bij mij thuis" Ik zie in die columns veel herkenbare dingen. Vanmorgen schoot het me nog te binnen hoe ik me er aan ergerde dat ze de kamer niet opruimden, de gestreken was niet in de kast werd gelegd en hoe ze de spullen zomaar overal en nergens neergooiden. Met als gevolg dat ze dat dan ook weer kwijt waren.…

Als je weggaat, ben je thuis. Als je thuis bent, dan behoor je tot de nu levenden...…

Alle andere tabbladen kunnen weg, alleen hier voel ik mij thuis.…

Na een slapeloze nacht wilden wij nog maar één ding: maken dat we zo snel mogelijk weer thuis kwamen. Zodat we dus de tweede dag al weer thuis waren. Bij V&D in mijn woonplaats heb ik toen nog een Delfts Blauw wandbordje gekocht als souvenir voor mijn moeder. Gekker kan het ook al niet.…

Dan is het spontane er voor een groot deel al weer vanaf. Als het die ene keer per jaar dan toch niet anders kan, dan moet de beslissing om het te doen pas zo laat mogelijk op de dag vallen. Niets is zo vervelend als ruim van tevoren al weten dat je gaat barbecuen.…

De daaropvolgende september is dan misschien ook nog warm, maar oktober wordt dan tenminste weer een echte herfstmaand. Om te voorkomen dat de lente nog vroeger begint, slaan we januari voortaan over, dat is toch al de saaiste maand van het jaar. De kalender klopt dan tenminste weer een beetje met de kortere winter. ’t Is maar een ideetje.…

Hoe is het toch mogelijk dat het weer zo'n invloed heeft op het menselijk gedrag.…

Wat in elk geval zonneklaar is, is dat het weer onze stemming ingrijpend, aangrijpend beïnvloedt. Het weerbarstige lied van Jacques Brel ‘mijn vlakke land’ verhaalt over de vier verschillende winden die alle een ander karakter hebben en een eigen invloed uitoefenen.…

Tjonge jonge wat wordt er weer gemopperd en geklaagd. De Rijn gaat een heel stuk boven NAP, ofwel: mensen gaan er met natte voeten lopen, tenzij ze kaplaarzen aanhebben...…

Zoveel mensen en vooral mannen op tv die me ergeren en waarvan ik denk: “Jij bent zeker de leukste thuis?” Opgewekt, alert, goed gebekt, geïnteresseerd in het onderwerp en de gesprekspartners aan tafel. Mannen die zouteloze bruggetjes naar het weer maken; “Buiten gelukkig geen wolkje aan de lucht, hè Gerrit?”…

Het is Novak Djokovic eigen eigenwijze schuld!…

Ik zou het heel erg vervelend vinden als ik zou overlijden aan het vermaledijde covid-19-virus, maar niet in de cijfers zou worden meegenomen.…

Volgens virologen zijn pandemieën om de zoveel tijd onvermijdelijk. Wel kunnen we voorzorgsmaatregelen nemen die uitbraken minder waarschijnlijk maken. Als wereldwijde maatregel kunnen we intensieve omgang tussen mens en (al of niet dode) dieren tegengaan. Een verbod op handel in levende of gedode dieren op markten zou een stap vooruit zijn. En er…

Ik kwam heel klein binnen, want ik dacht dat mijn melk niets te verbrokkelen had, ik heb er nu nog zelfs het zuur van. Ingetogen zond ik u mijn boodschap, verward indien afgewezen, opgetogen want "zomaar een netgedicht". Voor mij een avontuur, kwetsbaar opgesteld, vaker vragend naar uw grens, ik was er nog maar net, dichtend en schofferend zocht…

Ook thuis, ja, ook thuis was het goed. Ik staar naar het stapeltje kleren en de post in mijn boodschappentas. Zo gaat het al bijna een jaar. “Ga naar huis, Jorrit, ga naar huis” Hoe vaak denk ik dat niet? Ze heeft je nodig, ze kan niet zonder je. Naar huis. “Ben je in je hok?’ sms’t ze.…

ik zit even thuis te zitten. want ik voel me niet geweldig. ik bedenk me kort even wat ik fout heb gedaan. want ik voel me niet zo helder. met een bonkend hoofd loop ik de trap af. en hoor een snerpend geluid. er wordt aangebeld, nee toch! ik voel me moe en door het kijkgaatje in de deur zie ik dat mijn ouders er zijn.…

Sindsdien kom ik bij haar thuis.…

Een nieuw thuis. Want hoe de weg ook loopt, linksom, rechtsom, rechttoe rechtaan, zolang we ons hart volgen, komen we allemaal thuis.…

Als ik het voor me probeerde te zien verloor ik mezelf telkens weer in een lachsalvo. Tegen die tijd waren ze grijs en bejaard! Kende ik toen de kracht van proclamatie nog niet? Mijn hand reikt naar de metalen deurklink, die fonkelt in de late middagzon. De mahoniehouten deur ademt warmte, lijkt me te zeggen: "Kom binnen meisje".…

Ze mochten nu, na al die lange dagen en nachten, dan eindelijk toch thuis komen. De twee bedjes in de slaapkamer schitterenden die middag warm in de zon. Twee tevreden slapers vulden de dekens… Eindelijk thuis! Met de tweeling thuis keerde die middag ook de rust in onze hoofden weer terug. Vanaf nu kon de tweeling gewoon baby zijn.…

Lodderig kijken poezenkind en dementevent mij aan, alsof ze het mij kwalijk nemen weer thuis te zijn.…

Ik weet nog goed dat het sneeuwde (een lichte dwarreling van sneeuwvlokjes) toen ik met mijn moeder, die sinds acht jaar niet meer te midden van de levenden is, naar het flatje ben gaan kijken, zesentwintig jaar geleden. Men noemt de flatjes aan de Nassaustraat, de eerste flatjes van Tilburg, ook "Russische" flatjes, waarom weet ik niet. Hoe het…