Alle inzendingen over Woemi

...zegt ze wijs. ‘Wat mooi’ zeg ik. Door Woemi wordt ineens alles mooi. Zelfs de kade bij Tiel op een te warme zomerdag. Voor Woemi zou ik alles wil doen. De hele dag op de fiets zitten. Of op de bank liggen en een boek lezen. Zoiets. Gewoon alles.

...ziet zwaait hij, zich van geen kwaad bewust. Woemi ontploft zowat. Charlotte neemt voorzichtig de laatste drempel. 'Tja, dat zijn mannen' zegt ze alleen maar. Het komt heus wel goed, ze weet het zeker. [Een vervolg op de serie "Het Paddenjong". De laatste aflevering hiervoor was...

...nog wel eens doodleuk overdoen, maar zover wil Woemi niet gaan. Ze staat al klaar met schoon beddengoed volgende klusje: bed opmaken. Heel handig heeft ze van haar nieuwe dekbedhoes de naden op de hoeken losgetornd. Kan je het dekbed er makkelijker inkrijgen vindt ze zelf. Maar het blijft...

...mee, in de tram? ' vraagt ze. He ja, dat lijkt Woemi het ultieme einde. Een ritje met dementerende oudjes door de buurt. Spannender dan een reis door Siberië. Ze stemt toe. 'Hier zijn ook vacatures' zegt Linda terloops, als ze Charlotte de tram inhelpen. Een heel gedoe, met zo'n daarvoor...

...te gaan zwemmen?” “Ga je mee dan?” “Ja, ok dan, maar geen honderd slagen hoor!” “Je lijkt Woemi wel” lacht hij, en hand in hand lopen ze naar de zee.

...Zelfs het voetbal moet ik kunnen halen. ‘Er is wel voetbal’ ‘k’ Ok, Woemi, ik kom eraan.

...als het vergeten wil kleiner en onbeduidend. Woemi drinkt, eerst behoedzaam, een klein slokje, twee, drie, ze laat de koffie koud worden in haar mond voordat ze doorslikt, maar dan gulzig, alsof het water is. Cornelis lacht. 'En?', vraagt hij. 'Koffie', zegt het kind alleen maar. Met...

...of ridder, maarschalk in het leger van Napoleon. Woemi is alles, wil alles zijn. Als het maar man is, toen al. Altijd vol levenslust, altijd vol energie. ‘Allez, attaquer, pour la Patrie!’ ‘Wil je er misschien wat van hebben? vraagt haar moeder. Ik probeer elke week langs te gaan. Lukt...

...Ik pak mijn fiets. “Wat ga je doen?”vraagt Woemi. “Fietsen”zeg ik. “Kan je nu niet één dagje thuisblijven”vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. Drie bolletjes citroen. Ik hoef het niet eens meer te zeggen tegen het meisje. Ze lacht als ze me ziet. “Ik ben nog nooit zo...

...Jan heeft duidelijk behoefte aan een praatje. Woemi niet. ‘O' zegt ze alleen maar. In de spiegel ziet ze een roodbruin verbrand gezicht. Dromerige pianomuziek vult haar kamer. Ze is niet zwanger, ze is gewoon gelukkig. (Dit is deel drie van de serie “Het paddenjong”. De andere...

...een mesje. ‘Kijk met losse handen’ lacht Woemi. Trots laat ze me zien wat ze durft. ‘Kom’ wenk ik, ‘dan vragen we om een foto’. ‘Hier?’ ‘Nee, hier, bij het hek’. En ze durft het, en ze lacht. Samen kijken we en wijzen we. Het colosseum, de Tiber, alles. Veilig, dicht...

...kan toch verder niet altijd alleen blijven, Woemi?’ ‘Hoezo alleen, ik ben er toch nog steeds, iedere dag wel even, zomaar, als je staat te koken of wandelt in het bos?’ En in bed. Daar is het het ergste. ‘Nou, ik kan me anders niet herinneren dat je je hier ooit bij temperaturen...

...naar muziek geluisterd. Zal er vast ook wel weer een meisje zijn, of meer. 'Waar blijf je zolang?' Een sms, Woemi heeft haar mobiel gevonden. Ze heeft gelijk, het is tijd om naar huis te gaan.

...dat moet beter. 'Gelukkig, die is weg' zegt Kieftenbeld. Tevreden trekt hij aan zijn sigaret. Naar huis? Woemi is thuis. [Voor de serie 'Het paddenjong' is dit een vervolg op 'Verder']

...heeft het me verteld. Iets is er sterker dan moord, iets is er sterker dan misdaad. ‘Woemi, ik weet wat het is’.

...geval weer eens wat anders dan Ajax, het fietsen of Napoleon. Het is gewoon Woemi.

...een beetje scheef? Nu weet ik zeker dat het Woemi is. ‘Heb je niet al een beetje teveel gehad?’ lacht ze weer. ‘Anders jij niet. Je wil zeker alles hebben’. Ze doet een halfslachtige poging mijn beker uit mijn hand te trekken. Even raken haar handen de mijne, strelen ze bijna mijn...

...zelfbewust. Misschien. Maar zij hem wel, Woemi, en je weet toch wel wie er sterker is. Eindelijk, na een uur als een eeuwigheid, komen ze weer beneden. 'Was ze nou niet dronken?' wil Woemi weten. De jongen lacht wat. Ja dus, of op z'n minst aangeschoten. Hij pakt de autosleutels. 'Ik...

...een tekst. Die haar troost heeft gegeven, dat Woemi kan troosten.: C'est l'amour qui fait qu'on aime C'est l'amour qui fait rêver C'est l'amour qui veut qu'on s'aime C'est l'amour qui fait pleurer Mais tous ceux qui croient qu'ils s'aiment Ceux qui font semblant...

...Woemi heeft gevoelige borsten, ik weet het. Vaak pakt ze mijn hand en legt die op haar warme welvingen. Gewoon zomaar, zomaar en verder niks. Dat is Woemi. Al komen er 100 MacDonald’s in de Kreuzberg, mij zal je er niet zien. Beloofd. ‘Kom eens eventjes hier’ zegt ze. Hoeft ze...

...wijst haar waar hij de beesten wil hebben. En Woemi volgt, want ze is al voor hem gevallen. En thuis? Natuurlijk wacht daar nog de jongen. Woemi heeft heus genoeg mannen die van haar houden. Ze smoust met hem in de gang. Ik kruip achter de pc. Weet wat ik verder moet schrijven.

...het nog maar eens met wat morfine. Zonder resultaat. 'Maar je hebt de spuit al klaar?' 'Ja' zegt Sophia, haar tranen verbijtend. 'Laten we hem maar vast aanhangen' zegt Woemi en ze voegt de daad bij het woord. 'Help me' smeekt de vrouw weer, en voorzichtig drukt ze een beetje...

...geeft wat anderen niet hebben, wat hem bijzonder maakt, anders dan anderen. Iets waardoor je. Woemi. Ik ben bang dat het nog niet voorbij is.

... 'Petrus heeft het vast te druk met koffiedrinken.' Ze weet hoe leuk hij die reclame vindt. 'Wat voor soep is het?' vraagt Cornelis naar zijn tot dusver onaangeroerde maaltijd. Woemi laat het hem zien en ruiken. 'Make an educated guess' zegt ze. Mosterdsoep, dat lust hij...

...a perfect day I'm glad I spent it with you Woemi drukt zich verliefd tegen me aan. Het sopdoekje is ineens nergens meer te vinden. Het kan ook wel op een onopgemaakt bed, ze is niet zo moeilijk. ‘En, wanneer gaan wij trouwen?’ wil ze weten. ‘Ik heb wel zin een feestje’ antwoord...

... 'Je kunt het toch nog wel hè?' wil ze belangstellend weten. Je hebt vrouwen, en je hebt Woemi. En doodgaan, ach dat kan altijd nog wel.

...Drogba oud en dikbuikig is geworden en met pensioen is verlekker ik me allang weer aan nieuwe godenzonen. Maar Woemi? Mijn eigen Woemi? Ik weet niet of Cornelis helemaal gelijk heeft, maar sommige mensen, ja, die zijn uniek en onvervangbaar.

...de zon. De wereld om ons heen is wit. Ik wijs Woemi de maagd die je met enige fantasie op de top kan zien schitteren. ‘Daar was je gisteren’ zeg ik. ‘Goed hè?’ antwoordt ze trots. Ja, heel goed. Dan buigt ze zich met wat Italianen over de kaart die de huttenwaard op een tafel heeft...

...Cornelis zo. Toen ging ze dood. En opeens, was daar weer een vrouw die.. die manier van lopen, praten, die jongensbenen, die manier van doen.. Woemi huilt. Zij zal haar naam niet afleggen hier. Nu is het haar naam. ‘Dag Cornelis’ schrijf ik. Verdomme, wat kan je een mens toch missen.

...heb dan wel zo’n modern digiding, moet toch gewoon door de lens kijken om te zien wat ik erop krijg. Ik focus me op het raam. Dan zie ik Woemi, ze wuift naar me en lacht. ‘Jaja, even geduld, even foto maken, dan kom ik’. Naar huis, naar huis. Stom, als ik even doorga zo...