Alle inzendingen over berkenboom

Hoe betreurde zij het toen nieuwe bewoners een bijl aan de stam van haar berkenboom legden en toen zij zijn trotse glorie voorgoed vernietigden....…

Onze moeder hield ontegenzeggelijk veel van "haar" berkenboom en sloeg haar liefdevol gade als zij haar zomertooi ontvouwde en als zij in de winter kaalheid droeg Het sneed ons door het hart toen latere bewoners meedogenloos het kapmes aan de stam van onze boom legden....…

De kronkelige takken van de berkenboom aan mijn venster wiegen en deinen in een licht, zwak briesje. Weer breekt een nieuwe lente aan. De aanzet van het gebladerte dat in de zomertijd die spoedig aan zal breken de boom weer zal sieren als een majesteitelijke en triomfantelijke groene tooi is al zichtbaar.…

Achter het huisje lag een klein tuintje met daarin een berkenboom die haar zilverwitte stam ten hemel hief en die vooral geliefd was bij onze moeder. In een klein perceeltje kweekten we de onschuldige, lieflijke madeliefjes en andere bloempjes.…

Een eenzame en vervallen berkenboom schijnt maar nauwelijks het leven te houden en zij draagt lijdzaam haar bladertooi vóór het paviljoen waarin mijn broer is gehuisvest. In Nederland is er zorg voor iedereen en in de gangen van het paviljoen verwijzen naamplaatjes met foto's en geboortedata naar de bewoners.…

Vóór het paviljoen dat de zwakzinnigen, alsmede mijn broer, huisvest en waar zorgzame verplegers over hem waken, houden een kromme berkenboom en armzalige takken die een zwakke bloei tonen in het hoopvolle vooruitzicht van de lente, nauwelijks het leven....…

'Zie je daar in de verte die liggende berkenboom?' Ik knikte. 'Ik voelde mij die berkenboom omdat niemand mij vroeg hoe het met me ging. Alsof ik niet bestond.' Ze had een gedicht gemaakt en hardop voorgelezen naast de boom, aan de persoon met wie zij er toen was. Ik liet het op me inwerken.…

Op het terrein van de inrichting treft men een lusteloze, vervallen berkenboom aan en enkele bosschages die nauwelijks het leven schijnen te houden onder de gestaag neervallende regen. Dit alles biedt geen vrolijke aanblik....…

Achter het arbeidershuisje dat wij in die jaren bewoonden, strekte zich een tuintje uit met helemaal achterin "onze" berkenboom met haar zwart-witte bast, door mama teer gekoesterd.…

Als men wil kan men hier enkele gedateerde damestijdschriften inzien met de gebruikelijke artikelen en illustraties over Barbiepoppen die allemaal volledig identiek schijnen te zijn en men kan zijn blikken vestigen op een wandplaat, een fotografische afbeelding van berkenbomen die men zoveel liever in het echt zou willen aanschouwen.…

Daar is de ligusterhaag, die evenwijdig loopt aan de gevels; daar zijn de berkenbomen, daar zijn de lantaarns en daar is de voordeur van huisnummer drie; ik wil aanbellen en vragen of ik nog één keer de hal en de woonkamer mag zien, de keuken en mijn slaapkamertje, waarin ik sliep, droomde en studeerde en waarin ik als dertienjarig meisje op mijn eerste…

Daar is de ligusterhaag die evenwijdig loopt aan de gevels; daar zijn de berkenbomen en daar is de voordeur van huisnummer drie. Ik wil aanbellen en vragen of ik nog één keer de hal en de woonkamer mag zien.…

Hoe het ook zij, een enkele berkenboom siert daar het plantsoen. Ik bezag de drie ruime kamers, het keukentje en de badkamer en was opgetogen dat dit mijn domein zou worden; dit zou mijn ruimte worden, helemaal voor mij alleen.…

Onder een dichtgetrokken, grauwe hemel staan berkenbomen zij aan zij op het terrein van de inrichting en even verderop zie je de weelderige kruinen van kastanjebomen, verlevendigd door vele witte kaarsjes. Binnen, in de paviljoens, die fantasierijke namen dragen, vindt het vierentwintig-uursbedrijf van de zwakzinnigenverpleging plaats.…

Onder een dichtgetrokken, grauwe hemel staan berkenbomen zij aan zij op het terrein van de inrichting en even verderop zie je de weelderige kruinen van kastanjebomen, verlevendigd door vele witte kaarsjes. Binnen in de paviljoens, die fantasierijke namen dragen, vindt het vierentwiniguursbedrijf van de zwakzinnigenverpleging plaats.…

“Zie je daar, die liggende berkenboom?” vroeg ze ineens. Ik knikte. “Ik voelde me zoals die boom. Omdat niemand vroeg hoe het met me ging. Alsof ik niet bestond.” Ze had er een gedicht bij gemaakt, zei ze. Het hardop voorgelezen, daar, bij die boom, aan iemand anders. Ik liet het op me inwerken.…

Traag vallen de bladeren van de berkenbomen, het wordt winter. En winter wordt het, Fopski zijn hersenen bevriezen. Dan haalt ze de psychiater er bij, Sigmund Freud en die stelt de diagnose: algehele bevriezing > patiënt zal niet weer bijkomen, alleen een vrouwenborst en wodka en warmte en zon kan hem nog redden.…

Ook die ene merel, die elk jaar weer zijn ‘lente ode’ fluit in onze berkenboom, en het gekwetter van het spijbelend groepje verliefde pubermezen in de sierkerselaar, behoren tot mijn eerste voorjaarstekens.…

Eerst ging hij naar de nonnenschool Berkenboom, vervolgens naar het St.Jozefinstituut te Sint-Niklaas. Hij hield als kind veel van de natuur en schilderen. Zijn vader schilderde ook, in de oorlog ruilde hij met de boeren schilderijen voor voedsel.…

Wouden van dennenbomen of berkenbomen daar word ik erg triest van. Voor mij is Finland niet weggelegd. Geef mij maar La Mancha in Spanje: eindeloze vlaktes met vele vergezichten, of ons eigen Nederlandje met zijn vele polders.…