Alle inzendingen over koptelefoon

Af en toe zit ik achter de computer met een soort van koptelefoon om te luisteren naar muziek. En daarbij heb ik een bril op met van die koordjes, je weet wel, toch? En ja hoor, dan gaat mijn mobieltje over en dan begint het probleem.…

Hij liep dan naar de wandmeubel, opende een deurtje en pakte een sigaar uit een doos naast het kistje, waarop de koptelefoon lag. Dirk was toen zo nieuwsgierig en zei: ''Opa, is dat een koptelefoon op die doos?'' Opa had hem door, want hij had al lang gemerkt, dat zijn kleinzoon graag wilde weten, wat er in dat sigarenkistje zat.…

Dirk mocht wel even de koptelefoon op zijn hoofd vastklemmen en rende toen met zijn armen gespreid door de kamer als een piloot van een vliegtuig. Opa moest er hartelijk om lachen en dacht, laat ik die kristalontvanger en de koptelefoon maar aan hem geven.…

Hij zou me door een koptelefoon de wondermooie muziek van "La Compasa" laten horen; de favoriete muziek van wijlen zijn moeder die eens haar huwelijksjaren had begeleid en met hem zou ik afstevenen op een voorspoedig verlopende vriendschap, voortgezet tot in lengte van jaren....…

Met zijn koptelefoon op en knieën opgetrokken op de bank, frummelt hij aan het snoer. “Lieve schat, kijk me aan, wat stress je…” zingt hij verder. “Fock iedereen, want ik ken je…” Hier stottert hij een beetje, alsof hij de woorden die in zijn oor klinken net niet bij kan houden.…

Maarten heeft zijn koptelefoon op, frommelt met zijn handen aan het snoer, zingt zacht en vol overgave. Met zijn knieën opgetrokken, zit hij op de bank. ‘Lieve schat kijk me aan, wat stress je…’ zingt hij verder..…

De koptelefoon op het hoofd en maar draaien aan de kristaldetector, zodat een draadje over een kristal beweegt en de juiste golflengte vindt, maar ik vond geen zender en probeerde het toen het donker werd nog een keer en ja hoor, ik hoorde verschillende zenders duidelijk in de koptelefoon, van vader wist ik de uitzendtijd van radio Oranje en die kreeg…

De fietsen achterop, de DVD speler hangt, mobieltjes bij de hand, geef de kinderen nog hun koptelefoon op. De oplader mee, laptopje op schoot, zakje snoep, builtje chips, flesje cola, de DS en we moeten ook nog eten voor de lunch en het ontbijt. Is de gasfles wel gevuld, de bandenspanning gecheckt. Is de Kogeldruk oké? Oliepijl gecontroleerd?…

Koptelefoon op, gestoorde muziek op stadionsterkte en wie doet ons wat. Hoe het met de geblesseerde spelers gaat? Geen idee, de spelletjescomputer wacht..…

Het eerste wat hij doet is zijn koptelefoon opzetten en een YouTube filmpje aanklikken. Maarten, zegt zijn vader, met lichte ergernis, wat heeft die gast voor interessants te vertellen, joh? ‘Nou, meer dan jij, kan ik je zeggen’ antwoordt zoon, zijn stem klinkt schor van de slaap. Man kijkt geamuseerd.…

Laatst rukte een luchtverkeersleider zijn koptelefoon af en riep: “Ze bekijken het maar daarboven”. En dat moeten we met elkaar toch niet willen. Deze mensen weten niet wat ze aanrichten met hun inspraakprocedures. En last, last..wat is er nou mooier dan een 737 vlak boven je eensgezinshutje voorbij te zien komen.…

Japie lette goed op wanneer opa naar de kast liep om een sigaar te pakken, want hij had gezien, dat naast de doos sigaren een kistje stond met een koptelefoon erop. Hij kon zijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen en kwam van zijn stoel af en gaf opa een hand en ze liepen samen naar de kast.…

Ik had nodig een spoel, een condensator, een buis en een koptelefoon. Voor een paar centen was daar wel aan te komen. Binnen een uur had ik met geïsoleerde draadjes en een soldeerbout het toestel in elkaar gezet en was ik uiterst benieuwd of er wat te horen was in mijn koptelefoon.…

Ik had nodig een spoel, een condensator, een buis en een koptelefoon. Voor een paar centen was daar wel aan te komen. Binnen een uur had ik met geïsoleerde draadjes en een soldeerbout het toestel in elkaar gezet en was ik uiterst benieuwd of er wat te horen was in mijn koptelefoon.…

Ik had nodig een spoel, een condensator, een buis en een koptelefoon. Voor een paar centen was daar wel aan te komen. Binnen een uur had ik met geïsoleerde draadjes en een soldeerbout het toestel in elkaar gezet en was ik uiterst benieuwd of er wat te horen was in mijn koptelefoon.…

Door de koptelefoon kreeg ik te horen dat er een sessie kwam van 1 minuut, OHHH dat is te doen, vervolgens was het even stil en kwam er de boodschap van 3 minuten, iets langer dus, waarna het niet lang duurde voor ik te horen kreeg dat de komende sessie 7 minuten zou duren en na 1 minuut zou de contrastvloeistof ingespoten worden.…

Van optreden kwam niks meer en de band viel uit elkaar en hij moest eerst maar eens weer gezond worden en ging fietsen met rockmuziek op de koptelefoon.…

Tegenwoordig beluister ik een gevierd artiest als Nat King Cole aandachtig en respectvol, met behulp van koptelefoons, mij afsluitend voor alledaags rumoer. Zijn uitzonderlijke albums ‘To Whom It May Concern’ en ‘The Very Thought Of You’ zijn delicatessen voor de musicoloog.…

Werk niet mee aan zo’n zaal vol koptelefoons. Je schiet er geen sikkepit mee op.…

Ik parkeer mijn fiets en heb veel moeite om de koptelefoon af te doen. Vanavond mag ik weer terug. Dan kan hij weer op. Eerst maar eens droge kleding aan doen.…

Ze zoekt haar koptelefoon. Ze heeft nog wel even.…

Op minuut 64 zet de vrouw een koptelefoon op. Wat zij hoort, hoort ook de kijker: een kinderstem die een verhaaltje voorleest. De beelden versnellen. Hij fietst ineens door een polderlandschap. Zij gooit haar jas in de vuilnisbak. De film eindigt met het beeld van twee lege stoelen op een balkon. De camera zwenkt langzaam naar de lucht.…

Waarvoor de koptelefoon dient, die mij voordien al is opgezet, zal ik snel ervaren. “Ogen gesloten houden, stil blijven liggen– slikken mag” wordt mij toegeroepen. “Volhouden, het is zo gebeurd”.…

Zelf hoeft hij slechts een grote koptelefoon op om Cliff Richard te zijn. Zijn tweelingbroer draagt een spijkerjack vol buttons, een rode baret en een flinke ketting aan zijn broek. Exact zoals Rick in de clip. Nelis heeft de vieze overall van zijn vader meegekregen naar school. Hij zet tevens een flinke pruik op met een dikke wollen muts.…

Net uit bed is het eerste wat zoon, 11, doet zijn koptelefoon opzetten en een filmpje aanklikken. 'Wat heeft die gast voor interessants te vertellen, joh?' reageert zijn vader. ‘Meer dan jij kan ik je zeggen’, antwoordt zoon, zijn stem nog schor van de slaap. Man kijkt geamuseerd.…

En daar lig ik met een koptelefoon op, terwijl de specialisten hun werk doen. Mijn kinderen geloven hun oren niet. ‘Haha, die mamma met een walkman!’ En ja hoor. Bij het volgende bezoekuur komen ze met een CD aanzetten: John Denver, mijn favoriet.…

Ze verwoesten de trommelvliezen van jongens, die –bleek, met koptelefoon op- in de tram zitten, op weg naar hun werk. Slecht geschoren zijn ze. Ze hebben zwarte leren jacks aan. Ik hoor van een afstandje het geschetter dat hun leven vergiftigt.…

Met koptelefoon, heeft hij iets weg van een piloot die zijn passagiers geruststelt. Ik zie mijn moeders gezicht oplichten. Langzaam loop ik de trap weer af, richting tuin, daar staat haar schoonzoon tegels te sjouwen, ook hij zwaait enthousiast. ‘Ga jij hem zo eens helpen, zegt mijn moeder tegen mij, dat kun je niet maken’. Ik schiet in de lach.…

Tussen de blaadjes van onze pruimenboom, zie ik plotseling zoon zitten in de huiskamer, gamend, zijn koptelefoon op. Onze pruim voor het raam naast de voordeur is zo uit de kluiten gewassen, dat hij deels het zicht ontneemt. Opluchting. ‘Sorry schat, je moeder is haar sleutel vergeten…wat fijn dat jij al thuis bent!’…

Tussen de blaadjes van de fruitboom zie ik plotseling zoon in de huiskamer zitten, gamend, met zijn koptelefoon op. Onze pruim voor het raam naast de voordeur is zo uit de kluiten gewassen dat hij deels het zicht ontneemt. Ik tik op het raam. ‘Sorry schat, je moeder is haar sleutel vergeten… wat fijn dat jij al thuis bent!’…