Alle inzendingen over ro

'De bank is voor 67 mil-jard eu-ro aan de Britten verkocht zonder dat hun iets is gevraagd. Maar een con-sor-ti-um van drie andere banken wil er 72 mil-jard eu-ro voor betalen. De aan-deel-hou-ders zijn bang dat ze heel veel geld mislopen.' 'Wat zielig', roept Janneke ver-ont-waar-digd. 'Kan de baas van de bank daar niks aan doen?…

Door de deining van de zee morst het een en ander, maar ze proosten op hun prille geluk en een aangenaam vertoeven op Ro. Soms zijn er Griekse militairen op Ro gelegerd en dat is nu ook het geval, maar die hebben wel wat anders te doen, dan op een verliefd paartje te letten. Overigens mag iedere Griek daar aanleggen en vertoeven.…

Dat jaar zong ze ook de psalm 'Ingen Vinner Frem til Den Evige Ro' (Niemand bereikt de eeuwige rust) op het album 'Sorgen og Gleden' (Verdriet en Vreugde) van de Noorse kroonprinses Mette-Marit Tjessem Hoiby. Susanne's muziek ontroert tot diep in de tenen en het is van een buitengewoon grote schoonheid.…

Ro en Arnold vervingen hem. In 1995 verscheen 'Rooie pap', met de liedjes 'Poep in je hoofd' en 'Grote bek'. Ze wonnen er een Lampje-prijs mee. In 1996 verliet Ro de groep. Met de groep Hakkûhbar had hij succes met het lied 'Gabbertje'. Ook scoorde hij met de groep Corrie & De Grote Brokken. In 1998 verscheen de CD 'Omschudden'.…

Rondeel Het is mij alreeds om het even In 't wrede spel van mijn en dijn, Dat alle ogen elders zijn En geen mij inspint in zijn leven. Straks wordt ik ruchteloos weggeheven Uit deze wisselende schijn. Het is mij alreeds om het even, Dat alle ogen elders zijn. Dat niemand zich voelt heengedreven Naar het beperkt en schraal domein, Waar…

Een dodelijke haal over zijn strot in gedachten voor het geval dat het foute boel zal zijn loop ik op de gestarte motor die onverlicht in de schaduw op mij wacht af. Ik had de morgen ervoor op de toeristische markt een pracht van een traditionele dolk gekocht en liet hem slijpen bij de plaatselijke ijzersmid tot als een scheermes zo scherp. Alleen als…

Groei. Dat is wat de economie en de moderne manager drijft en bezig houdt. Hoewel de economie even niet groeit tast Sinterklaas, alsof er niets aan de hand is, diep in de buidel. Wat is economische groei nu eigenlijk? Als we allemaal in een snelle auto rijden groeit de auto-industrie, dus de economie. Bedrijfsleven, consument en overheid wrijven…

Per 1 juli 2008 mag er nergens meer in de horeca in Nederland worden gerookt. Deze wet is dus nog geen jaar oud. Helaas is de wet nu al onderhevig aan allerlei rechtszaken, waar onlangs weer een hoofdstuk aan is toegevoegd. Wat is er aan de hand? Heel kleine cafés zonder personeel (er is dus alleen een eigenaar) kunnen het hoofd financieel niet…

België is misschien wel het meest vreemde land ter wereld. Alleen al om het feit dat het kleine land uit 3 verschillende taalgebieden bestaat is iets om je over te blijven verbazen. Deze 3 groepen hebben ook nog eens allen weinig contact met elkaar en beschuldigen elkaar van de ondergang van het land. Al decennia lang is er een ondergrondse discussie…

Als kind kon ik al een vuurrode boei krijgen bij het minste geringste, zo benauwd zat ik in elkaar, was ik door mijn omgeving gevormd, een opmerking over erotiek gegoten in een mop deed me zweten van top tot teen, vanuit mijn buikstreek steeg er een onbedwingbare hitte omhoog, een lavastroom, die al gauw mijn gelaat rood deed kleuren, ik keek op allerlei…

Het loslaten van het leven is één van de moeilijkste dingen die een mens moet doen, zo niet het moeilijkste. Iets loslaten waarvan je gehouden hebt doe je niet zomaar, dat levert strijd op. Die strijd zien we ook in de terminale fase. De ziel moet zich los gaan maken van het lichaam en het aardse leven. Aan de hand van voorbeelden wil ik in dit artikel…

Wat waren de plannen, wilde ik weten. Geduld, eerst wat drinken kreeg ik op rekest. Geduld? Geduld? Mijn gezicht sprak direct boekdelen. Want dit had ik vaker gehoord dan me lief was de laatste dagen en steeds op wel zeer vervelende en voor mij zeer nadelige momenten mag ik wel zeggen en besloot maar weer wat ruimte tussen mijn shirt te maken zodat…

Gelukkig heb ik een pakje Marlboro met het bekende zilverpapier aan de binnenkant bij me in het holster. Ik moest alleen een manier vinden om het papier er af te branden zonder zelf in de fik te vliegen of door de rook te stikken. Nou is een mens gelukkig heel inventief als de nood hoog is en presteerde ik bijna al de rook, welke ik happende en blazende…

Er wordt geclaxonneerd. Ik hoor nog net twee lange en korte keren nagalmen uit een diepe duisternis waarin er van de felle kleuren niets meer was overgebleven dan de doodse donkere kleur van pikzwarte aarde waar ik in begraven lag. Ik graaide automatisch naar de pvc-pijp en nam een flinke teug lucht die smaakte naar de lucht van diesel en benzine. Wat…

Na dit vlot en trillend op mijn benen gedaan te hebben, volg ik Anton die met grote stappen op het glazen Restaurant afliep wat geheel was ontruimt voor ons en waar er een tafel met vier flessen Anker bier, bierpullen en een emmer ijs klaar staan. Mijn vader en Ed ieder aan een zijde van mij volgen ook. "Vuile, vuile pestpleurislijer, dit vergeef…

Mijn vader is al snel akkoord na mijn vreemde verhaal over de uithuwelijking van mijn vriendin en mijn hulpkreten aangehoord te hebben. Ook heeft hij voor elkaar gekregen dat Anton Reker de schietgrage commissaris met ons meegaat en ene Ed Rumambi die een zakelijk raadgever en vriend van ons was in die tijd. Deze Ed is zo glad als een paling in een…

Als onze door ouderdom gebroken wit gekleurde Fiat van de snelweg af gaat en vervolgens een uur lang op een b-weg rijdt draait hij pardoes een zanderig pad in. Nu pas merkten we echt hoe slecht de vering was. Kuil in en uit en slippartijen deden ons hoofd stoten tegen het dak en ons gezichten smakken tegen de ramen en elkander. Wij vloeken als de pest…

Bidden is geen doen als je de regels niet weet. En praten? Het is een onbegonnen taak om met een dubbelloops van een reusachtig groot kaliber in je mond uzelf verstaanbaar te maken. Daar komt nog bij dat je te maken hebt met twee inteelt grotbewoners die in het jaar 500 N.C. zijn blijven hangen en zich zeer agressief opstelden. Ze wilden bloed zien.…

Als dorpsoudste met de bijnaam Pisaulima (Vijf messen betekenend, waarom heb ik nooit begrepen, werd mij niet uitgelegd en mocht er ook niet meer naar vragen) de deur open deed staat de lange magere Sumatraan met een witte Sari en een wit overhemd in de deur opening. Hij had een chocoladebruin gekleurde huid met het structuur van een oude zware schooltas…

Met open bek pak ik nu toch maar een sigaret aan en keek uit mijn ooghoeken naar de twee vensters door de vitrages naar buiten of er iemand mij stond op te wachten. "Pintyam pisau Pisau?" "Leen me een mes Mes," daar dit toch zijn bijnaam was. "Ah begitu!" "Ja zo!" Zegt hij opgelucht en pakt uit de kleine keukenla een ouwe verroeste maar…

Dat is kaassie! Dacht ik na de vertaalde versie van Ed. Kom op meid lachte ik haar toe. Hebben we hem even mooi bij zijn lul met zijn baal rijst. Mocht ie willen dat hij zo'n mooie en lieve meid kon bestellen. Alsof zij hem gelukkig zou maken, zij zou zich mooi bekocht voelen maar dan letterlijk. Deze minuten van stilte en verbazing beider partijen…

Als ik met het illustere trio 's morgens het hotel wil verlaten staat de gehele personeelsafdeling alweer een paar uur te wachten tot wij onze kamers uit komen om ons goede morgen te begroeten en een goede reis toe te wensen. Ik krijg een vermoeiende flashback van de dag ervoor van het handjes schudden dus zet ik mijn Rayban op en kijk zo streng mogelijk…

"Godverdomme ik ben versleten," klaagt mijn vader," en Anton kon helemaal niet meer praten die gromde alleen nog maar. "Jongens," zei ik: "vanaf hier is het oppassen voor de vijand." "Ed regel jij koud bier, Pa en Anton wachten jullie in de schaduw daar zo dan verwittig ik mijn 'pleegvader' de Camat, het dorpshoofd dat mijn 'familie' is…

Het weer is zijn mooiste onderwerp. Het is een zaak waar Edgar niets aan kan doen, net als iedereen. Omdat hij niet zo vrolijk geaard is, is het weer hoofdonderwerp geworden waarover hij praat. Het enige dat nu nog opvalt, is de eenzijdigheid van zijn aandacht. Soms bepalen de omstandigheden dat hij over andere dingen praat. Dan blijkt dat hij in…

Na een stevige ruzie met mijn vader en zijn vrouw die in de tussentijd waren verhuisd naar Cikampek een stad die honderd kilometer bij Jakarta vandaan ligt kreeg ik vierentwintig uur om iets te regelen. Dat wil zeggen onderdak. Via, via kwam het goede nieuws dat er huisjes te huur waren ergens bij de plantage tussen Cikampek en Karawang in. Het zou…

Ook de Indonesische Whisky was geen zuivere koffie met die chemicaliën. Er moest iets gebeuren of ik zou werkelijk krankzinnig worden. In de tijd dat ik bij mijn vader woonde hoorde ik vaak verhalen vertellen van zijn 'vriend in verplichting' Pa Jumaidi de buurman die 'een abrie' was oftewel een afgekeurde Militaire Politieagent die nu dienst deed…

Ik zie een flinke gozer met een piratenbandella om zijn hoofd geknoopt, een zwarte Ray-Ban op en lang krullend haar. Hij had een mouwloos leren jacket aan en vingerloos leren handschoenen. Zijn dikke armen vielen mij gelijk op. Zo'n grote gozer had ik nog nooit gezien in Indonesië. Ik blijf hem aankijken terwijl hij zijn zonnebril afzet en train gewoon…

Een hoop herrie en gelijk een schep zand in mijn gezicht maakt mij wakker. Ik wrijf het zand uit mijn ogen schud het zand uit mij haar en probeer zoveel mogelijk uit mijn ene oor te krijgen en terwijl ik opsta gooi en wrijf ik nog een kilootje zand van mijn shirt en kruis af. "Come on man!" "Hurry!" "Jump on!" Ik zag een motor door het zand…

Ik werd rood. Foutje bedankt.. Applaus voor jezelf en de groep, klootzak! Hij zag het en reageerde niet. Bang of tactiek? Het was natuurlijk ook voor hem een kansloze situatie om actie of wat dan ook te ondernemen, we zaten tenslotte ondergedoken. "Ze kan goed zingen," beantwoorde ik zijn blik ontwijkende en met trillende stem wat gelukkig bijna…

Daar kwamen ze aan naakt met alleen een sarong aan en hun hakjes klikten weer met kleine stapjes over de tegels vanwege de strak omgewikkelde Batikstof waar hun sarongs van gemaakt waren. Hun 'werkkleding' zeg maar. Ze gebruikten ze dan ook werkelijk overal voor. Gebruik uw fantasie en u weet wat ik bedoel. Als ze de sarongs laten vallen en het maanlicht…