Alle inzendingen over Angstige momenten

De helgele, elegante treinen suisden met zachte vaart aan op het station van Eindhoven. Ik was op weg naar mijn zus, de dierbaarste, de enig overgeblevene van mijn familie die in onze kindertijd naast me stond, die me verdedigde als de buurmeisjes mijn dierbare pop hadden afgepakt. In Heeze wacht...

“Zul je me missen”, vraag ik zacht. Mijn hand strekt zich naar je uit, zonder je aan te raken. Het dichtbij lijkt nu zo ver. “Zul je me missen, zoals ik nu al voel dat ik jou missen zal? Elke dag een beetje meer. Het zal raar zijn om goedemorgen te zeggen zonder antwoord te krijgen. De...

Ik hou een foto in mijn hand. Mijn ogen glijden over de kleuren, de vormen, tasten het papier af met hun gretige blik. Mijn handen laten hun vingertoppen over de lijnen gaan, snel, vluchtig, ik heb mezelf net op tijd in de hand om te verhinderen dat mijn lippen het spelletje meespelen. De man,...

Als je de tegenwoordige beïnvloeding van alle nieuwskanalen afsluit, dan kom je in een misschien aanvankelijk angstig vacuüm terecht, maar naarmate je daaraan gewend raakt, zul je meer en meer beseffen dat je door valse impulsen bedrogen bent en dat je veel meer waard bent qua mystiek wezen, dan...

Voor Jelle P. Den Haag, 10 juli 1984 Ik was op zangcursus in Den Haag, maar ook verliefd, schreef een soepgedicht voor mijn geliefde, die nog een keer met z’n ouders op vakantie ging, maar nu gelukkig mijn man is! EEN SNOEPGEDICHT Ik ben gek op snoepen en dat wil ik weten daar laat...

blunderend kapitaal, van armoe moet ik wel vanuit de onderkast, waar ik trouwens eindelijk uit ben gekomen, als geen ander ervaar ik de gearriveerden, geborneerd in eigengereidheid, overschreeuwend de nieuwkomer, men wil geen nieuwe dromer, slechts een gedicht waar alleman voor zwicht, maar wel...

In een van de kooien, die op de zaterdagmarkt als vanouds in een lange rij zijn opgesteld en die "bewaakt" worden door een placide, rustige meneer zitten twee lieflijke en fraaie gekuifde parkieten die ik vandaag gadesloeg. Zij schenen mijn blikken te beantwoorden terwijl ze zich als waren ze...

Op bevrijdingsdag moest ik de spullen, onder andere een heliumtank, van de PvdA-stand in het bevrijdingsfestival met de auto ophalen. Van tevoren werd ik gebeld. ‘Je zou de spullen komen halen’, vroeg Margriet van der Lei. ‘Ja.’ ‘Maar je komt er nooit door!’ ‘Jawel,’ stelde ik haar...

Ik weet niet meer wanneer het begonnen is. Of het mijn overleden ouders waren, de stilte van het wad, de stemmen in mijn hoofd, de wolken die eindeloos overkomen, de stilte in mijn hut, de vogels die vertrokken, het niet meer kunnen herinneren van dingen, de alcoholische versnaperingen om me wat...

In de nacht kwam zij tot leven. Slecht haar eigen besef van bestaan. Iets waar zij niet aan twijfelde. De wereld die zij beleefde was mooi. Eigenlijk helemaal niet realistisch, en dat was nou juist het fijne er aan. Ze kon er nachten lang haar fantasie op los laten, haar geest creëerde iets...

...door praatjes over historische noviteiten en momenten neigt men de echt historisch bijzondere kansen niet te benutten. Men kijkt dan naar het verleden en staat te vroeg stil. Daarvan is nu mogelijk al sprake. In de nationale politieke arena is 'voor heel even' direct met een meerderheid...

...wordt beoordeeld? Dat er te weinig echt leuke momenten zijn, zou je zeggen. Vermoedelijk waren er echter juist te veel en hadden we ze al te vaak gezien. Dat gold zeker voor de twee andere kanshebbers, de Joran-tapes en het Vogelaar-filmpje. Spraakmakender dan 'Paul moet op de koets' waren ze...

De twee broers Maarten en Frank Meester zijn te gast bij Wim Brands, in zijn programma ‘Boeken’. Beide broers zij filosoof. Ze vertellen over hun nieuwe boek, getiteld ‘Meesters in het hier en nu’. Maarten vertelt. Waarom wordt het nieuws zo gehypt? Omdat we zo’n klein bewustzijn...

Het was een mooie lenteavond, nog vroeg in het voorjaar, nadat de kieviten waren gearriveerd, dat Foppe zijn Brommobiel startte en naar de Watermolen van de Veenhoop reed, met een geheimzinnig gevoel in zijn onderbuik, net of hij speciaal Die avond daar Alleen moest zijn. Foppe was de laatste...

...zullen wijzen als ze weer zo egoïstisch bezig is. Langzaam komt ze weer tot rust, maar deze angstige belevenis zal ze niet gauw vergeten.

Dagelijks worden in Nederlandse verpleeghuizen minstens 6.000 demente bejaarden met een zweedse band vastgebonden op hun stoel of bed om te voorkomen dat ze vallen en daarbij botbreuken oplopen. Toch helpt dit niet. De oude mensen worden er vaak angstig en onrustig van, en áls ze al uit hun stoel...

Vroeger hadden wij thuis eens een vogelkooi met twee parkieten erin. Hoe dat precies zo gekomen was weet ik niet meer, hoewel me vaag iets bij staat over de mogelijkheid parkieten tam te maken waardoor zij gezellige vriendjes konden worden die de sfeer in huis aanmerkelijk zouden verhogen. Het...

Het heeft even geduurd, maar ik ben weer op aarde beland. Na een paar weken in een Robbie-roes te hebben geleefd, is daar abrupt een einde aan gekomen. Het moest er natuurlijk ook wel een keer van komen. Zo’n crush kan niet blijven duren, toch zeker niet als je al getrouwd bent en een relatief...

...zich om me heen vouwden. M’n geest slaakte een angstige schreeuw die niet gehoord kon worden. Het voelde of m’n geest ingezogen werd door zwart. Zwart..alleen dat overheerst. En nu verbaast het me waar ik ben. Opnieuw geboren. Wat heb ik hier te zoeken, vreemde aanwezigheid, geen...

...eerste keer dat hij een overledene zag. Op zulke momenten moet een leerling heel goed worden begeleid. Je moet tijd en ruimte nemen om hierover te praten, anders blijft het hangen. Dat kan dan weer invloed hebben op het functioneren tijdens het verlenen van palliatieve zorg. Is de angst voor...

Hij keek nog steeds angstig om zich heen, bang om betrapt te worden wanneer hij begon te graven. De steel van de spade lag strak in zijn beide vuisten en zijn vingers zagen wit van het knijpen in de houten steel. Hij deed zijn T-shirt uit, zijn bezwete lichaam zag er strak en gebronsd van de zon...

Boem, zo reden we op de motor en zo werden we onderuit geramd op een voorrangsweg! Ik wou opstaan maar zakte door mijn been dat zig-zag op de straat lag! Dat wordt een kunstpoot, dacht ik en vroeg angstig aan mijn vriendje of ie altijd bij mij wou blijven. Hij trapte er in want ik had het...

De schenenschoppers verkochten hun satire met 47.000 krantjes per editie. Het hield niet over, maar samen konden zij een ei kwijt en brood op de plank. Extreem werden zere benen geraakt, potloodventers neergemaaid met aka automatische wapens want discussie niet mogelijk. De oplage is nu vijf...

De weg naar onze nieuwe bibliotheek (onze befaamde LocHal, sinds enige jaren in gebruik) voert door een merkwaardig terrein, dat een half stadse, half landelijke indruk op mij pleegt te maken. Lichtgele halmen steken uit stalen hekken die daar onverwacht zijn aangebracht. Men heeft uitzicht op een...

...Dat het zijn mooie en ook ronduit slechte momenten kent, zal ik niet ontkennen. Dat niet elkeen even gul bedeeld is met ‘de kwaliteit’ ervan, staat buiten kijf. Maar wie kan aanvaarden hoe zijn of haar leven verloopt, beschouwt elke dag gekregen, als een godsgeschenk. Het zou nooit...

...verdraagzaamheid is ingeruild voor angstige manoeuvres om het eigen land veilig te weten. Ook dat het logisch is dat men een dikste auto rijdt als het te betalen is. En dat het vanzelfsprekend is dat je om het hardst moet roepen om je belangen te behartigen, zowel zakelijk als in...

Totaal onverwacht, zomaar opeens, zonder waarschuwing. Ik heb het helemaal niet aan zien komen, maar het is toch echt waar. Van het ene op het andere moment staat mijn positie als voetbalvrouw op de tocht. Natuurlijk heeft hij al 20 keer gezegd dat hij stopt met voetballen. Iedere keer nadat hij...

MIJN MOBIELTJE RINKELDE indringend: ‘sorry, ik ben secretaris van de landelijke actie ‘Red tafeltennis van de ondergang’, er is mij gezegd dat u tot onze Wijze Vrouwen/Mannen zou kunnen toetreden’. Het feit dat ik geen idee had wie aan de telefoon hing, zei me genoeg. Indertijd kende ik de...

Nu schijnt het in Enschede weer uit de hand te lopen. Grimmig zegt de krant. Er is in dit land naar mijn idee sprake van een angstig uitgestrekt ozongat aan moreel leiderschap. Hoe vaak de Ruttes, Samsoms of Pechtolds ook zeggen dat je met je poten etc.., hoe meer olie er op het vuur gaat. Geen...

...kunnen bouwen op de verzameling van alle mooie momenten in het heden en het gebroken verleden zich maar blijft opdringen ... Ik adem in en voel mij als een gevulde ruimte vol van de door jou aangeraakte plekjes. Elk beeld van ons samen zijn doorsijpelt mijn geheugen en blijft hangen in een...