Alle inzendingen over Anneke Claus

Er is een kleur die al jaren favoriet is bij vrouwen en kleine meisjes en die wordt geboycot door jongens en mannen. Sla een willekeurige speelgoedfolder open en u heeft het bewijs. Het begint vaak al bij de geboorte. Kraamvisite krijgt lichtblauwe en witte muisjes op beschuit als het een jongetje...

In Woodenshoe Country woonden vreemde mensen, tenminste, dat zou zij vast gezegd hebben als ze van het bestaan ervan geweten had. Het volk was er over het algemeen nogal bleek, hoewel er ook aardig wat lichtgetinte en donkergekleurde mensen rondliepen. Het was niet zo heel moeilijk om te...

Ik liep de kamer binnen waarin ze lag. Beschaafd als altijd en tot in de puntjes verzorgd. De kist was spierwit en bekleed met zijde. Om haar heen stonden van hoog naar laag opgestelde zuilen, waarop de mooiste boeketten lagen die ik ooit had gezien. Vijf witte, hartvormige heliumballonnen waren...

Op Tweede Paasdag togen we naar Hazerswoude. Ik had kinderen en kleinkinderen enthousiast weten te maken voor Lammetjesdag. Om 11.00 arriveerden we en een man in felgeel wees ons waar te parkeren. Het regende en het was koud. De vele gekleurde gieters die aan een lange lijn langs de boerenschuur...

Het is nog vroeg als ik met mijn ‘intieme vreemde’ zoals Lillian B. Rubin hem zou noemen, op weg ga naar Heino. Ik had nog niet eerder van het plaatsje gehoord, maar het bleek tien minuten treinen van Zwolle te liggen. Ik associeerde de naam tot voor kort alleen met een aan de ziekte van Graves...

Het lukte de mensen maar niet mijn vriendin in een hokje te plaatsen, haar te bestempelen als zijnde zus of zo, of onder een noemer te brengen of te typeren. Hoewel dat laatste nog enige kans van slagen zou kunnen hebben. Als kind was ze al ouwelijk en wijsneuzig. Er was niet veel dat haar ontging....

Ik was gewaarschuwd. Met het openbaar vervoer was het slecht gesteld. Reisinformatie had mijn ongerustheid wat weg weten te nemen. Alleen, de buschauffeur snelde nu net de halte voorbij waar ik had moeten uitstappen. Daardoor gebeurde het dat ik geen tien minuten hoefde te lopen naar mijn...

Hun verblijf leek wel een kasteel, een burcht meer, zo hoog als het lag. Vanuit het niets leek het te zijn opgerezen. Ik verbaasde me erover, ik was maar twee weken weggeweest, hoe konden ze in korte tijd dit verwezenlijken en nogal liefst zo dicht tegen ons huis aan? Wat de kasteelheer nu precies...

...veel lagere afkomst dan hij. Wel bouwde hij een clausule in voor de verbintenis. Zij mocht nooit enige aanspraak maken op zijn geld en bezit, en mochten er nog nakomelingen opdoemen, zou hij die niet erkennen. Na zijn dood richtte ze een tehuis op voor verarmde adellijke jongedames. Ze...

Eindelijk was het zover! Ze zou gaan lunchen in het Kurhaus van Scheveningen. Het was een leuke traktatie, zij het verlaat, voor Moederdag. Ze keek altijd uit naar Moederdag, maar juist dit keer waren de kinderen niet geweest. De een zat op Texel, de ander in Disney Parijs. Toen enige tijd later...

Ze liep met haar hondje eens een ander rondje, de vrouw van middelbare leeftijd. Dat je soms beter niet van je pad af kunt wijken, zou haar al snel duidelijk worden. Een jongen van een jaar of tien met een stalen pijp in zijn hand zat een jongetje achterna van hooguit vijf jaar. Het was drie tegen...

Het is heet. Er heersen absurd hoge temperaturen in een land dat toch vooral als een land van mist, zout, sneeuw en regen bekend staat. Alle ramen en deuren van het tehuis zijn dicht. Op de kamers overstemmen de ventilatoren de vele geslaakte zuchten. Ach, het personeel doet zijn best, al is dat...

Als we aankomen bij de Koninklijke Schouwburg van ‘de Stad achter de duinen’ is het al 19.20 uur. We hebben dus nog tien minuten om onze kaartjes af te geven, het toilet te bezoeken en onze stoelen te vinden op rij drie van balkon een. Het is een zachte najaarsavond en er staat nog een...

Ze liep met haar boodschappenlijstje wat gehaast het warenhuis binnen, toen ze hem in het vizier kreeg. Hij liep misschien twee meter voor haar. Ze besloot hem even aan zijn jasje te trekken; een fleece geruit houthakkers vest in zijn geval met daaronder een blauwe schipperstrui. ‘Hé, hallo,...

Ze was al vrij snel na het huwelijk zwanger geraakt. Met zijn eerste vrouw, met wie hij tien jaar getrouwd was geweest, had hij nooit kinderen gekregen. Die stierf al jong aan kanker en ja, hoe gaat dat dan in een klein, geïsoleerd vissersdorpje. Er was niet zo heel veel keus, dus koos hij voor de...

Ze kwamen achter elkaar, beiden zwaar steunend op hun rollater, de metro binnen. Zij was duidelijk een vrouw met overwicht, hij was broodmager en er stond een zwarte tas op zijn karretje, waaruit een slangetje stak dat tot in zijn neus liep. Duidelijk een verborgen zuurstoffles dacht ik. Zijn stem...

Ik keek naar de drie bergen materie: een hoop schors, een hoop mirre en een hoop kruiden. Ik slaakte een diepe zucht. Ik wist dat ik nooit ouder dan vijfhonderd jaar zou worden en dat mijn tijd er bijna opzat. Mijn voorgangers en ik behoorden tot het geslacht van de vuurvogel en hadden in vele...

Ze had hem laten weten dat ze hem vanwege gezondheidsproblemen niet langer kon mailen. Ze had veel met zichzelf te stellen en alle energie moest op genezing zijn gericht. Jarenlang had ze zichzelf verwaarloosd. Stond er een karretje, dan was het van ‘span mij er maar voor.’ Ze was daarop flink...

Toen ik opkwam, stond hij er alweer; mijn trouwste fan. Ik wist dat ik hem intrigeerde en niet alleen hem. Door de eeuwen heen heb ik al heel wat bewonderaars versleten. Nu was het decor waarin ik optrad altijd van een adembenemende schoonheid. Dat moet worden gezegd. Ik wil mezelf niet al teveel...

Het is zondagochtend. Ik draai me nog eens heerlijk om. Dan hoor ik een hoge, schelle kinderstem: ‘Snuuuuffieieie, kom, Snuffieieieie, kom dan.’ Oh nee hè, dit is echt irritant als je uit kunt slapen omdat een ander lid van het gezin je eigen hond uitlaat. Die arme, onbekende Snuffie krijgt...

Hij lag op het strand van Berckhey, dat toen nog niet door de Zandwolf was verslonden. Hij had het benauwd. Maar liever zo sterven, dan met een harpoen in zijn lijf. Jong en oud, arm of rijk, stroomde toe. Geleerde heren maten hem op en beschreven hem. Twee jongens grinnikten om zijn grote...

Klokslag half acht betreed ik de bibliotheek. Het is er muisstil. Ik besluit de trap naar de eerste verdieping te nemen. Daar zit de receptie. Van de dame achter de balie krijg ik te horen dat de lezing waarvoor ik kom, op de vierde etage zal worden gehouden. Ik ga op zoek naar de lift. Op de...

Ze had haar best weer gedaan; de gastvrouw. Op de extra grote eettafel stonden tal van lekkernijen. Er was werkelijk aan alles gedacht. In het midden bevond zich een enorme, glazen vaas met wijd uitwaaierende bloesemtakken, waaraan al wat kleine, groene blaadjes verschenen. Op de takken zaten...

Het gebouw deed niet prettig aan. De ligging ervan was ook al niet geweldig, omdat het middenin de drukke stad stond en werd omringd door hoge flats. Het had een liefelijke naam, deftig, want gespeld met ae. Dit om nog enigszins de schijn van ‘kale kak’ op te houden. Bij binnenkomst zagen we...

Erg snel krijgt men mij niet kwaad, maar áls het iemand lukt, ben ik ook direct woedend of op z’n minst zeer verontwaardigd. Zover kreeg Jet Bussemaker, Minister van onderwijs, cultuur en wetenschap mij. Wat is er in ‘s hemelsnaam met haar aan de hand? Dat vrouwen van Venus komen en mannen van...

Het liep tegen elven toen ik ‘s avonds thuiskwam en het was een warme dag geweest. Ik maakte snel wat crackers met smeerkaas en hoewel de smeerkaas uit de koelkast kwam, vloeide hij al gauw van de crackers over het houten bord. Kliederig en plakkerig dus, maar dat was het de hele dag al geweest....

Het was even schrikken toen ik een brief van de politie op de deurmat vond. Gehaast maakte ik hem open, bang voor een bekeuring als ik was, maar nee, het ging over iets heel anders. Er bleek een nog vrij jonge man te zijn vermoord in het weekend. Op de parkeerplaats in de buurt van het...

Het was een mooie, zomerse dag in augustus. Het was nog vroeg in Katwijk aan Zee. Op verscheidene winkelruiten prijkte mijn achternaam . Op die van een schoenenzaak, een modezaak en een beddenzaak o.a. Ik maakte overal foto’s van. Ook van het monument aan de boulevard waarop de namen prijkten van...

‘Heeeee, hoe is het afgelopen, wat zei de huisarts?’ Ik vind het een aardige openingszin. Bij hoge uitzondering bel ik mijn hartsvriendin met wie ik normaliter schrijf en dat al meer dan dertig jaar. Ze is verbaasd, maar soms is een telefoontje wel handig. ´Roos, wat een verrassing...

Ze was als zoveel vrouwen van haar leeftijd veel te lang blijven hangen in een onbevredigend huwelijk. Pas toen ze er ook lichamelijk aan onderdoor dreigde te gaan, nam ze de grote stap. Wat een moed, zo kort voor haar vijfenzestigste. Het huis waar ze zoveel nare herinneringen aan had...