OP ZIJN MINST DRIE MAAL DAAGS EEN KLEITABLET
Het was even schrikken toen ik een brief van de politie op de deurmat vond. Gehaast maakte ik hem open, bang voor een bekeuring als ik was, maar nee, het ging over iets heel anders. Er bleek een nog vrij jonge man te zijn vermoord in het weekend. Op de parkeerplaats in de buurt van het winkelcentrum- en nog beangstigender- de crèche en de basisschool. Achteraf had ik ‘s zaterdags in de namiddag wel sirenes gehoord, maar daarbij gedacht aan burenruzies vanwege geluidsoverlast, brand bij de barbecue of onwel geworden ouderen, er was immers sprake van een hittegolf? Of we nog tips hadden vroeg de arm der wet, of iets gehoord of gezien. Nou nee dus.
Toen ik de dag na de brief de hond uitliet, koos ik ervoor richting parkeerplaats te gaan. Van verre zag ik het gedenkmonument al. Het bleek te bestaan uit: een inklapbaar stoeltje en een tafeltje, wat lege bierflesjes op de grond en waxinelichtjes, bloemen en kaarsen. Op het tafeltje stonden een halfvolle kop koud geworden koffie en een asbak met daarin een half opgerookte sigaret. Aan een van de boeketten hing een kaartje met daarop Rust Zacht. Geen naam, geen foto. Ik stond even stil uit respect voor de dode en bracht hem, ook al kende ik hem niet, op mijn manier toch een afscheidsgroet.
Later die dag hoorde ik van insiders dat het een veertigjarige man betrof. Hij had net zes jaar gevangenisstraf uitgezeten en vierde dat met vrouw en kind, toen hij doorzeefd werd met maar liefst zeven kogels. Een lieverdje was de overledene dus niet bepaald geweest.
De getraumatiseerde getuigen konden bij slachtofferhulp terecht. Zij vreesden vast voor hun eigen leven dacht ik. Voor de zoveelste keer meende ik dat het tijd werd dat de mens zich eens zou realiseren van wie en waarvan hij afstamde, gewoon om hem eens een toontje lager te laten zingen.
De mens ontstond uit o.a. kosmische bombardementen, bacterieën, blauwalgen, vissen, geleedpotigen, mieren en hij bestond dus als volwassene niet voor niets voor vijfenzestig procent uit water!
Het tot zich nemen van het boek Van Oerknal tot Nu van Christopher Lloyd zou de Homo Sapiens anno 2013 beslist geen kwaad doen. Daarin lees je hoe Darwin, een zeer religieus mens overigens, ooit stelde: ‘De mens draagt in zijn lichaam nog altijd het onuitwisbare stempel van zijn nederige afkomst.’
Daaronder vallen ook met elkaar communicerende mieren en dansende bijen en wespen in minimaatschappijen vertelt Lloyd.
Ik ben het met hem eens als hij zegt dat er dingen moeten veranderen: ‘Weg met de oeroude stammenstrijd die zich zelfs manifesteert in nationalistische trots en sportwedstrijden.’
Ja, de levensstijl van de mens moet 180 graden draaien om de aarde en zichzelf te redden.
'Zo leven in Nederland al zo’n honderd mensen in Yurts oftewel Mongoolse Nomadententen', aldus Tobias Reijngoud in Trouw van 30 juli jl. Die behuizingen zijn warm, comfortabel en sparen de natuur waarvan de mens het nooit zal kunnen winnen, hoe hard hij dat ook probeert. Dat leert ons namelijk het verleden, waarin grote natuurrampen vele levensvormen uitwisten en nieuwe lieten ontstaan.
‘Wat staat ons te wachten als klimaatverandering werkelijk blijkt te betekenen dat de natuur de buitensporige groei van de wereld een halt toeroept?’ Zo luidt een van de zinnen waarmee Lloyd zijn Complete Verhaal Van Onze Geschiedenis afsluit.
Ik persoonlijk hoop op tijdige, geestelijke groei, buitensporige en liefst zo snel mogelijk nu de klok van het leven in vele opzichten al middernacht slaat.
De mens temde dieren, land en water, de mens vestigde zich tussen rivieren, verbouwde graan en er ontstonden grote beschavingen, schrift, wetten, bezitsdrang en daarmee gepaard gaande strijd. De mens klemt zich vast aan het kapitalisme en hij remt maar niet, hetgeen je droevig stemt.
hotmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: maatschappij
geweld
99
Geef je reactie op deze inzending:
Eenvoudig gezegd, komt het erop neer dat de juiste beslissingen moeten worden genomen; vaak is dit echter makkelijker gezegd dan gedaan. Als dan, ingebed door angst, visieloze politici aan het roer zitten, durf ik er vergif op in te nemen, dat zelfs het (opnieuw) luiden van de noodklok, helaas zinloos zal zijn.
Gelukkig ben ik positief van aard, verwacht ik niet dat het einde aan de horizon op de loer ligt. Dat bezinning noodzakelijk is, staat als een paal boven water; ten ondergaan doet onze globe uiteindelijk maar één keer...! Bewust leven, met de schouders eronder is minimaal gewenst voor behoud van onze prachtige planeet!