Alle inzendingen over Herinnering

In de smalle straten van Dichterswijk in Utrecht kon een kind goed spelen: nauwelijks auto's, het paard van de olieman liet dampende bouwwerken achter. We woonden vlak naast een melkwinkel en dichtbij bakkerij Do Schat. Een klein arbeidershuisje met een tuintje vol kiezel en platgetrapt gras, een...

...ontving. Daar draaiden ze deze plaat vaak. De herinneringen aan de feestdagen daar met de bijbehorende hilariteiten komen dan ook weer boven. Dit heb ik ook met 'Hawa na kyla hawa'. Dat is een leuk lied dat ik uit mijn hoofd ken, maar nooit wist ik waar ik dat vandaan had. Laat staan hoe...

...de kerst is alles gesloten. Ik ga nu maar wat van onze muziek beluisteren. Ondertussen houd ik mijn herinnering aan jou in leven. Was jij er nog maar…

Er bloeide volop speenkruid. De bomen met bloesems lieten zich door Huibert bewonderen. Als hij niet in het bos rondliep, voetbalde hij met zijn kameraadjes in een boerenweiland. De fles was door zijn eigenaar weggegooid en vergeten. Huibert groeide op tot een grote, pientere jongen, die graag...

...allen gezond zijn en hem missen ja ja missen allemaal missen in het leven van foppe maar de herinnering blijft in zijn dromen bestaan!

Geluk is zo broos als een dun porseleinen kopje; eenmaal gebroken resteren de scherven als herinneringen.

Onderstaand verhaal speelde veertig jaar geleden d.w.z. vóór 9/11, Esfan Jani was nog niet geboren. En dat is wel te merken ook. HAZERA Een paar minuten te laat voor het college vond ik een lege plaats ergens bovenin de collegezaal, gaf links en rechts een routineus knikje, ging zitten en...

Ze was één en al levenslust. Jong, en ja, ook dat tikkeltje losbandig. Maar, zijn we dat allen niet geweest in een ver verleden. Haar glimlach was zo ontwapenend, dat elke fout haar onmiddellijk werd vergeven. Die onschuldige blik wist iedereen in te palmen, elkeen te bekoren. Het was dan ook...

...uit mijn gedachten toen... ik werd bestormd door herinneringen... Een klein, donkerharig, flitsend bewegend vrouwtje was ze. Dol op haar werk, hevig erop gebrand haar eigen enthousiasme over te brengen op onze vaak onwillige geesten. Een zilvervisje leek ze, al was dat misschien een wat...

Lang geleden was er een meisje waar ik gek op was. Wanneer er duisternis was bracht zij licht. Haar hart was van glas. Zo breekbaar. Zij had volgens de achtergebleven dorpsgenootschap waar wij toen woonden maar één afwijking. Zij was Joods. Mij maakte het niets uit. Zij was wie ze was. Een meer...

...door herhaling. Als je dus een meester in herinnering wilt worden, kun je er niet vroeg genoeg mee beginnen en blijven herhalen.” “Maar ik ben al over de vijftig…” riep Tony vertwijfeld. “Wel, herinner je alles vanaf nu zo goed mogelijk, dan kan je de volgende keer er véél...

De ramen van de huiskamer zaten vol met ijsbloemen, naar buiten kijken was onmogelijk, maar met een beetje warme adem kon je een ronde opening maken om er door heen te kijken. De straat zag er verlaten uit en de grond was bedekt met sneeuw. Ook binnen was het ijskoud, kolen voor de kachel waren...

Vroeger, ja toen ze gelukkig door het leven ging, toen ze blootsvoets danste in het gras… wat was ze jong en mooi. was dat wel zo? Ze kon elke jongen krijgen die ze maar wilde… en het bewijs ervan liep rond. Iedere jongen, jawel en moeite hoefde zij niet te doen. was dat wel...

In het voorjaar van 1961 gingen we voor de eerste keer op vakantie naar Monchau in de IJfel. We logeerden in een klein familiehotel. In ons kreukel-Duits maakten we al snel vrienden. Monique, de dochter van de slager, was een goede gids. Ze nam ons mee over de smalle wandelpaadjes die langs de...

Plotseling zag ik haar in de bus; mijn oude naailerares; in niets veranderd na 30 jaar en even plotseling was ik weer op het kleine, betimmerde zoldertje als vijftienjarig meisje te midden van de andere, oudere en jongere dames, die allen ijverig in de weer waren met papier en potlood, krijt, stof,...

Licht en schaduw vallen over een verre wereld: het is de wereld van mijn vroegste jeugd. Sommige contouren nemen duidelijker vorm aan en treden helder voor mijn geest. Veel blijft voor altijd in duisternis gehuld. Er was een kamer; er was een bont kleed met oosterse motieven. Daarop een vaas....

Mijn voorvaderen waren smeden: mijn beide opa's stonden boven het vuur en boven de dampen die hen dodelijke ziekten zouden bezorgen. Ik bewaar weinig voorwerpen uit mijn ouderlijk huis in mijn woning van oudere vrijgezellin; een klein, koperen asbakje met ronde, gewelfde randen vormt daarop een...

...dahliabed vergroten met een smal paadje ertussen. Als ik dan hurk om onkruid te wieden en naar boven kijk, zal terug die herinnering opwellen, zoals ook de geur van tagetes mij aan ‘den hof’ van vava doet denken.

...herken de geur meteen, maar meer ook niet. Geen herinneringen die acuut opborrelen. Zou het dan toch te lang geleden zijn? Hoe klonk de stem van mijn moeder en hoe lachte ze? De fijne vertrouwde geur voelt als een warme deken om me heen. Ik spray nog een keer, leg het flesje naast mijn kussen...

‘Niet denken, maar voelen. Alleen maar voelen’, herhaalt opperhoofd Maarten voortdurend als een soort mantra. Zijn stem klinkt monotoon en zacht. ‘Voel. Maak contact met je innerlijke zijn. Voel je energie. Ervaar je kracht.’ Jaap spant zich in om de bevelen van de meester op te volgen. Hij...

...kende sinds mijn kindertijd, alleen nog maar een herinnering. Voortaan zal ik moeten vertellen dat hier, bij een voetbalveldje dat er voor in de plaats komt, ooit een sloot was en dat ik er viste en dat ik er een keer een muskusrat raakte met een steen. Samen met een vriendje zag ik de dikke rat...

Wie het geluk tenvolle geproefd heeft, zal door de herinnering hieraan elk verdriet beter kunnen verwerken.

...er de volgende dag ook nog als ik de affiche van het optreden in mijn werkkamer hang. Twee werkdagen later heeft de realiteit zijn verdovende uitwerking gehad. En vandaag gloeit het weer, die herinnering, dat vermoeden van méér. Wij zijn maar gewone stervelingen, Ramses, beetje mutserig en...

...verleden, op de eindeloze golven van een zee van herinneringen? Hij ademde een paar malen diep, borg de verrekijker voorzichtig weer in de tas en slingerde de riem om zijn schouder. Hij begon weer te lopen langs de waterlijn. Een eenzame meeuw scheerde laag over en krijste over het wad. Zijn...

De herinnering is altijd meer dan nu en vormt het voorgevoel.

...en ze lijkt nu veel kleiner dan ze was in mijn herinnering. Ze is totaal van haar vroegere sfeer en luister ontdaan en beroofd. Ongelooflijk dat hier mijn divanbed met de linnen, gestreepte sprei eens gestaan heeft en mijn oude bureau, dat mijn schoolcarrière begeleidde; ongelooflijk dat ik...

Terwijl ik mij geen voorstelling kan maken van de gedachten en gevoelens die voor het geestesoog van mijn vriend paraderen, roept het ebbenhouten doosje dat hij me zond reminiscenties op aan krokodillen in woeste rivieren, aan apen die krijsend van boom tot boom slingeren en aan babbelende, bonte...

Vader, ik zie nog de kleurige platenhoezen met Franse, Duitse en Engelse teksten op tafel liggen in de achterkamer van het goede ouderlijke huis. Wanneer het ragfijne naaldje het zwarte, glimmende vinyl aanraakte, vulden overweldigende klanken de kleine ruimte en namen stormachtige, overweldigende...

...Vandaag de dag vormt het een van de laatste herinneringen aan de man die mijn eerste mentor en autoriteit was, wiens weerloosheid en kwetsbaarheid MIJN weerloosheid en kwetsbaarheid zijn, aan de man die zo lang de kwetsuren, de lompheid en de grofheden van zijn bekrompen, burgerlijke...

Vaak passeer ik nog met de bus van "Arriva" het lage gebouw waarvan ik het innerlijk eens zo goed gekend heb. Het is van een moderne architectuur en draagt de trotse naam "Maranatha" ("de heer zal komen") tot op de huidige dag op haar gevel en haar kamers en de gebedsruimte zijn gegroepeerd...