Alle inzendingen over Herinnering

In de smalle straten van Dichterswijk in Utrecht kon een kind goed spelen: nauwelijks auto's, het paard van de olieman liet dampende bouwwerken achter. We woonden vlak naast een melkwinkel en dichtbij bakkerij Do Schat. Een klein arbeidershuisje met een tuintje vol kiezel en platgetrapt gras, een...

Ze lachte weer, toen ze de zee zag, het zand, waar rupsbanden hun sporen hadden achtergelaten, wat een aanblik opleverde alsof we op een vreemde planeet liepen, en de mooie luchten, boven een messcherp in het heldere blauw getrokken horizon. Eindelijk, de zee! Ik geef het toe, we zijn er aan...

Ik kan niks wegdoen. Wie wat bewaart, die heeft wat. Een afwijking in mijn geval. Ik heb bijna alles nog: hele jaargangen van Voetbal International, oude proefwerken, verjaardagskaarten. Wat moet een Metz ermee. Dat vraag ik mij ook vaak af, maar toch kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om...

...kort, nauwelijks bestaand. Dus als je veel herinneringen wilt hebben en het gevoel wilt hebben dat je de tijd benut hebt, dan is het handig om nieuwe dingen te doen. En dan hoeft dat in absolute tijd niet echt lang te duren. Niet dat dat mij veel uitmaakt, ik vind het gewoon leuk om zo nu en...

...de kerst is alles gesloten. Ik ga nu maar wat van onze muziek beluisteren. Ondertussen houd ik mijn herinnering aan jou in leven. Was jij er nog maar…

...ontving. Daar draaiden ze deze plaat vaak. De herinneringen aan de feestdagen daar met de bijbehorende hilariteiten komen dan ook weer boven. Dit heb ik ook met 'Hawa na kyla hawa'. Dat is een leuk lied dat ik uit mijn hoofd ken, maar nooit wist ik waar ik dat vandaan had. Laat staan hoe...

Er bloeide volop speenkruid. De bomen met bloesems lieten zich door Huibert bewonderen. Als hij niet in het bos rondliep, voetbalde hij met zijn kameraadjes in een boerenweiland. De fles was door zijn eigenaar weggegooid en vergeten. Huibert groeide op tot een grote, pientere jongen, die graag...

...allen gezond zijn en hem missen ja ja missen allemaal missen in het leven van foppe maar de herinnering blijft in zijn dromen bestaan!

Onderstaand verhaal speelde veertig jaar geleden d.w.z. vóór 9/11, Esfan Jani was nog niet geboren. En dat is wel te merken ook. HAZERA Een paar minuten te laat voor het college vond ik een lege plaats ergens bovenin de collegezaal, gaf links en rechts een routineus knikje, ging zitten en...

Robocop Toen ik op de interstate reed op weg naar de agent van mijn uitgever in Dallas was het heet. Ik had het raampje open van mijn chevy. Toen werd ik gepasseerd door een agent van de highway patrol. Hij gaf met zijn rechterarm aan dat ik aan de kant moest. Zo gezegd zo gedaan. De...

De oude man strekte zijn armen uit en prevelde zijn gebed richting de zon. Het stof waaide door mijn haren terwijl ik hem bewonderend bekeek. Ook ik bad en prevelde. De woestijn in de verte vervormde door de hitte. Ashani greep mij gebiologeerd om mijn middel en zuchtte hard. Ze was vervuld van...

...zitten. Nee, ze wil geen nieuwe herinneringen aan deze stad verzamelen. Ze wil de fijne herinneringen van die twee jaren bewaren.

...door herhaling. Als je dus een meester in herinnering wilt worden, kun je er niet vroeg genoeg mee beginnen en blijven herhalen.” “Maar ik ben al over de vijftig…” riep Tony vertwijfeld. “Wel, herinner je alles vanaf nu zo goed mogelijk, dan kan je de volgende keer er véél...

Lang geleden was er een meisje waar ik gek op was. Wanneer er duisternis was bracht zij licht. Haar hart was van glas. Zo breekbaar. Zij had volgens de achtergebleven dorpsgenootschap waar wij toen woonden maar één afwijking. Zij was Joods. Mij maakte het niets uit. Zij was wie ze was. Een meer...

Ze was één en al levenslust. Jong, en ja, ook dat tikkeltje losbandig. Maar, zijn we dat allen niet geweest in een ver verleden. Haar glimlach was zo ontwapenend, dat elke fout haar onmiddellijk werd vergeven. Die onschuldige blik wist iedereen in te palmen, elkeen te bekoren. Het was dan ook...

...uit mijn gedachten toen... ik werd bestormd door herinneringen... Een klein, donkerharig, flitsend bewegend vrouwtje was ze. Dol op haar werk, hevig erop gebrand haar eigen enthousiasme over te brengen op onze vaak onwillige geesten. Een zilvervisje leek ze, al was dat misschien een wat...

De ramen van de huiskamer zaten vol met ijsbloemen, naar buiten kijken was onmogelijk, maar met een beetje warme adem kon je een ronde opening maken om er door heen te kijken. De straat zag er verlaten uit en de grond was bedekt met sneeuw. Ook binnen was het ijskoud, kolen voor de kachel waren...

In het voorjaar van 1961 gingen we voor de eerste keer op vakantie naar Monchau in de IJfel. We logeerden in een klein familiehotel. In ons kreukel-Duits maakten we al snel vrienden. Monique, de dochter van de slager, was een goede gids. Ze nam ons mee over de smalle wandelpaadjes die langs de...

...gegroeid, van mijn broers en mij, ieder één. Herinneringen kwamen bovendrijven. Daar had ik koeiehorens schoongemaakt en zelf bloemenparfum gemaakt. Boven de garage was de studeerkamer van mijn vader, waar hij zijn preken schreef. Het tuinpad liep keurig richting de kerk. In het grote huis...

Mijn vader kocht het huis op een dinsdagmorgen. Hij werkte al een jaar als vertegenwoordiger in Rotterdam. Bijna elke morgen reed hij hier aan de overkant van de singel over de Ringdijk, steeds maar kijkend of er een huis te koop stond. Toen dit huis te koop stond was hij waarschijnlijk de eerste...

Naast de garage was achter het huis eerst een terras en dan een grasveldje. Het terras bestond voor de helft uit een groot vlak van beton, dat aan het huis vast leek te zitten, de andere helft bestond uit betonnen platen van 50 cm bij een meter, die los lagen. Ze waren loodzwaar, maar heel af en...

...waarin zich in de loop der jaren de stoffige herinneringen ophoopten. Ik trok regelmatig op een regenachtige middag een kastje open op de kamers van mijn broers om er rond te neuzen tussen oude strips, boeken en tijdschriften. Ik was er op zoek naar de verborgen geheimen van hun leven, maar...

Vroeger, ja toen ze gelukkig door het leven ging, toen ze blootsvoets danste in het gras… wat was ze jong en mooi. was dat wel zo? Ze kon elke jongen krijgen die ze maar wilde… en het bewijs ervan liep rond. Iedere jongen, jawel en moeite hoefde zij niet te doen. was dat wel...

Ik wilde een racefiets. Dat was een probleem. Mijn ouders hadden het geld niet. Toch wilde ik een racefiets want ik was al zeven jaar. Mijn vader worstelde zich door krantenadvertenties van tweedehands fietsen en noteerde vier adressen. De advertenties spraken van jongensfietsen. Niet van...

...mijn gedachten even plaats voor een mooie herinnering. Dat betrof een raadsel uit mijn prille kindertijd, dat te maken had met de paasviering op de lagere school. Wij hadden als kleuter al geleerd dat met Pasen de Paasklokken, volgeladen met paaseieren, terug zouden keren uit Rome! Wauw!...

...in de Donald Duck een verhaal waar ik bijzondere herinneringen aan bewaar. Het enige beeld dat me nog voor ogen staat is dat van een kleine lachende walvis en Kwik, Kwek en Kwak in een boot(je) op zee. Herinnert u zich nog waar u en de neefjes toen waren en in welk nummer ik dat verhaal terug zou...

Plotseling zag ik haar in de bus; mijn oude naailerares; in niets veranderd na 30 jaar en even plotseling was ik weer op het kleine, betimmerde zoldertje als vijftienjarig meisje te midden van de andere, oudere en jongere dames, die allen ijverig in de weer waren met papier en potlood, krijt, stof,...

Licht en schaduw vallen over een verre wereld: het is de wereld van mijn vroegste jeugd. Sommige contouren nemen duidelijker vorm aan en treden helder voor mijn geest. Veel blijft voor altijd in duisternis gehuld. Er was een kamer; er was een bont kleed met oosterse motieven. Daarop een vaas....

Zal ik me altijd je kamer blijven herinneren, je kamer met de fauteuils die dienden voor onze gesprekken; gesprekken die we voerden onder het licht van de zomer, onder schaduwen en regen van de herfst en terwijl het buiten een witte wereld was? Zal ik later blijven denken aan het tafeltje waarop...

Met een soort van weemoed voel ik het natte zand onder mijn voeten wegslippen. Zandkorrels glijden en glippen tussen mijn tenen. Mijn voetzolen zakken dieper weg , terwijl het zeewater klotsend in kleine golfjes, op en af in schuimende kopjes mijn benen omcirkelen. Een stukje van mijn...