Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Nog een herinnering

De ramen van de huiskamer zaten vol met ijsbloemen, naar buiten kijken was onmogelijk, maar met een beetje warme adem kon je een ronde opening maken om er door heen te kijken. De straat zag er verlaten uit en de grond was bedekt met sneeuw. Ook binnen was het ijskoud, kolen voor de kachel waren niet meer te krijgen. Daarom had ik het bed van de ouders uit elkaar gehaald en verplaatst naar de huiskamer, waarin we met z'n vieren sliepen en de jongste in een klein bed aan het voeteneind. De winter was erg streng in 1944 en met één snee slecht brood per dag moest je het doen met een beetje eten van de gaarkeuken, vaak suikerbiet met kool of waterige soep. Mijn schoenen pasten niet meer, maar gelukkig had ik nog klompen en met wat oud papier erin bleven je voeten buiten tamelijk warm, wat fijn was wanneer je in de rij moest staan bij de bakker en de gaarkeuken.

Wel hadden we in de huiskamer de beschikking over een noodkacheltje, waarin je wat stukjes hout kon branden om surrogaat thee te maken. Ik zie nog mijn moeder naar de keuken lopen en de theetrommel van de plank pakken en daaruit de tabletjes halen om een beetje thee te maken. Met water uit de kraan moest je weten wanneer het er was, want dan kon je dan opvangen in een paar emmers om ook de wc door te spoelen. Gas en stroom was er niet meer, het was echt een ellendige toestand voor velen in Amsterdam. Vader was in Duitsland en van hem kwam geen bericht, dus je wist niet hoe het met hem was.

Ook de lagere school bij ons in de buurt was gesloten. Op een dag kwam iemand van de Winterhulp bij ons thuis en bood mijn moeder aan, dat haar zoons opgevangen konden worden bij boeren in Friesland en Groningen, want daar kregen ze genoeg eten en drinken. Door wie deze man gestuurd was wisten we niet, waarschijnlijk door mensen in de straat, die van de NSB waren en onze ellendige toestand zagen. Moeder kon daar mee instemmen, want dan waren haar kinderen in goede handen, maar onze hoofdonderwijzer van de lagere school kwam het te weet en kwam ons thuis bezoeken. Hij wilde niet hebben, dat wij hulp kregen van de Winterhulp, een organisatie, opgericht door de Rijkscommissaris Seyss-Inquart om behoeftige onderdanen ondersteuning te verlenen.

Moeder begon te huilen, want ze wist zich geen raad met haar hongerige kinderen, maar omdat mijn vader, die in het verzet zat en betrokken was geweest bij een overval op een distributiekantoor om bonkaarten te bemachtigen voor de ondergedoken joden, beloofde de onderwijzer, eveneens een verzetsman, dat ik als oudste zoon elke week op een bepaald adres een pakje kon halen met wat voedsel. Het was een adres in de buurt van het Concertgebouw, op drie hoog. Op mijn aankloppen ging een deur open en moest ik zachtjes mijn naam noemen, waarna ik een doosje kreeg, maar wie dat gaf kreeg ik niet te zien. Thuis gekomen keken we wat er in zat, een zak meel, boter en bonen. Op onze schamele rantsoen van de overheid was het een aangename aanvulling. Op het noodkacheltje bakte moeder pannenkoeken, een ware traktatie in deze barre tijd.

Helaas bleef de strenge kou voortduren en waren we genoodzaakt de hele dag in bed te blijven om het een beetje warm te houden, alleen moeder en ik deden de noodzakelijke dingen, zoals in de nacht takken van bomen afzagen en die in stukjes hakken voor het noodkacheltje. Omdat het hout vochtig was brandde het slecht en hadden we droog hout nodig, dus hebben we de houten deuren van de kasten eraf gehaald en in stukjes gehakt om toch vuur te hebben. Hoe we het vol hebben gehouden is nog een raadsel, het leek steeds erger te worden, ook van het verzet kregen we niets meer.Op straat heb ik dode mensen zien liggen of op een handkar, die naar de Zuiderkerk werden gebracht, want de begraafplaatsen waren gesloten. Er komt een vervolg.

Schrijver: kees niesse, 7 november 2011


Geplaatst in de categorie: oorlog

4.0 met 1 stemmen 142



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)