Alle inzendingen over Hij wacht...

Ze kon nauwelijks wachten tot de Dood haar in zijn Vaderarmen zou nemen. De depressie strekte haar tentakels met zuignappen begerig naar haar uit. De noodlottige sprong van zeventien hoog of het mes aan de pols leken dichtbij, gewenst en aantrekkelijk. Veertig jaar had ze aan mijn zijde gelopen...

...was en om de collega te zijn die hij gemist en zozeer verdiend had. Zwaar vermagerd maar toch nog glimlachend zat hij vóór me. Zijn afscheid zou begeleid worden door een Oostenrijks lied uit zijn zozeer geliefde Wenen...

...maar ik had nog trek in koffie. Daar begon hij niet meer aan, al bood ik daar honderd gulden voor. Afijn, ik duik mijn bedje in, draai nog even Melanie (Somebody loves me, I wonder who, maybe it's you), ik krijg het daar koud van, maar de drankjes van deze avond draaien mij warm en...

...nog een keer bij dit hartverscheurende plaatje? Hij is verstoten. Door zijn ouders. Achtergelaten. Ik oordeel niet. Niet over de ouders. Niet over de verpleegsters, die echt geen tijd hebben om twintig, dertig kinderen tegelijk te verzorgen en aandacht te geven. Ik besef dat er miljoenen...

...staan in de gang, ingepakt met babyspulletjes en allerlei andere nuttige dingen waar ze in Afrika behoefte aan hebben. Even denk ik aan manlief, had hij dit leuk gevonden, had hij meegegaan? De taxi...Walter en ik nemen afscheid van Stella en Jaap, nog een keer kijk ik achterom en zie ons...

...Hij kijkt rond. Hij lijkt niet verdrietig. Hij lijkt niets te beseffen. Een luchtfoto. Op een groot plein zijn witte lijnen gekalkt. Twee naast elkaar. De lijnen gaan op en neer als een slang en eindigen bij een gebouw. Tussen die lijnen staan Japanners te wachten. Niemand staat naast de...

Verbijsterd luister en hoor ik het nieuws, allereerst gisteren toen men liet weten dat: de Miraskerk in Krimpen alle “ gelovigen “ binnen zou laten, net als de kerk in Urk dat er dan honderden mensen zouden komen daar kon je op wachten! Zo net valt het nieuws binnen dat: men als “ gelovigen...

Tokkelend druppelen muzieknoten binnen in duizend en één gedachten. Ze vormen de beelden van woordeloze zinnen, de voeling van onuitgesproken emoties die wachten. Ik wandel mee op de notenbalk van spelende akkoorden van hoog naar laag, van staccato naar andante. Ze dansen met mijn hart om zo...

...in mezelf herken! Het punt is gewoon: wachten op precies het juiste...

Het is in Amsterdam levensgevaarlijk om een bekende crimineel te zijn: dat wordt weer eens aangetoond door de moordaanslag op de 33-jarige Inchomar Balentien. Inchomar was bij mij volledig onbekend maar bekend bij de Amsterdamse Hermandad. Hopelijk voor de daders worden zij niet bekend anders...

...symfonie speelt, dirigeert hij, in zichzelf, stilstaand voor het lege podium. Hij wacht…

...en ik bedenk dat ik ook rechtstreeks het bedrijf kan mailen, want dit slaat werkelijk nergens op. Die pagina doet het prima, en wat denk je dat er in beeld verschijnt als je aanklikt ‘wat is uw klacht?’ juist ja, goed geraden, of je een klacht hebt omtrent de actie ‘win € 1000 met je...

...de garageboxen ook zorg voor de huurders. Want hij wil de zaken netjes regelen. Afwachten maar dus weer. We hebben als belangenvereniging de gemeente Helmond gevraagd om in ieder geval voor december uitsluitsel te geven hoe één en ander geregeld wordt voor de garageboxhouders. Het zou helemaal...

....onvermijdelijk is de tijd aangebroken waarin de verhuizing een feit, mijn route verlegd en het decor veranderd was. Nooit zou ik meer de muffe geur opsnuiven van de gangen van het "oude" Zorgcentrum en de langwerpige tafel in de grote zaal zien waaraan een Indonesische mevrouw niet uitgepraat...

...dat is nou NET wat ik nodig heb. Wanneer hij een bekertje water heeft getankt uit de cooler die er voor iedereen staat gaat ie weer naar binnen. Vlak erna word ik geroepen en mag ik naar binnen, bij een allerliefste krullenbol die al die tijd bij me bleef, een stel andere mensen die...

...lawaai. Hij schrikt, valt, ziet de vogels snel op hem afkomen… Verdwaasd kijkt hij naar zijn blèrende wekker.

...klein kwartier, hooguit” zegt de chauffeur en hij start zijn bus. “Jammer hoor” is het laatste verstaanbare stukje tekst dat ons nog bereikt. Terwijl de deuren dichtklappen sterft het gemok van de dames weg. De bus rijdt tot aan de stoplichten, waar we een kleine minuut moeten wachten....

...op mijn stemming, verbeeld door de prachtige zilveren zeemeeuwenveer. Vanaf dat moment ligt hij naast mijn computer en herinnert mij aan mijn taak.

Eventjes, heel eventjes in gedachten winnaar van de postcodeloterij Daar waar je vroeger zo’n lekker gevoel van in je buik kreeg, kreeg ik dat een paar weken terug van een brief van de postcodeloterij, een echte uitnodiging. Jawel ik was uitgeselecteerd om naar de studio te komen, en maakte...

Nog net op tijd in de remmen. Ik ken ze allemaal, die fietsverkeerslichten waar je gewoon door kunt rijden als ze op rood staan. Maar een enkele keer stop ik toch: als er politie in de buurt is, of als er een kind staat te wachten. Op het laatste moment zie ik het meisje dat geduldig bij het rode...

De jonge vrouw aan de kassa bij de supermakt is een kind van deze tijd. Of een product van deze tijd, dat is in dit geval beter op zijn plaats. Razendsnel helpt ze de klanten voor mij. Die moeten zich behoorlijk inspannen om het moordende tempo bij te houden. Ze hebben het ene artikel nog niet in...

In het restaurant wachtte ik de gebeurtenissen van die avond af bij een kop koffie verkeerd, gezeten aan het raam, dat uitzicht bood op de Spoorlaan die voor mijn ogen uitgestrekt lag als een boulevard waarop passanten hun weg zochten onder de vallende avond die zich al indigoblauw aftekende. We...

...kraaien zich amuseren..... De straten glanzen antracietgrijs in de regen. Een winkel is nog laat open en werpt haar lichtschijnsel over de straat. Enkele klanten lopen in en uit. Het Burgemeester van de Mortelplein wacht op de lente......

Als er één ding is wat ik als heilzaam heb ervaren is het de afstand. Soms kort. Soms langer. Inkeren tot jezelf. Afkeren van alles en iedereen die prikkels veroorzaakt. Zo word je bewaard voor dingen waar je later spijt van zou kunnen hebben. Men zit niet te wachten op mijn mening. Mijn...

...omroep. Waarom? Om de poen. Andere verhalen zijn lulverhalen. Wacht hem net zo'n prachtige toekomst als Jack Spijkerman? Ik gun het hem van harte. Eén kijker is hij al kwijt. Ondergetekende, want die heeft een bloedhekel aan de commerciële omroep wegens de vloedgolf van reclame die daar...

Binnen drie weken zal ik schrijvend Nederland in zijn voegen doen kraken, vernederen tot op het bot. De Donald Duck heeft nog meer inhoud dan al dat hier wordt geplempt. Tot die tijd reageer ik op niets of niemand, wacht mijn slotzin af, de redactie zal er best wel een passend plaatje bij...

SCHIJNBAAR Wie zal bij ruzie en geschil gelijk hebben? Dat is vaak niet zo eenvoudig te verklaren. Beide partijen kunnen deels gelijk, deels ongelijk hebben. Drift laait op. Maar mag deze met schappelijkheid beantwoord worden? De schappelijke geest zal zich laten ondersneeuwen, zoals het lijkt....

Is er nog leven na de G-spot? Nauwelijks. Natuurlijk kan men in Hillywood er gezellig van uitgaan dat niemand om tekst verlegen zit en voor je het weet heb je geen date, maar mis je een stuk uit je reet, zeker niet te beroerd voor nog een kopstoot, wat heet...maar ik heb er geen kracht meer voor....

...levens en lotgevallen ontrollen zich schijnbaar onafwendbaar binnen de solide muren van ieder individueel bastion, binnen ieder uniek brandpunt van leven, van leed, van vreugde. In een klein huisje, dichtbij de snelweg is een verschrikking tot leven gekomen, de nachtmerrie van ziekte en...

Heb net de auto op de oprit geparkeerd (inkopen gedaan), dat de regen in grote pletsende druppels naar beneden duikt. Ik heb geen zin om uit te stappen. Het voelt even goed in deze kleine ruimte ... en ik luister en luister. Ook de regen heeft zoveel geluiden, kent zijn eigen ritmes van traag,...