Loppersum

Het is één minuut voor twaalf.
De buschauffeur maakt juist aanstalten om te vertrekken als er twee oudere vrouwen komen aangekuierd. De deuren van de bus gaan weer open. Ik zie de buschauffeur beleefd knikken naar de twee dames op leeftijd, die nu op tien meter genaderd zijn. Dan keert één vrouw zich opeens om en zegt iets tegen de ander. Ze blijft met haar rug naar de bus toe gekeerd staan. De andere vrouw kijkt bezorgd. “Kom dan toch!” moppert de chauffeur.

Gelukkig, de vrouw draait zich weer om. Langzaam maar zeker komen de twee dichterbij. “Mijnheer, komt u ook in Loppersum?”, vraagt de één door de deur. “Jazeker mevrouw.” antwoordt de chauffeur vriendelijk, “Wou u graag nog mee?” - “Ja, wij wilden alle twée graag nog mee.” antwoordt de vrouw, alsof het aanbod alleen voor haar zou hebben gegolden. Nog steeds wacht zij met instappen als ze vervolgt: “En óók nog een derde mevrouw, die nog eventjes bij de stationsrestauratie naar de wc moest.” Ik zie het gezicht van de chauffeur betrekken. “Daar kan ik niet op wachten. Ik had al weg moeten zijn.” – “Niet heel eventjes?” protesteert de vrouw. Haar teleurstelling dringt door tot diep in de bus. De chauffeur schudt zijn hoofd. “Over een kwartiertje komt de 45, die gaat ook over Loppersum.” “Echt waar mijnheer?” bemoeit de tweede mevrouw zich er nu ook mee. Veel vertrouwen straalt ze niet uit. “Een klein kwartier, hooguit” zegt de chauffeur en hij start zijn bus. “Jammer hoor” is het laatste verstaanbare stukje tekst dat ons nog bereikt.

Terwijl de deuren dichtklappen sterft het gemok van de dames weg. De bus rijdt tot aan de stoplichten, waar we een kleine minuut moeten wachten. Vervolgens slaan we rechtsaf. Zo komen we weer vlak langs de twee dames, die kwartier maken in het bushokje. De gemiste bus lijken ze alweer vergeten te zijn. Van de derde mevrouw ontbreekt nog steeds ieder spoor.

Schrijver: Henk van Putten, 24 oktober 2006

henk.van.puttengmail.com

busreis Loppersum Loppersum

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 18 stemmen 1.039