Weer een week in de soap van kanker
Terwijl de Tour opstaat, manlief gestrekt op de bank kijkt naar iedere trap van de pedalen staat mijn hoofd niet stil. Hij is de plaatselijke commentator in dit gebeuren met dit verschil: dat ik het alleenrecht heb op het beluisteren ervan. Morgen komt de Tour hier door de Gemeente, het is voor hem te warm om op straat te gaan staan, maar kijken naar de buis houdt ie lang genoeg vol.
Mijn hoofd zoemt. Afgelopen week met snelheid diverse onderzoeken ondergaan, echo's van oksels, buik etc. De radioloog is op zoek naar mijn galblaas en ik grinnik, blijven zoeken joh, die is er ook al uit! Aansluitend hart- ribben- en longfoto's. Dan is de donderdag om voor wat betreft de poli's en mag ik de dag erna weer terug.
Om half 12 aanwezig en ik word radioactief gemaakt door middel van een goedje dat mijn aderen ingespoten wordt. Merk je niks van. Je mag na inspuiten naar huis en drie uur later terug, veel drinken en uit de buurt van kleine kinderen blijven. Geen punt! In de tussentijd moet mijn eega controle lopen net op een ander tijdstip dan dat ik moest bij de chirurg, jaja de pijlers van dat pand hè, die zijn echt van ons hoor. Wanneer ik die kant weer op moet om de botscan in te gaan, is hij dus nog niet terug maar geen nood: buurman/ vriend/ lieverd, brengt me even weg. En zo zit ik in de wachtkamer van de nucleaire afdeling te wachten tot ze me roepen.
Er komt een man aan, die me gedag zegt en meteen de opmerking maakt: u ziet er niet uit alsof U op iemand wacht, nou nee hoor meneer, ik mag er zelf in....maarre, met wie heb ik het genoegen? Ik ben de dokter hier en ik ga straks kijken maar uw foto's en scan...oh dus U kijkt of ik verder nog kanker heb zitten? Juist ja, kijk en dat is nou precies de ENIGE persoon die niet schrikt van mijn directe vraag, dat is nou NET wat ik nodig heb.
Wanneer hij een bekertje water heeft getankt uit de cooler die er voor iedereen staat gaat ie weer naar binnen. Vlak erna word ik geroepen en mag ik naar binnen, bij een allerliefste krullenbol die al die tijd bij me bleef, een stel andere mensen die allemaal lief met een uitroepteken zijn en na ruim een half uur, inclusief foto's en een scan mag ik naar huis.
En dan komt het weekend en wordt het wachten, wachten...tot het maandag is, maandag waarop ik in 1 e instantie een belafspraak had met de chirurg, maar die wilde bij nader inzien toch liever dat ik / we langskwamen voor de uitslag.
De tour wordt gereden en de tour in mijn hoofd ratelt door, zal het wel, zal het niet, zal het slecht zal het goed, zal het zal het.....het weekend duurt lang...
kpnmail.nlGeplaatst in de categorie: ziekte
De soap deel ?
127
Geef je reactie op deze inzending:
Zeer onderhoudend, mooi van stijl, met humor,
en toch betrokken. Knap gedaan.
Zo'n in- of opstelling is onverwoestbaar!