Alle inzendingen over Hoe je verdween

...dat nu meer leek op dat van "vlinders in je buik". Ik verlangde ineens intens naar het Botlekgebied, de schepen op de Oude Maas, naar een bakkie leut, naar snert, stamppot of hachee; naar een stevige westerstorm in de herfst, waarbij men soms een zilte smaak op de lippen proeft. De...

...mailt. Er zijn bijna geen postzegels meer die je moet likken om ze op een brief te kunnen plakken. Is dat erg? De wereld is nu efficiënter en de postbode brengt voor een schijntje minder post rond dan de deftige duurbetaalde postbeambte van vroeger. Is het erg dat alles efficiënter...

...een eenheid moet maken. Zo dient de dood van je geliefde een nationaal doel. Natuurlijk, ik beledig de organisatoren als ik dit schrijf, maar er zijn zoveel doden te betreuren en sommigen van hen zijn net zo onverwacht, onnodig en toch gebeurd als de MH17. Het verschil is niet de dood, het...

...het station heen draaien, notabene met het kaartje in mijn hand. Het voelt of ik in de maling genomen word, want het startpunt van mijn zwerftocht lijkt van de aardbodem verdwenen. Vragen naar de weg levert slechts wazige blikken op. Mijn geplande trein is inmiddels vertrokken, àls het station...

...Missen wordt niet minder, gemis eveneens, slijten doet het niet, alleen: zijn de scherpe kantjes wat zachter…maar: het blijft en het went niet!

...ze zijn verdwenen. In de vorige eeuw had je jeugd verzameld in de Plu en de Slang, sloegen elkaar menigmaal verrot en ontzagen daarbij de oudere medemens. Respect voor oma en opa was toen nog heel gewoon. Tegenwoordig sist men onder de twaalf al heel geroutineerd 'hoer' naar zomaar een...

...en als ik dan weer het massieve gebouw passeer waaop over de hele gevel met trotse en forse zwarte letters staat weergegeven: "Koning Willem II College" en waar donkerblauwe luifels neerhangen; het gebouw dat volgens vele goedmoedige maar onderontwikkelde stadgenoten "De Willem II School"...

...een keer?! Alsjeblief..." "Simsalabim!" daar verdween de knikker in zijn linkerzak en hup daar kwam hij uit de rechterzak weer naar buiten. Geheimzinnig grinnikend stond hij daar, genietend van onze verwarring. Werden we beduveld? Vast! Maar hoe? "Hij kan écht toveren, hoor", zei...

...niet aangeroerd was...ach, eind goed al goed zullen we maar zeggen en mazzel, het zijn twee vrouwtjes dus neen lezers uitbreiding zit er niet in!

...driedelig kostuum tot formateur, en hoppa, daar verdween mijn uitgesproken stem in slachtofferend gekonkel achter gesloten deuren, torenhoog. Netjes gezegd, coalities zochten het in compromissen, met z'n vieren door het midden, daar ging mijn proteststem, naar de Boerenpartij, naar de...

...stond aangelijnd vóór de supermarkt. Het baasje was om ondoorgrondelijke redenen sinds enige tijd verdwenen achter die deur en het dier, trouwer dan welke mens dan ook, "menselijker" en gevoeliger dan ieder mens, huilde en klaagde in grenzeloze vertwijfeling, wanhoop en verdriet tot...

...vaak waarschuwingen zijn, voor iets moois hoef je niet gewaarschuwd worden. Dat ik hem niet begrijp irriteert hem en de beweging van zijn mond wordt indringend alsof hij schreeuwt. Ik zwaai naar hem en hij reageert er op met het trekken van gekke gezichten als teken dat hij mij ziet. Als...

...ik heb het hem nooit gevraagd. En jaren daarna verdween zijn trouwe hondenkameraadje naar de hondenhemel. De hondenvereniging waar ik met spoed een vervangend hondje voor hem trachtte te regelen toonde weinig begrip. ‘Een hondje is van levensbelang voor hem, zegt u?’ zei de dame aan de...

...waarin Jules de Korte het aardige liedje zong, waarvan ik me een zin herinner: 'Zolang de tijden nopen tot beurzen open en dijken dicht.' Er werd door bijna iedereen gul gegeven. Het Rampenfonds bulkte van het geld en ieder slachtoffer kon ruimschoots van nieuwe spullen voorzien...

...stukken wasgoed. De vlieg ging er een bezoekje brengen. Met een glimlach keek Bjarne toe. De Amsterdamse buurt ging iedere dag meer achteruit. Telefoonwinkels met mogelijke criminele achtergrond schoten als paddenstoelen uit de grond. De duurdere winkels verdwenen uit de winkelstraat. Er...

...zijn "kinderen" plaatste. Anton, die plots verdween. Maar waarvan ik laatst bemerkte dat hij een eigen site was begonnen. Natuurlijk kon hij niet weten dat ook ik het voorbeeld van Dreamer had gevolgd. Mijn sprokkelhoutjes worden sinds maanden verzameld op een eigen plekje van het grote...

Tot in het oneindige tikt mijn tellen weg. Losgeraakt van de werkelijkheid, gedoemd tot een eeuwig grenzeloos bestaan. Waarin elke kans op houvast ontbreekt, en geen enkele communicatie meer aanwezig is. Een nachtmerrie zonder opening naar ontwaken. Verdwaalde alleenzaamheid, verzeild geraakt in...

...hun ouders naar de inrichting, waarin het broertje was. De fietswielen draaiden hun parallelle cirkels over het asfalt van de lange fietspaden. En zo prentten de ouderlijke imperatieven zich in de gevoelige kinderlijke hersenen en de trouw werd een absoluut voorschrift, een bevel voor hun hele...

...klauwen naar haar bleef uitstrekken tot haar lieve, vertrouwde gestalte vervaagde, uit het zicht verdween als in rook, als im nist, als in vuur.....

He meisje ligt behaaglijk in de badkuip, beweegt in min of meer draaiende beweging haar benen. Het prikkende zeepwater streelt die schaamlippen, wil haar zuivere schede binnendringen. Haar overdenkingen en gevoelsleven spelen eensgezind samen. De natte tegels van de badkamer zijn opeens...

...ronddoolde. De militair die woonde in de hoge huizen aan de Fatimastraat, de heer Van V., ontwaarde mijn zusje bij de plantenkassen en droeg haar op zijn arm naar ons veilige ouderlijke huis.

...de kleurige plaatjes van Brikama en de bruine gezichten van die kinderen die zozeer je mededogen oproepen.

...59 maanden lang! Die gasten maken er een zooitje van. De lezer zucht: goed dat Hermans-magazine bestaat en dat de redactie er boven op zit! Het moet voor altijd blijven bestaan opdat op den duur het WFHi wordt overleefd! Lees dat blad! * Hermans-magazine 19e jaargang maart 2010 no 74 -...

...al zijn geesteskracht verbeelde hij zich dat hij bestond. Even leek er een lichte reflectie in de spiegel te schitteren; toen verdween dit ook en Jesse dacht ik denk dus ik ben, toch? * Uiteenvallen van de moleculaire structuur.

...en zie iets fonkelen tussen de bladeren.Een puntje licht, is het een ster, een boodschapper van licht? Er gloort hoop in mijn verdwaasde hoofd en sluit mijn vermoeide ogen. Ik blijf het licht zien, het wordt steeds feller en feller. Ik knijp mijn ogen krampachtig samen, maar het licht verandert ...

...indruk heb gemaakt,’ dacht de man. Hij had graag het gevoel dat zijn vrienden een beetje met hem voor de dag konden komen.

...eens. We hebben elkaar nooit weergezien. Hij verdween in niet te achterhalen verten, eens. Heeft hij zich nog het licht herinnerd, dat ons gezonden werd, heeft hij de druk van mijn hand nog kunnen voelen of de warmte van mijn gezicht? Is alles verzonken in een peilloze kloof van voorgoed...

...ik zie het nog voor me. Het wollige, zachte diertje leek rechtstreeks ontsnapt uit die zuidelijke jungle; ik moet het gekoesterd hebben en het moet mij getroost hebben in mijn eenzaamheid en een wonderlijke herinnering hebben gevormd aan hen die eens om me heen hadden gestaan en die op eveneens zo...

...is en ze maakte kort een aantekening in haar boekje. Als er meer contacten, dan verdwijnen er ook steeds meer. Sterker, er verdwenen er meer dan erbij kwamen. Als dit zo doorging hoefde ze zelf de harde reset niet meer te geven en kon ze het spelbord laten uitdoven, of misschien meteen...

...is door de Duitsers weggebombardeerd. Het hart verdween uit de stad. In de jaren zestig is het snel opgebouwd en werd het de grootste haven ter wereld. Maar hoewel de gebouwen aanvankelijk modern waren, vond iedereen het een harde, koude stad. Een betonnen stad. Een grijze stad. Grijs als de...