Alle inzendingen over Om u verloopt bij na

...Hij houdt niet zo van sociale activiteiten.” “Hehe. Vanavond bel je me? Dan werken we alles uit. Daag!” En nu zit ik hier thuis in de sofa. De witte wijn staat op het tafeltje naast me en met pen en papier in de hand zit ik alvast nog een paar ideeën te noteren. Het is een bezigheid...

...lust/zin ineens verdwenen is, het zelfs genadeloos vertrapt. Maar ja, zij is (nog?) met een ander. Ik weet dat er mij zo iemand door velen gegund wordt, dat hebben ze me zelf verteld, niet zo iemand als Mirjam, maar dat is rationeel hé, en passie heeft zo weinig met ratio te maken....

...leven pijn kan doen als het anders verloopt dan je zou willen. Nu komt er verlichting van die pijn met al die grimmige gedachten in mijn hoofd, na het wegrijden uit het crematorium. Afscheid is een beetje sterven, maar misschien ook een beetje opnieuw geboren worden in een veranderd leven.

...twee anekdotes is de reis naar Duitsland alweer naar de vergetelheid geduwd. Niemand heeft het er nog over. Niemand zoekt iets uit. Ik ook niet.’ (blz 96) De tweede helft staat in het teken van de aftakeling van Klaas en Nel. Verwarrend omdat verschillende elementen psychologisch elkaar...

...allez hé, wil je even lekker totaal ontspannen en van plezier uit je dak gaan, kijk dan naar 'Flikken Rotterdam'!...

...ze de tv op mijn kosten retour! En dat is knap, want die tv staat hier, is niet weg geweest! Al met al vraag ik me dus af, als iemand in de bodem aan het graven is, een kabel raakt, mensen op onkosten jaagt, het bedrijf waar hij voor werkt toch aansprakelijk is? Of is dit weer te simpel...

...leren lezen en schrijven, werpen zich op als de natuurlijke leiders van de revolutie. Zij staan immers op een hoger intellectueel peil dan de andere dieren. Zij breiden hun voorrechten steeds verder uit en vormen een nieuwe elite, even oppermachtig als de oude heersers. De catastrofale...

...en trekt haar jas aan. Ze neemt een kinderjas en de jas van de moeder mee naar binnen. De vrouw pakt zwijgend de zware en naar sigarettenrook ruikende jas aan. Haar ogen zijn vochtig. Het is tijd om de trein te halen...

...Net omdat het voor allen gelijk is. Niet (of nauwelijks) manipuleerbaar. Misbruik of uitbuiting zijn uitgesloten en het ‘onverwachte’ zorgt grotendeels voor berusting en gelatenheid. Zit ik al aan drievierde van ‘mijn tijd’, dan is het maar zo. Rest er mij nog één maand dan heb ik...

...onherbergzaam moerasgebied een sprong maakt naar het profaan, maar diepbeminde zelf. Het is vanzelfsprekend lekker warm tussen al die borsten die ik al dromend begeer, maar ik zal ze nooit strelen, nooit hebben, gelukkig maar, het is net zoals William S. voorspelde, ijzeren tepels zijn als...

...met haar e-mails). Maar het interessantste is natuurlijk de vraag (en het antwoord erop) waar we ons zo verschrikkelijk over opwinden. En waarom de persoon die zich opwindt zo vreselijk voor de een en tegen de ander is. En, sta me toe even echt cynisch te worden. Mag dat? Gewoon als...

...voor het middag maal en zei: “prinses, komt u naar de eetzaal?” Maar het prinsesje had niet veel trek en liet de helft van het eten staan, wat ze nooit eerder had gedaan. Wilt u met mij door de gangen rennen? vroeg ze de lange lakei. “Nee, Hoogheid”, zei hij spijtig, “mijn benen...

...verder? Toch nog maar een paar vredelievende narcissen erop geplant. Weliswaar niet zo zonnig als ik me had voorgesteld. Later kwam mijn jongste dochter thuis en bewonderde het schilderij. Ja gaaf!!! En ik... ik haalde nog eens heel diep adem. De oudste bekeek later hetzelfde schilderij...

...klapte ik volledig dicht, toen de leraar en de gecommitteerde vragen stelden over recht en economie, vragen waarop ik het antwoord had moeten weten, maar ik wist alleen mijn naam nog en de plaats waar ik woonde. En hoever zij zich ook voorover bogen, het maakte niets meer uit, de blokkade was...

...een lange staart. Met enige weemoed denk ik terug aan de tijd, toen een eenvoudig: hup, naar binnen jullie, voldoende was.

...mee toen ik ging trouwen. Vele jaren later werden ze in een hoek van de zolder door mijn dochters ontdekt. En meteen als Barbies herkend! Zelf hadden ze al een aantal Barbies, echte natuurlijk en met bewegende armen en benen, maar nog geen Ken en kijk daar was die kolos Cindy nu net...

...mij maakte het niets uit, ik had immers de tijd. Na een vlotte rit met achtergrondmuziek die niet mijn smaak is en weer een verhitte discussie over trainers, coaches die alles regelen en weer anderen die het zouden moeten regelen, maar dit niet doen, bla…, bla…, bla… arriveerden we bij de...

...terug te zien, vervlogen. Zes weken later, miauwen aan de achterdeur en jawel, daar was ze weer. Bijna onherkenbaar, sterk vermagerd, kapotte poten en nagels en vier teken in haar oor. Onbegrijpelijk, waar ze is geweest, blijft een volslagen raadsel. Jammer dat ze niet praten kan. En ja, wat...

...werden niet eens gefouilleerd! Voor de bewoners pakt het meestal anders uit. Of die nu blij waren met ons bezoek, vraag ik me af, want zij moesten binnen blijven. De rondleiding nam een uurtje in beslag. We waren een ervaring rijker, maar inmiddels zo verkleumd dat we een bezoek brachten aan...

...te zetten. Voor de zekerheid belde ik nog naar de IB-groep, zijn de oudergegevens niet bekend, want ik heb nog een studerende dochter. Na enig computeren aan de andere kant van de lijn werd mijn vermoeden bevestigd, eigenlijk was dat hele formulier niet nodig!

...zo goed begrijpen? Ik kijk naar mijn oma naar wie ik vernoemd ben, ook ik heb veel te vroeg mijn man verloren. Wat nu nog overblijft, doe ik morgen in een vuilniszak. Ik neem me voor om nog goed te stofzuigen en dan is er een periode afgesloten. Twintig jaar hebben mijn ouders hier...

...hun ouders. Bijen vliegen af en aan, in en uit mijn stokrozen. Vlinders fladderen van struik naar struik. Hmm, het lijkt wel vakantie.

...keken me minachtend aan. Vijftien jaar opvoeding naar de maan! Ze voelden zich met hem verbonden en hielden nu al van hem. Ik zocht een manier om me er van af te maken. ‘Waar heb je hem gevonden?’ vroeg ik, ‘staat daar niet ergens een boerderij in de buurt?’ Vroeger woonde ik ook op...

...tik op mijn vingers op. De maat was vol. De chauffeur had geen last van slaap, maar wel van zijn slaapdronken echtgenote. Zo werd ik naar de achterbank verbannen, waar ik eindelijk toe kon geven aan de drang tot slapen. We kwamen veilig thuis, maar niet dankzij mij.

...hoogblonde dame aan de deur die eveneens garen, naalden en dergelijke te koop aanbood, maar moeder had niets nodig. Dat leverde een scheldpartij op over een rijke hereboer die met zijn sigaar in de mond over zijn landerijen liep en zijn knechten het leven zuur maakte. Mijn moeder was een lieve,...

...voegen. Laat ik eerlijk zijn, ik kan nooit zeggen: ik heb het niet geweten! Het knaagt, bij u ook?

...diverse opvangcentra gewoond. Op school begonnnen de leerkrachten zich zorgen te maken, want Anne zou na de zomer naar groep 3 gaan. En hoe moest dat met lezen en taal en de toetsen niet te vergeten!

...Anne, Andreas komt ons halen! Ina geloofde haar oren niet, Anne vergiste zich!!! Of Ina was voor even haar juf niet.

...al was het maar één woordje. Op een dag was stageaire Corry in de klas, zij vroeg of ze bij de RT aanwezig mocht zijn en video opnamen wilde maken. Anne vond het goed en aan het eind van de RT zei Anne, duidelijk hoorbaar en voor de camera: Dag juf!

...vind ik het helemaal niet handig, want ik grijp namelijk regelmatig mis. Tot mijn grote verbazing mag ik toch wel zeggen, immers op een zeker moment gingen zij voor enkeltjes en ik dus voor gewone. Plotseling hoefden enkeltjes niet meer voor hen en zag ik mijn kans schoon, doe mij maar een...