Alle inzendingen over Paleis Dam

...vanuit het niets een nog jonge en vrij gezette dame mij komen aanspreken: "Mevrouw, ik zag u daar staan, waar wacht u op? Moet ik iemand voor u bellen??" "Ik wacht op een deeltaxi" repliceerde ik. "Hij kan ieder moment komen. Maar wat attent en aardig van u" Ze dook in haar auto....

Nooit meer zal ik de geur van de muffe gangen opsnuiven van het "oude" Zorgcentrum, waar een enkel gedateerd en waardeloos schilderij aan de muur hing, of de langwerpige tafel zien waaraan een Indonesische mevrouw niet uitgepraat raakte tegenover haar medebewoners over het zonlicht dat haar jeugd...

...winkel schalden boven de hoofden van Tilburgse dames die druk confereerden over de maaltijd van de aanstaande avond, hadden we onze spulletjes uitgezocht en daarna de terugtocht aanvaard: Eline achter de rollator; ik met de boodschappentas en bij gebrek aan conversatie zei ik steeds maar...

...Zorgcentrum. Mevrouw is een fragiel, tenger oud dametje. Haar zeventigjarige, voorbije huwelijk schermde haar af en beschermde haar tegen iedere vrijheid, iedere zelfstandigheid en alle initiatieven en nu is er nog slechts de ronduit ondraaglijke eenzaamheid in het troosteloze, sfeerloze flatje...

Terwijl mijn leven zich met razende vaart had voortgespoed langs een duister, onherleidbaar parcours had mevrouw altijd de witte villa, een van de villa's die de drukke Bosscheweg flankeren, bewoond. Altijd was ik onwetend geweest omtrent haar wellicht eveneens heilloze en desastreuze leven dat...

...en kaas gegeten van het bouwen op stevige fundamenten. Het duurde niet lang of het tweetal ging met hun zes kinderen naar buiten, een heel gedoe natuurlijk. Op een nacht schrok ik wakker van een enorm kabaal. Toch was ik niet voldoende bij kennis om op te staan en uit het slaapkamerraam te...

...mijn verdriet en vernederingen. Nu wapperen drie joyeuze vlaggen of vaandels op het dak. En naast dit staaltje van supersonische architectuur bevindt zich het oude, witte paleis met haar middeleeuws aandoende kantelen en hoge ramen. Vanuit mijn comfortabele stoel op het terras van Restaurant...

...het gewone strand. We besloten in het dorp wat te gaan eten, patat met een kroket en appelmoes. Weer thuis gekomen gaf de dame mij een zoentje en bedankte voor de fijne dag en ze moest weer lachen om die man met de hoed.

...neem ik U op mijn witte paard mee naar mijn paleis, waar mijn moeder woont”. “Wij gaan trouwen en krijgen kinderen”. “Gij zorgt voor het eten en houdt toezicht op het huishouden”. “Ik regeer het land en wij zullen lang en gelukkig leven...” ------------- Bij...

...'De 4 mei-herdenking op De Dam is dit jaar rustig verlopen!' zit in het complot om die zinloze humbug maar stijfkoppig door te zetten. Van de vlag half-stok gaan we ineens naar de vlag uitbundig wapperend, omdat we door de Amerikanen, Canadezen en Engelsen bevrijd zijn van...

...sprak ze erover met de beheerder van het paleis en deze zei: “Ja, de tijden veranderen. Nu hebben we bladblazers” “En de bladharken dan?” “O, die hebben we ook nog. Dat doen we op zondag voor de toeristen. Kom maar mee. Ik laat ze jullie zien” De beheerder nam Annika en haar...

...heb ik nooit gedeugd, het was in ieder geval een dame van blauw bloed, die van de anti-royalisten Gouda niet in mocht. De vader van Margriet kwam uit de doeken als een criminele tiran. Margriet was van jongs af aan ondraaglijk eenzaam en ze vond als tiener haar heil in een rockclub te...

...Na sloop rond 1870 in depot van het Amsterdam Museum. Als je lang vraagt mag je hem misschien zien. Wanhoop. Daar sta je te midden van al dat gierend verkeer. Het huilen nabij. Je mist dan de Koning. Die je ziet staan. Vanuit zijn werkkamer delend in het gemis van steeg en steen. Met...

...deftige heer op zijn rug, het andere een deftige dame. Voor het huis lieten die mensen hun paarden stilstaan en stapten af. De houthakker en zijn vrouw vergastten de hertog en de hertogin (ja, dat waren die mensen!) op thee met kruidkoek. Ondertussen stonden de paarden rustig buiten te...

...is, voor je sowieso weet dat het erin zit. De dame in kwestie, vertelde me, dat ze zo langzaamaan, het gevoel krijgt, geen eerlijke mensen meer tegen te komen. En weet je, ik moet dat beamen, want als er ook door een apotheek al met een vork geschreven wordt, dan ben je dus niet voor niets...

...niet beheersen en ik sprak de bewuste dame aan met de woorden: "U praat wel heel erg druk" Boosheid riep mijn opmerking merkwaardigerwijs nauwelijks op maar mevrouw repliceerde; "Mag ik niet praten?" en "Ik ken u niet" Bij de kassa kwam het tot de welhaast noodzakelijke of...

...ontstond. Vrouwen begonnen te gillen en de dame naast Wouter werd waanzinnig toen ze ontdekte, dat er een muis op haar hoedje zat. De chauffeur had er nu genoeg van en bracht de bus tot stilstand. Via zijn mobilofoon vroeg hij assistentie van de politie. Wouter gaf toen de muizen opdracht...

...gaan wat anders doen, maar beloeren elkaar van tijd tot tijd. Ik maak nooit meer een dam. Zonde van de sfeer.

...en weer en hoe zou U dat vinden, nam de oudere dame nog een keer het woord. haar lieve gezicht nog iets rood gekleurd verbeter de wereld.. Ach mijnheer, ik denk dat U genoeg heeft gehoord… iedereen is altijd bereid te helpen dat snapt U wel? Vooral die arme asielzoekers, waar we dan...

...bronzen maagden omringen de Koning die ieder een andere symbolische betekenis uitdragen. De Koning had de stad, die zijn stempel nog altijd draagt, zozeer lief en in het Paleis Raadhuis dat we later betreden, zijn ontwerp volgens de Engelse landschapsstijl getuigen nog altijd een fraai...

...zich daar al helemaal niet mee bemoeien. De dame kijkt naar buiten. ‘Het is droog. Ik ga er maar weer eens vandoor.’ Dirk haalt haar jas van achter, legt die hoofs om haar schouders en stelt daarbij terloops de bevlezing vast. ‘Nou mevrouw, dank u voor het bezoek. En nog een prettige...

...gezet en daar moet op gedronken worden. De dame kreeg bijna een beroerte van ergernis en dacht waarschijnlijk, hoe is het mogelijk, dat zo'n sujet toegelaten wordt tot dit culturele gebouw, maar ze had een enorm succes, want iedereen stond op en zong luidkeels mee. ''Bis,bis'', riep het...

...beestje" was. "We worden ouder" merkte de dame op toen zij en haar metgezellen opstapten en zij het pand verlieten. Bij mijn "Latte Machhiato" peinsde ik er daarna over hoezeer ik hou van dergelijke lieve hondjes en hoe graag ik er zelf zo eentje tot mijn gezelschap zou willen rekenen.....

...in de collage ontbreekt. ‘Popov gaat het paleis opblazen’, schiet het door hem heen; hij rent de trap op naar boven, naar het balkon op de eerste etage of er iets te zien is van een inferno, maar er is niets bijzonders gaande in de slapende stad. Maar dan totaal onverwacht kijkt hij,...

...aan, liep daarna ongemerkt het paleis uit. Met neerhangend hoofd liep hij over een zandweg. De horizon leek hem wel te wenken: "Verder weg! Steeds verder weg!" Rusteloos stapte koning Victor voort, door kleine dorpjes. Niemand herkende in die boswachter de...

Zelfs als ik mijn Suzuki Swift oranje spuit, blijft het applaus voor de Koningin op de Dam een klap in het gezicht van de echte slachtoffers…

...was aan enige verwarring ten prooi. Ze was een dame van stand en zich bovendien bewust van de risico’s die een leraar liep. Niettemin kon ze een zeker gevoel van welbehagen niet ontkennen toen ze naar Pieters vader keek die het lokaal met een zekere masculine schommeling verliet. Zij zelf was...

...in Zorgcentrum "Zonnehof"; een klein, nietig dametje naar wie niemand omkeek - om voor mij onbegrijpelijke redenen verwaarloosd en verstoten door haar familie - dat al jaren haar grenzeloze eenzaamheid, haar blindheid en haar pijn trotseerde. Onze geschiedenis was uniek en eenmalig en ik...

Niet voor niets komt de dame die ik bezoek uit Den Haag: het is "mevrouw" vóór en "mevrouw" ná in ons gesprek: "Wilt u een kopje koffie mevrouw"? "Wilt u een stukje gebak?" Haar pontificale villa omringt haar als een mantel van steen, marmer en pluche, die niet kan verwarmen. Het...

...van te schrikken, het was maar een kleintje. De dame had het niet meer en wilde vlug terugkeren naar het gewone strand. We besloten in het dorp wat te gaan eten, patat met een kroket en appelmoes. Haar echtgenoot vond het goed, dat zij de volgende dag weer thuis kwam. Dus dat gaf ons de...