Alle inzendingen over emoties

De "Opstapbus", een landelijke uitvinding, ben ik maar "weduwenbus" gaan noemen omdat zij bezet wordt door vele eenzame dames. De eenzaamheid, overigens een merkwaardige "trend" in de huidige maatschappij, schijnt onder hen te heersen als een besmettelijke ziekte, als de pest, als de kanker,...

Als ik de lichten weer zie; de lichten die mij begroeten, dan weet ik dat ik in mijn Tilburg ben; in mijn geboortestad; de stad die mij trouw is gebleven; te midden van mijn goede mede-Tilburgers. En zo heten ook de trotse, kapitale letters op de gevel van haar station mij steeds weer welkom,...

In de Regiotaxi deelt men als vanouds lief en leed met chauffeur en medepassagiers. Hij was ervan overtuigd dat alle ultieme rampscenario's die de "Condition Humaine" in de zo oneindig lange mensengeschiedenis aan het mensdom gepresenteerd heeft juist hem overkomen waren door zijn recente...

Mijn blik vernauwt en versmalt zich tot een enge, beperkte sfeer en kring, tot een klein universum. De machtige vleugels die mij droegen en die ik kon uitslaan dragen mij nog nauwelijks en zij laten het afweten. Op mijn schouders draag ik als een rotsblok het gewicht van de ervaring, van het...

Vroeg in de morgen was ik vertrokken naar de zusterstad die mij zou verwelkomen....Het voertuig legde slingerend een parcours af door het labyrint van de dorpen op de route; langs de sfeerloze en desolate meubelboulevards en langs de eindeloze sequenties van woonhuizen en eengezinswoningen die...

De kou van een late novemberavond drong door mijn dunne jas en de nacht lag als een donkere deken over de wereld toen ik de afstand tussen de beide woningen te voet overbrugde. Mijn zozeer dierbare woning waarin ik al dertig jaar nutteloos de ongenadige tijd gepasseerd heb, lag erbij als een...

Als zij opnieuw haar felle opstand en rebellie op mij af wenst te vuren; als zij haar wapens weer smeedt en mij verwijten maakt over de manier waarop ik hopeloos te kort schiet in alle denkbare opzichten, stel ik daar tegenover mijn kalme, placide vrede en vreedzaamheid die is als een stille vijver...

Hotel-Restaurant "De Druiventros" is een accommodatie die iets buiten de stad gesitueerd is en wel vlakbij Berkel-Enschot. Zij is te bereiken via de lange Bosscheweg (geflankeerd door villa's) en zij heeft in het verleden diverse doeleinden gediend en verschillende bestemmingen gekend....

Het Brabants Afval Team is in duistere noordelijke contreien van onze stad gevestigd in een pand waarin menigeen nog niet dood gevonden zou willen worden. Vandaar heeft men het uitzicht op demonisch aandoende, hoog oprijzende gebouwen, merkwaardig en heilloos geconstrueerd en tot vertwijfeling en...

We waren via de langgerekte Bosscheweg, die geflankeerd wordt door villa's die ieder voor zich getuigen door hun bouwstijl van een individuele "identiteit", de kruising genaderd waar Hotel-Restaurant "De Druiventros" haar muren verheft, in de omgeving van Berkel-Enschot. Daar zijn...

...het uiten van boze, geïrriteerde en moeilijke boodschappen, voor het innig verklaren van je liefde of als je heftige emoties hebt: gebruik dan je ogen en in ieder geval je stem. Op deze manier klinkt dan de echte melodie.

...je hersens om na te denken, niet je emoties. Die zijn daar niet voor. En voed je denken niet met emoties. Dat is als een benzinemotor met diesel vullen.

...een gewichtige gebeurtenis. Zijn eega spiegelt het vochtige moment in haar ogen. Men begrijpt: het kan niet anders. Aandoenlijk en mooi zijn de emoties achter de woorden af te zien van zijn vrouw. Een roerige periode wordt aan de balk bijgeschreven. Het einde is daar, een nieuw begin is nu.

...wat ik mijn hele leven gevreesd heb. Nu ik geen emoties meer ken, nu ik uit ben gespeeld op het spel des levens. Nu vraag ik mij af: Wat was het nut? Was ik het verschil? Heb ik de wereld veranderd? Word ik gemist? En is er wel een reden om mij te missen? Dit vraag ik mij af nu ik alleen...

...van handelen, zoals de wind waait. . . Emoties triggeren exotische stoffen die onze daden ondersteunen, zoals adrenaline en hormonen: geen man kan een mooie vrouw weerstaan, zo wordt de soort in stand gehouden. De natuur programmeert illusies, zoals de optimisme dat het in de toekomst...

... Het lukt me nog altijd niet mijn heftige emoties in toom te houden. Er zijn weinig mensen die hier tegen kunnen en dat vind ik heel vervelend. Wie weet ben ik een borderliner? Dus nú wil ik ook een etiket, dan hoef ik me nooit meer te verontschuldigen, dikke pret! Uit volle borst...

...contact bestaat niet in deze schijnwereld. Emoties zijn niet voelbaar en niet zichtbaar. Het blijft ergens hangen achter het scherm. Zo lijkt het alsof alles goed is. Maar diep van binnen knaagt een eenzaam gevoel. Ze heeft een knuffel nodig, een arm om haar heen, iemand die haar troost...

...pad van zand en grint, terwijl gevoel in emoties als seizoenen in beelden voorbij glijden en koude en warmte mijn lijf doorstromen. Kleine gebroken takjes, door vroege vrieskou, raken mij en vertellen hoe gevoel in leven kan gesmoord worden,afgesneden, door gebroken zijn, van voedend...

(voor Marie McDonald (1923 - 1965)) Jij bent geboren als Cora Marie Frye op 6 juli 1923 in Burgin, Kentucky. Jouw moeder was Marie McDonald, die in de Ziegfeld Follies optrad, en jouw vader was Everett Frye. In 1929 gingen jouw ouders scheiden en ging jij met jouw moeder in Westchester, New...

...vader een onstuimig karakter en jij kon jouw emoties niet verbergen. Je vond jezelf redelijk aantrekkelijk. Redelijk aantrekkelijk? Maar hoe kom je daarbij? Je was namelijk bloedmooi! Jouw zelfbeeld klopte niet en niet alleen over jouw uiterlijk. Je wilde de mensen graag laten lachen en je had...

...gaan. Wanneer iemand in het rood kwam en de emoties teveel werden, was het zaak voor die persoon om goed voor zichzelf te zorgen. Dingen doen waar je rustig van werd, via de buik ademhalen, en proberen weer in groen te komen. Eigenlijk allemaal zaken die iedereen al wist. Er was iets mis...

...gevonden die trots op dezelfde manier uit, dan is de toetreding tot de universele emoties officieel.

...liefde bedoel ik natuurlijk. Ik zie dat de emoties bij de nabestaanden, die op de eerste rij zitten, de overhand nemen en zal daarom deze grafrede maar afsluiten. Harry, namens je vriendenkring. Het ga je goed. Wij weten zeker dat ze in het hiernamaals niet om je heen zullen...

...kan worden aangemerkt. Ik vind echter, gezien de emoties en het tastbare buitenaardse beleven, dat ik deze ervaring als een echte originele BDE kan neerzetten. Waarvan akte. Met degelijke bewijzen voor het beleefde kan ik niet op de proppen komen maar dat vind ik ook niet belangrijk. Ik...

...nooit verveelt. Affetti en stupore, ofwel emoties en verwondering overvallen te allen tijde als de gevoelige snaar wordt geraakt...! Enige tijd geleden keek ik op de late zaterdagavond naar de NPO2-film 'EERWRAAK'. Eermoord of vergelding; een Pakistaanse film met een slotscène die...

...het gezin hadden verder geen ruimte voor mijn emoties. En ik zou die ruimte ook nooit meer hoeven te vinden. Het deprimeerde me dat ik net moest doen alsof er allemaal niets was gebeurd. Ik wilde geen toneelspel meer spelen. Ik voelde me niet op mijn gemak bij mensen die in het verleden...

De ober wijst naar een klein, vierkant tafeltje. "U kunt hier plaatsnemen mevrouw," zegt hij vriendelijk. Ik ga zitten en kijk rond. Het chinees restaurant in het Vlaams aandoende stadje ziet er sfeervol en keurig uit. Op mijn tafeltje ligt een roze kleedje en een kunstig gevouwen servet....

Meer dan twintig lange jaren waren we "bevriend" totdat de excessen van haar psychische ziekte begonnen te overheersen en deze onze "relatie" verpletterden en onder het massieve gewicht van haar psychische ontregeling stierf uiteindelijk ons contact. Zelfs de meest nietszeggende of futiele...

De fotograaf moet gemerkt hebben hoe verlegen ik was. Het jeugdportret siert nog altijd mijn kamer. Ik was zes jaar oud. Met mijn nichtje Guusje was ik gaan spelen in de Jan Truijenlaan. Daar was plotseling die man in het struikgewas die dat vreemde, merkwaardige, angstaanjagende tussen zijn benen...

Het Parool kopte gister op de voorpagina ‘Hofnarretje gaat weer swingen’. Ik lees dat op een Haags terras gezeten van de krant van een dame tegenover me. Er staat een besnord gezicht naast dat ik associeer met een Engelse komediant, en ‘nieuwe directeur’ in kleiner dunne letter gearceerd...