Alle inzendingen over hoeden

Karel was een stille jongen. Maar op zijn saxofoon was hij de baas. Er waren heel wat beroerdere saxofonisten dan hij. Op Karels kapstok lag een zwarte hoed. Gekocht op het Waterlooplein. Die lag er nu een week. Karel kreeg een raar gevoel in zijn maag als hij langs de kapstok kwam en de hoed...

Jarenlang stond mijn trouwe collega aan mijn zijde: we huilden en we lachten samen en volvoerden onze werkzaamheden: ik, de journaliste, hij de fotograaf. Het einde naderde: ZIJN einde; en ik bezocht hem in zijn stervensuur. De ethiek is geen gemakkelijk onderzoeksobject maar Christus en...

...van hoeden die je oog voorbij trokken. Aparte hoeden, dat wel, maar toch was de jouwe mooier vond ze. Paars stond je ook erg goed. Dus waarom al die negativiteit? In de wachtkamer bij de dokter vertelde ze dat haar zoon net getrouwd was. Waar woont hij werd er gevraagd? “In Den...

...uit, is uniek in zijn of haar soort. Vrouwen met hoeden maken mij helemaal gek van adoratie en erotische belangstelling, voor hen lik ik hun hakschoenen schoon. Mijn lievelingshoed verloor ik tijdens één van mijn diepnachtelijke cafébezoeken, door een anonieme onverlaat gestolen, want toen ik...

Al jaren kom ik hem regelmatig tegen in mijn wijk, bij de bushalte of op straat en ik ben hem in mijn gedachten "de man met de hoedjes" gaan noemen. Hij schijnt een hele collectie hiervan te bezitten; exemplaren van tweed en wollen stof, maar ook zomerse, rieten hoofddeksels met frivole...

Ze was inmiddels gestorven aan een enge ziekte, zoals wel meer mensen in die tijd, maar toen ik haar leerde kennen was ze nog kerngezond en studeerde ze in Utrecht. Het was op een vrijdagavond, redelijke temperatuur in het voorjaar, we zouden uitgaan in de binnenstad. Ze had een hoed op, want ze...

...jaar later krijgt Greta van de hoedenzaak een vrolijke ansichtkaart vanaf Bonaire. Ze leest: 'Lieve Greta, ik schrijf nu misdaadboeken onder het pseudoniem Harry Goldfinder en mijn uitgever is een beeldschone vrouw, met wie ik binnenkort ga trouwen, kun je me een witte hoed...

27. Ik ben gestopt met de opleiding voor kleuterleidster. Net als de relatie met Ruud, lukt het me niet. Het theoretische deel van de opleiding gaat prima. Ik vind het leuk en interessant, maar het sociale gedoe er om heen gaat gewoon niet. Ik sluit me op in mezelf omdat ik geen contact durf...

Voor mij in de winkel koopt een vrouw een oranje hoofddeksel. Een vreemdsoortige hoed met een grote veer er op. Ik vind het een potsierlijk ding. Zij zal het sierlijk vinden anders kocht ze het niet. In ieder geval schaamt ze zich er niet voor. Pontificaal loopt ze met het gedrocht in haar hand de...

Nu hotels, sportzalen, sauna's, doucheruimtes op campings etc. weer open gaan, is het zaak je te hoeden voor het legionella-virus. Premier Rutte zou er goed aan doen in zijn eerst volgende persconferentie daar op te wijzen: 'minstens 30 seconden de waterleiding door laten lopen!'

Uit de verhalen van mijn moeder weet ik dat men mijn oma voor haar aanzag wegens haar jonge en florissante uiterlijk als ze mij in het ziekenhuis in ogenschouw kwam nemen. Als fragiele, kwetsbare baby lag ik in het glazen broeikasje dat men couveuse noemt. Later zocht ik in de armen van mijn oma...

In 1974 werd een hoge ambtenaar naar Centraal Afrika gestuurd om een rapport op te maken over de gezondheidssituatie en rechteloosheid van de Pygmeeën. Deze ambtenaar was pas met zijn Indonesische vrouw teruggekeerd naar Holland. Omdat zijn vrouw onbekend was in Nederland verzocht hij mij haar te...

Ik herinner mij dat het half zeven was toen ik naar de klok keek. Een stationsklok, die hoog verheven boven de drukte van het vrijdagavondvolk hing, tegen de kale achterwand van het etablissement. Eens de wachtkamer van een station, nu de verzamelplek van mensen die hun kantoorweek er weer op...

In 1974 had ik een kamer bij een Indische mevrouw, een mooie slanke dame. Haar man had ze verloren bij de Birma spoorlijn, die door de gevangenen van de Japanners aangelegd moest worden. Bij haar had ik een goed leven. Mijn kamer was mooi gemeubileerd en op het balkon had ik uitzicht op een park...

(Roemeense dichteres Linda Maria Baros; geboren 1981) Hoewel pas 7 jaar oud, publiceerde Linda Maria Baros (Lmb) in een literair tijdschrift te Boekarest in 1988 haar eerste gedicht. Als inmiddels Franstalige dichteres verloochent zij haar Roemeense wortels niet. Dat is opmerkelijk vanwege het...

Emile Tjakka Ratelband slaat met zijn keuze voor het Boeddhisme een nieuwe weg in van compassie en bezinning. Voor zo'n moedige stap op zijn leeftijd kan ik mijn hoed diep afnemen.

Oranje hoed met belletjes doet open. Enter oranje vest met aanhang. 'Ik had mezelf al een biertje ingeschonken. Jullie ook?' 'Doe mij maar een wijntje.' 'Ik ook liever wijn.' 'Ahjoh, doe niet zo ongezellig. Hierzo, ik heb vier bakken nootjes. Is dat genoeg? Dan hoeven we straks niet...

Onder moeders rokken vandaan, zoals ze vroeger zouden zeggen, als je dat nu zegt, kijkt men je maf aan, zeker bij mij want het wordt een ander verhaal bij een spijkerbroek denk ik dan...maar afijn, de kleintjes die naar school gaan voor de eerste keer, ach hoe anders ging het bij mijn eigen kroost....

Omdat ik het thuis niet meer kon uithouden ben ik in 1974 bij een Indische mevrouw gaan wonen. Bij haar had ik een goed leven. Van mijn moeder kreeg ik elke dag een klap voor mijn harses, ook als ik niks had gedaan. Had ik nog tegoed zei ze dan. Met deze lieve dame ben ik een keer op een zondag...

Ergens, in het hart van Afrika, hoedde de jonge neger Michael een kudde geiten. Met al zijn dieren liep deze herder heen en weer over bruin, taai gras. Als Michael de ene kant op keek, zag hij de vlakke, dorre steppe. De andere verte toonde de rand van een groot oerwoud. De oudste geit van de...

...met bijpassend jurkje met split. Ook hier zullen de vrouwen de trend ombuigen en vervolgens een nieuwe zetten. Op Prinsjesdag zijn zij het die met hun hoeden zorgen voor wat fleur in de zalen der Staten Generaal. Zo doen ze dat ook in de gebouwen van de zwartekousenkerk. En zo zijn kerk en...

...een West-Afrikaans land; krakkemikkige petten en hoeden zonder enig model voor een winkeltje daarginds, gehaakt met zijn bevende, zielige handen van oude man; een uiterst merkwaardige en wanhopige noodsprong, en liet zijn vriendinnen in verbijstering en verslagenheid achter. Was hij dan toch...

Welhaast vergeten, de vinger aan de pet, de hoofse knik en een hoed die respectvol een dame toelacht. De moeder en het kind dat verbaasd een oude man aanschouwt, de glimlach van beiden om de grap van het leven. De groet, niet omdat het kan. Het rijmen laat ik aan u over.

In het merkwaardige, langwerpige gebouw, gesitueerd aan de Ringbaan Oost, opgetrokken uit lichtgele baksteen, ontworpen door een mij onbekende architect volgens de richtlijnen van de Nieuwe Zakelijkheid; een gebouw dat alle Tilburgers kennen waren lange tijd de HBS en het gymnasium gevestigd. Ik...

Achter de grenen tafels in de kleine "huiskamer" in het Zorgcentrum, met uitzicht op een besneeuwd paviljoentje waar witte duiven af en aan vliegen, zijn de oudere dames - van wie sommigen het voorheen solide baken en richtsnoer van hun verstand verloren hebben - bijeengekomen. Men noemt dit...

In de Mellenhorst in Haren zaten op 9 maart acht op een rij om vragen te beantwoorden over integer bestuur. Het doel van de politici was om gekozen te worden en het doel van de organisatie was om ze te verleiden tot een belofte. Dat laatste lukte. Het eerste niet. Ik zat tussen twee...

Na de stilte komt de storm van een nieuw kabinet, door Hans Klok uit de hoed getoverd als een scheel, bijziend albino-konijn, dat waggelend van teveel likeur en snackhapjes wel even het roer gaat overnemen, éven, want de poelier Gezond Verstand graait het onmiddellijk weg!

De verkiezing van de voorzitter van de Tweede Kamer was een sterk staaltje van parlementaire democratie. Ook mijn spreekwoordelijke hoed af voor de 4 kandidaten. Jammer dat Martin Bosma lijdt onder een fractievoorzitter die dit parlement niet serieus neemt, wat meer over die fractieleider zegt...

Subtitel: Ongebreideld en niet te stuiten; Woordenmaniak II Deze reliek is een vervolg op en tegelijk een afsluiting van mijn beschouwing met de titel 'Woordenmaniak' van 10 juli jl. Op geen enkele wijze te vergelijken met bijvoorbeeld de lijkwade van Turijn. Ook een reliek. Een eeuwenoud...

Het was mooi weer en de zon was nog lekker warm. Ik besloot te gaan wandelen. De wandelstok natuurlijk mee, want mijn rugpijn wil maar niet verdwijnen. Helemaal alleen was ik op het smalle pad tussen de weilanden achter mijn huis. Wat is het toch fijn in de schone lucht te wonen, dichtbij een groot...