Alle inzendingen over later opnieuw worden

Bij de halte van lijn 1 aan het station sprak een jongedame me aan. Ze vroeg of ik het koud had. Inderdaad was de temperatuur in dit vroege voorjaar nog niet hoog gestegen en zelf droeg de dame blote voeten met keurig gelakte nageltjes in slippers. "Hebt u gaan andere schoenen?" vroeg ik haar,...

Tandartspraktijk Tilburg Zuid is gevestigd in wat men een groot "kantoorpand" zou kunnen noemen. In de wachtkamer ontmoet ik enkele kinderen met hun gesluierde moeders. Een zwartharig meisje van een jaar of elf draagt twee joyeuze staartjes in het haar en een brilletje op de neus met ronde glazen...

Bij een bekende drogist had ik dit keer een boekje op de kop getikt met veelbelovende kaft voor mijn broer. De kaft vermeldde: "Efteling, wereld vol wonderen". Mijn broer houdt immers zo van "De Efteling". Bij nadere inspectie en inzage bleek het boekje blanco bladzijden te bevatten in...

...nemen voetsporen van reeën waar op ons eveneens zanderige pad en aan de horizon verheffen zich de geelwitte duinen. We worden vergast op aangename zonneschijn en tenslotte op een heerlijk worstenbroodje met chocomel aan "onze" houten tafel.

Deze keer viel mijn oog, terwijl ik dwaalde over het Koningsplein langs de rijk-voorziene kramen, op een knuffelbeest in de vorm van een haan met een felrode kam van vilt en een vooruitspringende, stoere zwarte snavel en ik bedacht hoe ik daarmee een onschuldig lief kind of het kind dat ik nog...

...afbeeldingen, wild door elkaar. Maar later besloot hij zich ertoe te zetten en was, zoals gewoonlijk, aan de winnende hand..... Op mijn terugweg doorhuiverde de herfstwind mij en wierp ik nog een blik in de sinds lange tijd leegstaande ontmoetingsruimte, eens het brandpunt van onze...

Het Twee Steden Ziekenhuis verrijst voor mijn ogen zoals vijftig jaar geleden en haar kale en onopgesmukte gangen en ziekenkamers "verwelkomen" mij weer eens. Voor het hoge raam gezeten kijk ik uit op "zwangere" wolkenluchten en in de verte verheft zich bij de nieuwbouw aan de Lage Witsiebaan...

...kat bevond zich nog altijd boven de schoorsteen. De alomtegenwoordige televisie met breed scherm moest kennelijk de hele dag door soelaas bieden. Met een goed gerichte klap sloeg meneer opnieuw de fraaie glazen ruit van mijn voordeur in en zo kreeg ik weer de beschikking over de rust, de...

...en onheilspellende ziekte die overal en telkens opnieuw pleegt toe te slaan. Het echtpaar had nog naar Griekenland gewild en de goedgunstige werkgever had willen betalen maar ze hadden het er niet meer op gewaagd. In de Nieuwjaarsnacht was het einde gekomen toen mevrouw haar handen in een laatste...

Een merkwaardige waterplas, een soort binnenzee of -meer strekt zich uit langs de kant van de weg die leidt naar Biezenmortel. Fragiele, kleine eendjes dobberen en deinen ergens op de woelige stroom. Spoedig zal ik de inrichting bereiken waar mijn broer sinds jaar en dag is ondergebracht en...

De afstand Tilburg-Biezenmortel is met een Regiotaxi snel te overbruggen. Op de snelweg geeft een blauw bord met witte letters de plaatsnaam "Biezenmortel" weer als we niet ver van de inrichting zijn. Eenmaal gearriveerd zie ik achter aan een lange gang mijn broer de dans van de waanzin...

...mijn blikken bij mijn bezoek aan de longarts opnieuw op de grote, wandvullende schilderijen in zijn spreekkamer waaronder in trotse, zwarte letters de naam van de beroemde kunstenaar: "Mondriaan"... Misschien duiden de kunstwerken op de vurige wens van de longarts zijn patiënten de adem...

Het was druk bij Café-Restaurant "De Spaarbank" aan de Noordstraat, waar de lokalen herinneringen oproepen aan lang vergeten bestemmingen van dit gebouw. Vermoedelijk waren het op deze zaterdagmiddag allemaal studenten die waren komen opdagen. Ik wachtte twee lange uren op een vriend. De...

Ik had met de trouwe Regiotaxi en een lieve, goedhartige chauffeur het parcours gevolgd dat via Udenhout (waar de uitbundige Kerstversieringen zijn uitgespannen boven de brede straat, die is als een avenue) de inrichting bereikt waar mijn zeer zwakbegaafde broer nog altijd zijn dagen rekt. Het...

Voor de tweede keer betrad ik vanavond het gebouw met de lange gangen van GGZ Breburg aan de Korvelseweg. Vanavond scheen het licht frivool rond te dartelen als vormde slechts dit gegeven nog de enige schamele troost voor de stumpers die hier in de kale vertrekken welhaast noodzakelijkerwijs...

...tot zijn bestemming en redmiddel was geworden. De romans in het kastje schijnen soelaas te moeten bieden voor de ontelbare en altijd verschillende kwalen waaraan de mensheid lijdt en waartegenover de artsen zelfs vaak machteloos staan. Het ziekenhuis wordt doorsneden door kale...

In het Wijkcentrum was weinig veranderd sinds mijn tot ongeluk en verdriet stemmende vertrek bij de Wijkkrant enkele jaren geleden. Alweer een tentoonstelling van kunstzinnig verantwoorde foto's in de cirkelvormige ruimte, omgeven door een balustrade op de eerste verdieping van de zoveelste...

...van postzegels, die trouwens schreeuwend duur worden, gaat er twintig december een kaart op de post. Als je nou denkt: ze stuurt er eentje naar Timboektoe of voor mijn part naar een superklein eilandje in de oceaan, waar een eenzaam figuur woont die niks met de rest van de wereld te maken...

...allang opgegeven en liet me stikken. Misschien dat ik daarom zo van je hield, ik geloofde in jou, en dat jij de juiste persoon was om me opnieuw aan het leven te introduceren. En nu, jaren later, weet ik dat híj me het niet leerde. Maar dat ík leerde het leven te leven.

...ze belegerd door woordgrijpende microfoons. Maar opnieuw stelde Van Miltenburg teleur. ‘Ik weet geen naam.’ En: ‘We hebben unaniem besloten een commissie in te stellen.’ Er was geen barbertje. Er was geen triest einde van een veelbelovende carrière. Niemand werd de weg naar het...

...Vierentwintig jaar later ben ik in Portugal opnieuw met dit lid van de cipresfamilie geconfronteerd. Bijna alles in de Verenigde Staten is groter dan elders in de wereld. Dit geldt dus zeker ook voor de sequoia's. Die in de tuin van de Quinta do Castanhero te Sintra, Portugal, is groots, mooi...

...valt er in ONZE bus een soort van boete kaart, opnieuw gericht aan iemand die we niet kennen, met ditmaal ONS adres, met foute postcode. Ik neem de kaart mee naar boven, bestudeer hem nog eens en weet je, inmiddels is mijn broek zover afgezakt dat ik de kaart bij het oud papier gedaan...

...twee jaar later op de WK niets van bakt. Zo kan ik wel doorgaan. Ik ben voorwaardelijk trots op Nederland en zelfs voorwaardelijk trots op de PvdA. Dus ik zou Wouter willen zeggen als hij opnieuw zegt dat we geen woorden aan rechts moeten overlaten: daar gaat het niet om. Zing het jou toch...

...om ervoor te zorgen dat het nog wel gebruikt kan worden en we gaan vervolgens de afgelopen weken op zoek naar: juist een nieuwe steel! Bij Blokker aangeschaft zijn we daar als eerste en de rekken met leifheit spullen liegen er niet om, maar niet de steel die hier nodig is en dus vragen we het...

Tante had me opnieuw genood in haar dorp bij 's-Hertogenbosch waar ze na de dood van haar tweede echtgenoot haar jeugdvrienden heeft teruggevonden.... We zouden een restaurant bezoeken dat hoog uittorent boven uitgestrekte groene velden, doorsneden door een water dat haast demonisch aandoet...

...maar nog geen huisje voor zichzelf, maar zo kon het ook. Voor kleine foppes is er ook plaats op de wereld maar niet in de grote mensenwereld. Groot geworden door met hulp zichzelf te blijven en met een sjekkie voelde hij zich weer gelukkig en hij heeft het juiste pad weer gevonden. Zo...

...goedemiddag en verbreek vervolgens de verbinding! Zouden er nog cursussen gegeven worden in: hoe telefoneer ik?

Mijn arme, dierbare stad verwelkomde mij opnieuw. Het zonlicht van maart glansde op de beide grijze leistenen torens van de Heuvelse Kerk en de blauwgele vlag van Kroatië wapperde trots en fier aan haar gevel. Bonte duiven trippelden opgewekt op het plein. Het standbeeld van Koning Willem II was...

...Nu bewoonde ze, met haar dochtertje (Rina werd later misbruikt door een hulpverlener) het oude herenhuis, nu haar eigendom. Haar enige zorg was gericht op de studie van haar dochter; alle andere zaken vond zij minder belangrijk. Het raakte mij, dat zij met haar doorleefde gezicht, jaren ouder...

...zich maar in mijn halve leven moet ik alles opnieuw leren praten, lopen, lachen zonder moeder ik had een schouder nodig om op te huilen en een deur die voor mij openstond ik moest de weg vinden zonder gids Ik had een stok nodig om op te steunen en ook een houvast Dankzij jou...