Leef het leven
Ik leefde voor jou. Alleen voor jou, want mezelf haatte ik als de pest.
Je gaf me hoop, en je gaf mij leven om uiteindelijk ook te leven.
Want wat was het leven toen eigenlijk? Mijn leven bestond in die tijd toen uit hele dagen slapen. Mijn hoofd was op, en mijn lichaam volgde de leider in het spel. Ik wilde niets meer.
Maar daar vanuit het niets verscheen jij. Je was mijn redder. De enige die me nog een hand uitstak en zei dat ik moest gaan leven. Je zei dat je mij zou leren leven. De rest had de hoop allang opgegeven en liet me stikken.
Misschien dat ik daarom zo van je hield, ik geloofde in jou, en dat jij de juiste persoon was om me opnieuw aan het leven te introduceren.
En nu, jaren later, weet ik dat híj me het niet leerde.
Maar dat ík leerde het leven te leven.
Geplaatst in de categorie: psychologie