Alle inzendingen over streek

Lang, lang geleden sloeg ik je gade in het park. Als een standbeeld stond je, gekleed in je groene regenjas, achter de kraam waarmee je je godsdienst moe probeerde te propageren en aan de man te brengen. Waarom toch moesten mijn blikken zich, letterlijk en figuurlijk gesproken, jarenlang op jou...

...te schenken, maar werkte toch ijverig en gestaag door, voorzag het hoofd van ogen, neus en mond en het geheel naderde zijn voltooiing. Het late licht van november streek mild over de handen en ogen die zich ingespannen aan hun taak wijdden. Voor het denkbeeldige kind dat haar schoot nooit gedragen...

Niet ver van de draaibrug die het zwarte water van het Wilhelminakanaal bekroont en overspant, is Café-Restaurant "Zomerlust" gesitueerd. En evenmin ver hier vandaan, in Tilburg Zuid, strekken zich sinds jaar en dag de grasgroene velden uit, waarop wij, scholieren nog, eens, in lang vervlogen...

...een beetje verdiept in de geschiedenis van de streek. De Joden hebben tenminste historisch gezien wel enige, gedeeltelijke, aanspraak op het gebied dit in tegenstelling tot de meeste inwoners van Australië en de VS. Maar ja, de woorden Joden en Israël schijnen hardnekkig gevoelens van afkeer...

Het is september. Vroeger slepen we als scholieren onze potloden in dit seizoen. Het is alsof de Natuur nu afscheid wil nemen van alle schoonheid, alle bloei en alle leven met een laatste opleving, een laatste uitbarsting. Maar wie wil werkelijk haar uitbundige pracht vernietigen? De afstand...

Hij slaagt erin zijn streek, zijn dorp Erica, zo te bezingen, dat je er heen wilt om te kijken of het er echt zo mooi is. Lezer, ga niet. Het is ver weg en u vindt het toch niet mooi. Ik wel, ik hou van de Veenkoloniën, ik ben Veendammer, maar mijn ervaring is dat u niet te overtuigen bent. Maar...

De Tilburgse Havendijk strekt zich, door velen onvermoed, uit in het zuiden van de stad, vlakbij de nieuwe brug die het zwarte water van de Piushaven overspant en die voert naar de wijk van mijn jeugd. Onze Piushaven wordt omringd door cafés en eetgelegenheden, door bosschages en bomen, maar ook...

...blik op haar vader, die ons de wijn van de streek adviseerde. Zijn rode gezicht straalde van trots als hij het over zijn dochter had. En wat we moesten eten, dat was duidelijk: Luikse terrine, een gerecht in een stoofpotje met veel groenten. Hij wou ons het geheim wel verklappen. Twintig...

...zond het een eerste puls uit die door de verten streek, een zwakke trilling, een vage gloed nog die over de donkere afgronden zweefde. Na deze eerste verkenning trok het zich peinzend in zijn punt van oorsprong terug. Aeonen verstreken voordat het opnieuw naar buiten trad, krachtiger en...

...pad mocht kruisen. Ze was er klaar voor. Ze zou alle risico nemen. Ze nam de laatste stenen die als ruïneresten haar kwetsbare hart omsloten, en legde ze in de aarde van de magische streek. Daar lagen ze veilig in de eeuwige lagen van Moeder Aarde. Klaar voor transformatie van liefde en licht....

Ach, wat zijn ze bang de klerken, net aangezeten aan de overvloedig gedekte dis, kroonluchtig beschenen. Kijken omzichtig om zich heen, willen dit duivelspact alleen om samen te eten, bang dat we weten hoe ze heten, bang dat ze worden aangevreten. Klerkenvlerken strekken naar vork en mes, zetten...

...neus en flaporen. Haar man Jozef, erg van streek als hij de foto ziet, heeft het gevoel dat hij jaren met een onbekende heeft geleefd. Hij voelt zich bedrogen door z’n vrouw en haar familie en de relatie glijdt in een grauwe diepe crisis. Bijna iedereen verzwijgt iets uit z’n...

.....en daar sloeg ik die hond gade, die herdershond, die ongeduldig, gespannen en ongerust wachtte op zijn bazinnetje die verdwenen was in dat gebouw en die haar zo dolzinnig en enthousiast kwispelend begroette bij haar terugkomst..... Zo wachtte ik op jou, gedurende die zeven jaar van mijn...

Aan de Oude Dijk staat met kapitale letters op een gevel vermeld: "Mater Misericordiae". Daarachter strekken zich de gangen van het klooster uit die ik vaak doorkruiste als ik op bezoek ging bij tante nonneke. Het genoemde pand staat geheel in het teken van het Rijke Roomsche Leven zoals...

Ik ben van de natuur. Ik ben de vogel wiens koers lastig stand houdt in de wind. Ik ben het blad dat van de bomen waait, Woest als felle woorden, waaiend over straat. Een afgescheurde tak, niet ver van de moederstam, Ik snak naar adem. Ik ben de zware wolken jakkerend door de...

...heldergele vogel, met zwarte vleugels, streek naast hem neer. ‘Dudeljoho! Dudeljoho!’, zong hij geduldig voor. ‘Het is bijna goed, beste jongen, alleen het is: ‘Dudeljoho! Dudeljoho!’ en niet ‘Udeldjoho! Udeldjoho!’. Begrijp je wel?’ ‘Udeldjoho!...

Het was een dag in de vroege zomer waarop de ziel zich kon koesteren in vage dromen van onduidelijke signatuur, als een hommel in de zon en de stoelen met de bekleding met bonte motieven stonden al klaar in de vergaderzaal. Het was een dag om te dromen voor een ziel die nog kon dromen maar...

De Conradhof ligt verscholen en ingeklemd tussen de bebouwing, ergens achter het "kosmopolitische" lint dat de Korvelseweg met haar veelheid van al dan niet succesvolle neringdoenden vormt. Ik moet een poort passeren om het huis van mevrouw de Pedicure, mij bekend van voorgaande gelegenheden, te...

Het was een dag in de vroege zomer waarop de ziel zich kon koesteren in vage dromen van onduidelijke signatuur als een hommel in de zon en de stoelen met de bekleding met bonte motieven stonden al klaar in de vergaderzaal. Het was een dag om te dromen voor een ziel die nog kon dromen, maar...

En natuurlijk volgen we de vorderingen aan het nieuwe onderkomen van dochter, man en drie kinderen. Natuurlijk moeten we alles zien, bewonderen want zo hoort dat, als Oma en Opa, toch? En zo togen we zondag richting het nieuwe adres, wetend dat ze daar waren, kwamen met de sleutel geruisloos...

Na zeven jaar ben je teruggekomen en gedurende die zeven jaar had ik op je gewacht. De intercontinentale telefoonlijn was haast bezweken onder mijn emoties. Een krans, een tooi van grijze haren sierde je hoofd als een aureool en ik had een amoureus programma geïnstalleerd in het computertje tussen...

...Het crème craquelé aardewerk, in een losse streek beschilderd met roze bloemen, de borden met de golvende rand waar ik mijn vingers langs laat glijden. De brede schalen vol dampende bloemkool en aardappelen, de juskom met de gebogen schenktuit, het witte damasten tafelkleed. Ik woon een jaar...

Stille genieter Tijdens de wandeling door het verpleeghuis streken ze neer in een echt bruin café met ouderwetse schemerlampjes tegen een houten wand, een oude tapkast en in de hoek een biljart. Terwijl hij om zich heen zat te kijken hoorde de man zijn naam noemen, met de vraag wat hij wilde...

...jaarmarkt in een naburig stadje. Hoewel hij de streek waar hij heel zijn leven gewoond had niet meer herkende, genoot hij met volle teugen van het landschap dat aan zijn raam voorbij trok. Bomen en akkers, weilanden met grazende koeien en schapen, een verre horizon en zowaar een draaiende molen...

Ik sta bij de kassa van de C1000. De man voor me in de rij is op leeftijd. Hij staat sterk gekromd en het kost hem zichtbaar moeite om de boodschappen op de band te zetten. Het is druk bij de kassa. Ik kijk wat om me heen. Al die gezichten. Sommige mensen kijken ronduit wezenloos. Naast me staat...

...vetpot was werd basismerk halvarine en de top streek toch een bonus op. De klant: blij als ik kom en nog blijer als ik weer weg ga, maar men wil wel dat ik terug kom. Het reglement vermeldt dat ik niets mag aannemen van de klant. Neem echter van mij aan dat niemand van mij die glimlach, die...

...over de broze gestalten van zijn mede-bejaarden streek en een cognackleurig gordijn baldadig naar binnen woei en strooide het brood verwachtingsvol op de grijze tegels van de binnenplaats waarop nog klonters sneeuw getuigden van de strenge winter en wachtte af tot de slimme meeuwen zijn...

Ik sta bij de kassa van de plaatselijke supermarkt. De man voor me in de rij, is op leeftijd. Hij staat sterk gekromd, het kost hem zichtbaar moeite om de boodschappen op de band te zetten. Het is druk bij de kassa. Ik kijk wat om me heen. Al die gezichten. Sommigen kijken ronduit wezenloos. Naast...

...over de broze gestalten van zijn mede-bejaarden streek en een cognackleurig gordijn baldadig naar binnen woei en hij strooide het brood verwachtingsvol op de grijze tegels van de binnenplaats waarop nog klonters sneeuw getuigden van de strenge winter en hij wachtte af tot de slimme meeuwen zijn...

In de vroege morgen, om half zeven om precies te zijn, meldde ik mij opnieuw bij een eengezinswoning. Een menigte van vogels hief een opgewekt en vrolijk concert aan in het park, eens decor van vele festiviteiten, dat de dokterswoning begrenst, maar een doodsverwachting omfloerste en beheerste...