Alle inzendingen over van Antiek

Herfstdepressie: af en toe ga je weer door van alles heen over de bodem, wat later humus bleek voor de volgende periode.

Zelfreinigend: Wanneer je dweilend over de grond kruipt komen je gedachten ook meteen uit je bestaansgrond op, daar doe je niks tegen.

Reizen en vreemdgaan gaan - vanzelfsprekend - makkelijk samen.

De hardnekkigste verslaving is die aan het leven. Het valt niet mee om daarvan af te kicken.

...de helft van je leven. Maar wat als je hier niet vandaan komt, dan is het anders. Nu is het wel zo dat ik in mijn verleden nergens langer dan 8 jaar gewoond heb. En dat ik altijd makkelijk gedag zei en niet meer terugkeek, maar gewoon ergens anders weer verder ging. In die tijd was dat geen...

...naar het grote geheel kijkt! De vraag voor vandaag is: dit kabinet brengt altijd het einde? Zowel door deze veroorzaakte crisis, want het zal niet meer zo lang duren zonder olie? Of ze kijken niet verder en zijn blind voor het daadwerkelijke geheel en zien eigenlijk niets? Bent u het...

...hele lijf giert, ik krijg geen lucht en wil het NU! Een zoen! Onze lippen raken elkaar. En weg is de spanning. We fietsen nog wel hand in hand terug naar de camping. De rest van de vakantie is het alleen tafeltennis dat ons bindt. Na zes weken zon, zee en strand is het...

...wordt ze gevraagd wat ze wel en niet gaan missen van deze school. De vrienden wel, de leerkrachten niet, allemaal keurige antwoorden. Als ik op vrouwelijk schoon zou vallen, zou ik wel weten wat ik zou gaan missen. De heren in het gezelschap noemen het niet. Zou ik mijn dochter zo de deur uit...

...penetrante lucht, we vegen eerst de dode mollen van ons plaatsje. Dan hebben we nog geluk, soms is er alleen een naar luchtje en een kluwen maden over. We kunnen alleen maar raden wat het voor dier geweest is. Het luie huisdier is een monster. Haar beste vriend is onze jongste zoon. Het...

...ieder een kamer bereidt, die de komst aankondigt van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Ook voor mij zijn dit troostende woorden. Maar soms wil ik niet meer troosten en getroost worden, geen verdriet zien en niet verdrietig zijn. Soms hoop ik dat God geen kamers meer over heeft, dat Hij...

...de koffiepauze is de reactie van Carla onderwerp van gesprek. We begrijpen haar allemaal, ook de collega die haar te woord stond. Wie begrijpt haar nou niet? Verhalen over huilpartijen omdat je je zo machteloos voelde komen los. Dan hebben we het dus niet over wereldproblematiek; je vent heeft...

...moeten herkennen, maar toch steeds negeer. Even rust, deze symptomen schrikken me geen angst meer aan. Ook deze keer zullen ze weer verdwijnen. Langzaam wordt mijn lijf weer van mezelf en doet het wat ik wil. De migraine heeft een tripje gemaakt over mijn hersenschors en is moe geworden. Zo...

...van formulieren die ik niet kan vinden en waarvan ik zelfs niet het geringste vermoeden heb waar ze zouden kunnen liggen. Mijn vermijdingsgedrag begint ernstige vormen aan te nemen. Ik merk dat zelfs het schrijven stagneert. In tegenstelling tot ondergetekende, wordt dit verhaal...

...van mijn collega's inspecteerde de lege inhoud van zijn kartonnen bekertje terwijl de ander wat ongemakkelijk zijn stoel zogenaamd op de juiste hoogte probeerde te verstellen. "Koffie?", vroeg ik vrolijk. Vreemd, ineens irriteerde ik me niet meer aan hun mannelijke aanwezigheid. Ja, zo...

...niet, ik bracht werkelijk een deel mijn babytijd door met het zoeken naar een oplossing voor het probleem (ik) en het verklaren van mijn aanwezigheid (waarom ben ik hier?) Of dit ook interessant is om te lezen, is natuurlijk een tweede..

...strijd is. Vanmorgen haal ik een vies ontbijtbordje uit de kast, kan ik mijn favoriete shirt niet vinden en nu doet mijn maag nog zeer van de dikke deegklontjes met zwarte randjes, lees: pannenkoeken. Ik ben een revolutionair, nog wel! www.evataal.wordpress.com

...niet beter een heerlijke, gezonde wandeling maken en mezelf het goede voorbeeld geven door oog te hebben voor de mooie kanten van het leven? Sure i can! Ik trek m'n schoenen aan en de open deur achter me dicht. De paraplu neem ik mee.

...wil gewoon patat met mijn broers.’, meldt de jongste. En als we ’s middags met de vrienden op de fiets vertrekken voor een Zaans toeristisch rondje vraagt één van de zoons nog even na of we echt wel in de stad gaan eten. We begrijpen de boodschap, ze kijken uit naar de dag dat hun ouders...

De directeur der directe belastingen heeft een groot incasseringsvermogen.

...ook. Zo’n dertig jaar leeftijdsverschil is meer dan het verschil in kwaliteit van schoeisel. Au.

...geen antwoord en dat bevalt me niet. Inmiddels is het bad vol en de spiegel beslagen, uiterlijkheden zijn niet meer zichtbaar. Wat blijft er dan nog over? Aan wat anderen van mij willen zien kan ik niets doen, maar aan wat ik zelf wil zien wel. Als ik de tijd neem. Ik laat me in het warme...

...wou dat hij nog leefde, ook ik heb hem tekortgedaan. Wat zou het mooi zijn geweest als hij de kans had gekregen om zonder voorbehoud van iemand te houden en daar zijn leven, hoe kort ook, mee te delen. Het leven kan voor iedereen mooi zijn, als we elkaar de kans geven.

Afkickverschijnselen, ramp voor een voetballer.

...bier is uit de boze en de melkproducten zijn vervangen door sojadranken. School kost zoveel energie dat hij niet toekomt aan sport of werk. Genieten kan hij wel, misschien wel beter dan ooit. ‘..niet erg te zijn, het valt wel mee, het…..’ De fiets laat hij buiten staan, de deur gaat...

In tijden van corona is zelfs het doodgaan doods.

Je laat een huis bouwen, brengt iets persoonlijks in. Je eigen vertrek bijvoorbeeld.

Conclusie In tegenlicht heeft niemand een gezicht.

Het bed wordt te smal is breed beschouwd een relatief begrip.

...trein. Ik sluit mijn ogen weer en concentreer me op het prachtige gezang van de vogels.

...liggen naast haar graf. Daar lag nooit iemand, nu wel. Zie ik het goed? Ik blijf even stil staan om de tekst te lezen. ‘Is dat Karin? Ze is er, ze is er! Kijk dan!’ Vanuit het donker een heldere kinderstem, ik ben even in de war. Hij noemt mijn naam, maar ken ik hem? Ik draai me om...