Alle inzendingen over vriends

Hij moest leren Vooral niet te veeleisend te zijn want daar kon ze niet tegen… bemoei je nu niet met ieder ding dat ik doe of laat ik wil gewoon mezelf kunnen zijn….. Hij moest leren Dat ze zei wat ze dacht: trouwens, in dit land zei iedereen maar wat hij of zij dacht… Een van...

Hij moest leren Ieder weekend ging zij met een stel vrienden op stap…ook nadat ze hem te min vonden, ja zelfs toen ging ze gewoon nog met ze mee…. ieder moet zelf maar weten wat hij of zij denkt Hij moest leren zolang ze niet raar tegen ons gaan doen en ze houden hun fatsoen vond...

Janneke – intelligent en charmant - was mijn lagereschoolliefde. Ze had iets wat ik nu sensueel noem; dat begrip en gevoel kennen we niet op die leeftijd. Ze was populair en flirtte met anderen, dan wendde ik m`n blik af om m`n gevoelens te sparen, trok mij terug achter een schild zo dik als een...

Ik sta op de berg en kijk om me heen. Het is prachtig. De toppen rondom zijn bedekt met sneeuw en blinken in de zon, fel af stekend tegen de blauwe lucht. Onder mij ligt een zee van wolken. Ik weet dat daar beneden een wereld is, al lijkt dat onmogelijk. Mijn volk leeft daar. Schijnbaar onwetend...

Een internetspel waar in je 15 verplichte woorden moet gebruiken Steunkous schoenzool wormstekig hark maanstof slot doerak breipatroon betraand viool idolaat excentriek tank borrel slot De excentrieke dame was verplicht de hele dag bezig te zijn met haar breipatroon Ze was gevallen door haar...

“Mezelf kennen en jou kennen, is het beste wat ik kan doen” hoort Alfons door de liedjesradio die hij op zakformaat bij zich draagt. Hij is op weg naar het graf van een overleden vriend. Hij heeft allerlei vreemde gedachten. “Mezelf kennen en jou kennen, is het beste wat ik kan doen”, het...

Jezus en Boeddha en Mohammed zitten in een kringgesprek, en Jezus zegt tegen Boeddha weet je waarom ze altijd zeggen als je de Boeddha ziet vermoord hem? Nou zei Boeddha nietsvermoedend. Je voert niks uit en noemt ‘t mediteren dat is toch waardeloos? Dat zeggen al mijn mensen die tenminste gods...

...en verklaarde zich niet in staat te achten in mijn omstandigheden te leven. En zo kende ik hen allen eens en zo vernietigde de razend voortsnellende tijd mijn vriendschappen, zo raakte ik hen allen kwijt, zo vervulden zij allen hun lotsbestemming die mij onbekend bleef en zo lijkt soms zo...

Als ik ergens wel een hekel aan heb, zijn het net echte problemen op maat gemaakt door en voor vrouwen. Komt de één met een Vivariant in shock al schrijvend bijna klaar, lijdt de ander welhaast aan het op volle Toerette syndroom. Hangt het soms in de lucht? Is het weer zover, iemand verlegen om...

De donkere dagen na kerstmis. Je hoort er weinig over maar ze zijn er wel en zijn duisterder dan de dagen ervoor. Het zijn de vier dagen tussen tweede kerstdag en oudjaar. Ongrijpbare dagen, elk jaar andere, met gesloten winkels maar je weet nooit welke. Altijd moet er nog iets geregeld worden...

...armzalig vervangingsmiddel voor de liefde, de vriendschap of de welstand die het leven mij niet bood, bewaarde ik voor mijzelf. Ik bewaar de ring daarom in een chique doosje op een ondergrond van watten in de laden van een ladekastje, als een herinnering aan de morgen waarop ik hem aantrof...

De fotograaf koos waarschijnlijk een turquoise achtergrond om een en ander nog wat op te vijzelen. De foto die het resultaat is van zijn inspanningen toont mijn verouderde gezicht met haar kwetsbare uitdrukking en de schijnbaar ernstige of chagrijnige, maar onopgesmukte trekken die weergeven dat...

Mijn juffrouw Engels van de Middelbare Tuinbouwschool te Utrecht had mij gebeld om een afspraak te maken om bij haar Italiaans te komen eten in haar woning in een buitenwijk van de stad. “Zou het je aanstaande zaterdag uitkomen Bjarne, er komt ook een derde persoon voor de gezelligheid.” Ik...

Het is zo'n zesentwintig jaar geleden dat ik me wenste aan te sluiten bij het gezelschap van opgewekte, nijvere typistes dat de typekamer van de verzekeringsmaatschappij bevolkte en dat hele dagen in de weer was met het uittypen van de brieven van hun chefs, de verzekeringsadviseurs en ik had...

Het Winkelcentrum Wagnerplein met haar overdekte winkelgalerij is mij maar al te bekend, niet in het minst omdat ik daar bij het bloemenstalletje een mooi en uitbundig boeket placht aan te schaffen met het zinloze doel mijn gedurende jaren onbeantwoorde en hopeloze liefde te fêteren en kracht bij...

In het Restaurant, genaamd de "Nieuwe Koninklijke Harmonie" aan de Stationsstraat bevindt zich die grote zwart-wit-foto aan de wand, dat "portret" van een voltallig harmonie-orkest uit vroeger tijd. Sommige heren op de foto zijn getooid met de trompetten en zetten deze als het ware alvast aan...

Wat in Rusland de grootste indruk op mij gemaakt heeft? Niet dat Sint-Petersburg nu een verlichte stad is. Zelfs in dit donkere seizoen was het niet meer de lugubere stad van Dostojewski, waar je in ieder portiek een man met een bijl verwacht. Het deed me ook niet zoveel dat nu in de winkels...

Het is niet eens zo heel lang geleden dat ik voor het eerst een vliegtuig in stapte. Na tot twee keer toe Spanje per bus bezocht te hebben, kwamen mijn vrienden en ik tot de ontdekking dat een vliegreis van enkele uurtjes toch net iets comfortabeler is dan 22 uur in bus zitten. Dus ik stapte samen...

Och pardon, ik heb je niet zien binnenkomen, maar zou jij zo vriendelijk willen zijn om plaats te maken. Ik ben namelijk Verhaal, en dit hier is mijn persoonlijk stekje. Ik meen mij trouwens ook niet te herinneren, iemand als jou uitgenodigd te hebben! Ho, rustig maar Verhaal. Ik denk ook niet...

Tot mijn pret las ik op de homepage van Nederlands.nl het volgende: Afd. Webbeheer heeft een groot aantal stemmen bij bijdragen verwijderd die door webrobots blijken te zijn gegeven. Bij de top-100 proberen we de komende weken nog meer indices te ontwikkelen waardoor de objectiviteit vergroot zal...

Op de rand van mijn bed zat een heel klein mannetje. ‘Wat denk je van het leven?’ vroeg hij en lachte zoals alleen maar kleine mannetjes kunnen lachen. Toe maar, knikte hij aanmoedigend. ‘Ik vertel het niemand. Ik verzwijg alle geheimen zoals geen mens dat doet.’ Ik voelde een verlangen...

Het strand van Scheveningen was stil en donker, maar nog warm van die zonnige zondag. De vuurtoren die op bliksemachtige wijze het strand verlichtte, speelde als goochelaar die de wandelaars in het donker om de beurt tevoorschijn toverde. We liepen met z’n drieën over het strand, Wolter mijn...

Ik moest afgelopen weekend in een lagere versnelling. Buikgriep dwong mij hiertoe. Zaterdag bracht ik grotendeels op bed door. Vanaf die plek registreerde ik de geluiden van mijn huisgenoten, die wel in de normale versnelling stonden. Weekendboodschappen, weekendbaantjes, sportwedstrijden, huiswerk...

Woensdag, 19 augustus, half 11 in de Haagsche duinen, zevenentwintig graden in de schaduw. En dat aan zee. Het wordt de warmste dag tot nu toe gemeten. Tropisch, zeggen de kranten. De stranden liggen al vol, de terrassen puilen uit, de paden in de duinen worden bevochten door gezinnen die de auto...

Muis keek grimmig. ‘Waarom doe je zo flauw,’ vroeg Olifant. ‘We deden een luisteroefening, weeet je nog. Ik ben iets aan het vertellen wat moeilijk voor mij is en dan loop jij weg om koffie te halen.’ ‘Sorry! Maar dat heb ik al een paar maal gezegd. Nou ja, kunnen we niet gewoon...

Ik zal u niet beminnen Ik zal u niet beminnen, gij, die in vreê-gewaad voorbij mijn torve zinnen langs-heen mijn leven gaat. Ik zie uw rústige ogen, en 'k weet hoe góed ge zijt: úw tederheid, gebogen over mijne eenzaamheid. En 'k heb u niets verborgen van blijheid, drift en...

De pressie Steeds meer Nederlanders worden in meer of mindere mate depressief. Er zijn - voor zover officieel geregistreerd - al meer dan 800.000 depressieve mensen in Nederland. Eén op de twintig mensen heeft te maken met een vorm van depressie en de pressie van de directe omgeving....

Ik doe het niet meer. Mijn stukjes voorlezen op obscure literaire avondjes. Telkens ga ik erheen met hoge verwachtingen en een doos boekjes waar het uitzinnige publiek straks voor in de rij gaat staan. Maar telkens keer ik bitter teleurgesteld huiswaarts. Niet meer dan anderhalve man en een...

"Mijn vriend", zucht Bas, "da's pas een échte homo." Hij zit op zijn fiets en draait rondjes met zijn slipper in het zand. Sebastiaan is een kleinzoon van Tante. Hij komt elke dag even buurten met zijn broer Alexander in zijn kielzog. Het zijn prachtige kopieën van hun ouders, Bas 6 jaar...

Opgestaan, plaats vergaan op een nacht stond ik op uit de doden, ik was de enige kandidaat naar het scheen, de anderen gaven niet thuis, die bleven liever liggen, voor alle zekerheid, je-kan- niet-weten, keek ik nog eens indringend om me heen, maar nee, ook in tweede instantie maakte niemand...