Alle inzendingen over vuist

Het probleem van alleengaanders is dat je ze nooit bij elkaar krijgt, een vuist zullen ze niet kunnen maken. Hooguit een middelvinger.

...straks na de Brexit maar eens op de genegeerde vuist van de Engelsen. Ome Willem zei het vroeger al: Deze vuist op deze vuist en zo gaan wij naar boven! Terwijl de struisvogels van het Forum juist de diepte opzoeken.

Nederland heeft zichzelf pootje gehaakt door weg te lopen van de flanken. Overgeleverd aan Europa, zonder strijd. Nederig, slaafs zelfs, loopt het publiek achter de rattenvanger aan, waardigheid verloren. Adolf lacht in zijn (pantser)vuist en Eva eet een appel.

...vanwege het molesteren van Joelia Timosjenko en velen als haar! Duim je mee? Niets landverraad, maar een vuist tegen de schending van mensenrechten in wandadenland Oekraïne!

...gaten hebben steeds meer aantrekkingskracht. Als een knikker in mijn hand kent het heelal toch zijn begrenzingen. Eigenzinnig maak ik een vuist, ontsnap dan knikker, er is meer. Ruimte moet er zijn voor iedereen, tegelijkertijd niet te bevatten. Er knapt iets in mijn hoofd.

...zoveel groter en zoveel sterker en haar kleine vuisten lieten slechts deukjes in zijn keurige kleding achter. Snikkend liet ze zich een moment tegen hem aan vallen, haar vingers klauwden in zijn shirt en haar hoofd schuurde tegen zijn buik terwijl ze nog harder huilde dan daarvoor. Maar ze...

...u nooit weten, gniffel gniffel, lachen in de vuist tovert een glimlach op mijn gezicht. Sliep uit. Maar morgen even niet, op tijd m'n nest weer uit, klanten zijn koningen. Vegen, kloppen, zuigen, dweilen, zemen. Als de boodschap maar over komt, dan heb ik een prachtdag, en weer niets te...

...vingers zouden blauwe afdrukken nalaten. Mijn vuist verkrampte opnieuw maar ook hem zou ik sparen omdat ik de vrede hoog in het vaandel draag. Jammer genoeg is mijn vaandel tussen de spaken gedraaid. De bamboestengel waaraan ik hem vastknoop is door de voorste vork geknakt. De fiets ging...

...mens gaat met zijn tijd mee, gaat te zijner tijd ten onder. Want: lenen, lenen, lenen = betalen, betalen, betalen. Als het zover is lach ik in mijn vuist, voornoemde creaturen hebben nooit geleerd te bezuinigen, 'na mij de zondvloed', ik hoop dat ze verzuipen in hun schulden. Schoppen is...

...een vuist het hardst kon slaan. Dan moest je een vuist maken met je duim eromheen. Niet in je hand want dan zou je je duim kunnen breken. Vervolgens de middelvinger iets naar voren. Op een keer op school tijdens een laatste gymles voor de vakantie hadden we apenkooi. Alle gymtoestellen waren...

...in holle oogkassen. Het heft kriebelt in de vuist. Met dichtgeperste ogen, met afgewend gezicht wachten op de genadesteek. Afgrijselijk was de reutel. De zweep klakt in het zand. Mijn sluitspier houdt het niet meer. Ik kniel en kruip naar de rafels aan de zoom van zijn spijkerbroek. Ik zag...

...pijn?” Ze trok langzaam haar hand uit mijn vuist en liet de infuusnaald zien. Gekscherend liet ze een scheve mond zien en zei spottend: “kijk! Momenteel niet. Want ik ben gedrogeerd door pijnstillers via het infuus”. “Vertel eens! Ik zag vanmorgen de foto in de krant en ik schok me...

...maar waarschijnlijk zijn de stokjes zoek, de vuisten incapabel of de waarheid ver te zoeken of misschien zelfs HE-LAAS! onvindbaar. In tegenstelling tot Oskar in de jaren '30 van de vorige eeuw is in de huidige tijd Geert iemand die niet musiceert, maar juist intimideert. Hij zorgt voor...

...op de tafel trommelen. De heren zouden hun vuisten ballen en stoere gebaren maken. Ik zou er stilletjes, verkrampt, verlegen en opgelaten bijzitten, vol van plaatsvervangende schaamte, als een "Fremdkörper", als een "displaced person". Door de nacht zouden we de terugreis weer...

...dat het Nietzsche was die zei: “de gebalde vuist is het enige argument tegenover het domme gezicht.” Ik heb genoeg gezeur voor een avond gehoord en bestel een biertje, leeg het in één teug en draai me dan naar hem om: ‘Ik weet zeker dat het Heineken was die zei: 'Heerlijk...

...niet tevens in staat was zich nu en dan tot een vuist te ballen wanneer de mens in edele woede ontsteekt over een onrecht of dwaasheid. Dat zijn dingen die bij elkaar horen. Getransformeerde woede is liefde. Dat is wat de realiteit ons leert. Daardoor heeft de woede, die de perken niet te...

...met een steek in zijn blaas ontwijk ik de vuist van de kolos. Er schuilt een springveer in zijn schouder, beton in de biceps, een staalplaat in het middenrif. Mijn longen zwoegen. Ik verdraag nog net de opstoot tegen mijn druipende kin, de rechterhoek die mijn kaak ontwricht, de...

...verhitte zijn wangen. De pen lag klam in de vuist en Bas begroef bijna het hoofd in de schoot. Toen hij nuchter door het raam keek verraste hem de druilerige lucht. Hij wrong de pen terug tussen de kleine grijparmen in de kist. Na de schoolbel holde hij naar huis, schoof het geschenk in de...

... Ik stap erin en zak op mijn hurken. Met twee vuisten pakt hij de sloop boven mijn hoogd dicht. Ik zit erin als in de zak van Sinterklaas. Stofdeeltjes kriebelen tegen mijn neus. Ik zie niets dan wat vage lichtbewegingen. "Niet niezen nu, doodstil zitten!" Dan voel ik me opgetild. Ik hang...

...af richting midoost. Bilderberg lacht in een vuist, de groep kleeft aan als een zwaanzinnige. Verbreek de ketenen, sla neer de kliek die opzet, drijf het zwaard in het hart van de arrogantie, breek vrij en word de mens die je bent. Velen zijn klaar voor de strijd, de aanval is immers de...

...groeien...wordt het spuiten of slikken we een vuist vol pillen? Hier in Hillywood keken we altijd naar Dallas. J.R. in zijn uitbarsting van stereotypische toestanden... wat we nu blijven zien, zijn fantasietjes, opgesnoven door rietjes, over dansmarietjes met deinende tietjes, redden wat er...

...andere veranderden in ronde zuignappen. De vuisten begonnen erop los te slaan! De zuignappen vielen ook aan, kleefden vast aan die meppende handen! Het volgende ogenblik was de kamer vol betoverend licht van glimwormen. Dat bracht de vrede terug. De wand was weer vol liefelijke...

...lang is. Hij plant zich als een bron in de lengte verder. Dit is geen kinderspel. Dit is niet de kei die de kikkerpoel beroert. Tien verdiepingen hoog rijst de kantelende muur, nadert de vuist van water. De top klimt en helt voorover. Zijn voorganger is de laagste eb. Vissen spartelen op het...

...uitzinnige reacties, het gejuich en de gebalde vuisten na iedere passage van Verstappen. Het zegt iets over de staat van het land en zijn bevolking. Het gedweep met de sympathieke jongen van het volk en de onvoorwaardelijke overgave aan een gemeenschappelijke vlucht in nationalisme, succes en...

...Trager dan zij heen renden, schudde hij zijn vuist en trager dan de kinderen de hoek omsloegen en beseften wat voor een verrukking zij ondergingen, merkte de man het bloed op dat in straaltjes uit zijn wenkbrauwen sijpelde. Je zou erbarmen willen tonen als je hem voorbij had zien gaan, de...

...speurden naar een verdachte beweging. Maar hun vuisten sloegen vergeefs op gepantserd glas, nauwelijks een trilling. We waren stille getuigen. Alhoewel…ons gefluister verzonk in hun bemoeiziek rumoer. Ze lieten ons maar lispelen in onze sluimer. We zagen dat het goed was en berekenden...

...Ze lagen daar met hun zwaarden in hun verkoolde vuist. Alsof ik nog een reutel kon vangen, een flard van hun afscheid zou herkennen. Alsof in de schamele schrei van de weduwe een geheim school, bewaakt, verdedigd door haar zwaaiende armen, waarmee ze naar de herfstlucht sloeg. De laatste letter...

...herhalen dat nog een paar keer, terwijl ze hun vuisten ballen naar het slaapkamerraam. Scheldend kiest het gezelschap het ruime sop. Meneer kijkt het zooitje peinzend na. Het ontgaat hem dat zij wat stilletjes is. Het is niet alleen de verwensing die haar diep heeft gekrenkt. De ridderloze...

... Toen het alleen bij die gebalde vuist en de vloek bleef, gooiden ze verder tot ze door de koude overmand, de ijskoude handen in de broekzak staken niet nà nog een wegrijdende auto met een laatste salvo te hebben bedacht. Het tafereeltje kon ik goed volgen vanuit de...

...knikte en ik schudde mijn hoofd en ik balde mijn vuisten en knikte weer. Ze vlogen weg, steeds hoger en hoger en dichter naar de zon. En ik zag hun sneeuwwitte vleugels en bedacht dat het mijn veren geweest waren. En ik keek naar mezelf in de weerspiegeling van het water. Ik zag mijn blote...