Alle inzendingen over zand

Tussen zee en zand loop ik tijdens motregen langs de vloedlijn, terwijl vals licht onder de wolken doorschijnt, en de regenboog zich verschuilt, bedenk ik totaal zinloos te midden van het lawaai van de branding, dat ook gevoelens en bedoelingen vaak stuk slaan op hardnekkigheid van mensen.

...strand, maar aan de rand van het duin duistert donker en sinister het binnenland. Het late rood van de dag omspoelt mijn voeten met zand en zout water, onthutst kijk ik om, want het wordt steeds later. Ik bouw hier mijn kasteel en drijf weg in dromen.

...en niet verder! Roep hem de...

...weer vloed en worden mijn voetstappen in het zand waar ik zojuist gelopen heb weggevaagd door het water. Net alsof ik er nooit gelopen heb. De meeuwen worden aangetrokken door het stijgende water. Ik hoor ze ruzie maken om een stukje brood dat iemand heeft laten liggen. Vlak achter mij hoor ik...

...een aantal malen tegen haar lichaam, waardoor zand langs haar benen schuurde. Ze leek dit te negeren en versnelde haar tempo, terwijl ze verwonderd omhoog keek. De zon had zich die dag grotendeels verscholen achter grauwe wolken. Nu vormde er zich hier en daar een goudkleurige contour....

...zie de macht van de zee. De branding zuigt het zand van het strand, meedogenloos wordt het land aangevallen, ik sta daar ontroostbaar, het water heeft gelijk. Alles gooi ik van mij af, religie en politiek en mijn omhulsel, rein stap ik dapper de golven in, mijn naakte lijf erkent het wassende...

...mijn blik op haar vallen. De rust die ze uitstraalt. De groene schijn in haar ogen. Dan zand erover. Is alles weer voorbij.

...en mijn broek lag op de grond. Hoe ik hier terecht was gekomen, was mij volslagen onbekend. Zandduinen en daarachter weer zandduinen zover je kijken kon, rood en geribbeld, met de trillende lucht in de onafzienbare verte.

.....

...een kille wind op en drijven er flarden zeemist naar de kust. Er wordt ingepakt, we sjokken op blote voeten moeizaam door het rulle zand naar boven. Mijn neven en nichtjes zie ik nooit meer terug. Maar het beeld gloeit na als een vonkje oud geluk.

Wie houdt van Winkelcentrum Wagnerplein moet wel zand of een andere substantie in de ogen hebben. Het ligt in Tilburg Noord uitgestrekt tussen de grauwe, kale bebouwing; een consumptieparadijs zonder weerga, overladen met goederen en artikelen; teveel om op te noemen...... Eens zegevierde hier...

...en ontzetting in de oneindige, lege en angstaanjagende kosmos; zijn onherroepelijke en onvermijdelijke toekomst en bestemming. Hij voelde zich een korrel zand in de oneindige woestijn van het leven: een wanhopige, radeloze en reddeloze passagier op het onheilspellende en desastreuze...

...denkt dat interesseert mij niet. Ouderwets radio, SLAM FM, hakken in het zand.

...geoogste aardappelen trok men recht uit het zand. En 's avonds, aan de keukentafel, onder een lauwe schemerlamp, kwam alles altijd weer terug in zijn verband. En in de nacht straalden hemellichamen de sterren van geluk. Daar liet hij zich zien van zijn beste kant! Eigenlijk, nog niet...

...oevers speelde ik als kind in het rulle, gele zand met bontgekleurde schepjes, zeefjes en emmertjes. Jouw watervlakte zag ik later vóór mij uitgestrekt liggen: kabbelend, deinend, donkerblauw, zwart of grijs en ik spiegelde mij in jou. Mijn Galgeven, ik hoop je wéér te zien, eens, als ook...

...en wuivend helmgras, daar strandt de zee op het zand, op het land, deinende duinen weerstaan de toorn van Neptunus. Eb en vloed, een immer weerkerend gebeuren, het houdt maar niet op. Ik denk dat ik de dag moet plukken, de aarde past zich niet aan mij aan, gaat ongegeneerd haar eigen gang. Een...

...zijn de heren aan het werk, omringd door het zand dat aan de oppervlakte is komen te liggen. De aarde heeft het prijsgegeven als een oprisping, als ware het tevoorschijn gekomen uit een ongeziene, voorheen geheime ondergrond, als uit een onbestaanbaar innerlijk orgaan. De stoere, forse...

...kijkt ze naar de jongen. Haar schepje met zand in haar hand wacht bewegingloos boven het kasteel. Haar wangen zijn rood van inspanning; van het denken of van het bouwen. Of van allebei, dat kan ook. De jongen, geïrriteerd omdat hij tegen zoveel logica niet op kan, schopt een toren om...

...badplaats bij de Noordzee. Toen ik nog jong was en een strand bezocht, mij tegoed deed aan biertjes en schreeuwend de branding in rende, me vervolgens overgaf aan een robbertje dollen in het zand waarbij veel geschreeuw en gegil kwam kijken, ’s avonds een discotheek bezocht waarvan de...

...te doen? Zand erover dus. Niet over praten. Zand erover. Nu leven de laatste mensen die dat hebben meegemaakt. Mensen die toen kinderen waren. Die van hun ouders de verhalen kennen, voor zover de ouders erover praatten. Die graag in de duinen speelden en graag naar die geheime bunkers...

... eerlijk en spontaan. Samen zitten in het zand, met elkaar verstrengeld, onder het licht van de volle maan, wisselen wij lieve zachte woorden, gesproken in het Frans. Teder en passievol, ons samenzijn verzegeld met de liefdesdans. Lange zwarte krullen, deinend op haar rug.. Mijn hart...

...dood. Rondom de stammen van de oude eikenbomen heeft het zand zich opgehoopt en taai wortelen ze in de ondergrond. We nemen voetsporen van reeën waar op ons eveneens zanderige pad en aan de horizon verheffen zich de geelwitte duinen. We worden vergast op aangename zonneschijn en...

...en bestemming. Hij voelde zich als een korrel zand in de oneindige woestijn van het leven, als een wanhopige, radeloze en reddeloze passagier op het onheilspellende en desastreuze schip van het leven dat gedoemd is ten onder te gaan. Vanzelfsprekend bood Schuberts "Winterreise",...

...me, het strand, met mensen als poppetjes, boven me het felgekleurde scherm. Magisch. Tijdens het landen kwam ik per ongeluk in zee terecht, waar anderen netjes landden op het natte zand, hooguit tot de kuiten in het water. Vanuit de lucht zag ik mensen toestromen, druk gebarend keken ze...

...voet maakt weer in een kring in het zand. Ze houdt haar hoofd wat scheef. “Misschien mag je wel bij ons mee klaverjassen?” En, omdat ik niks zeg, trekt ze haar wenkbrauwen op en komt vlak voor me staan. “Nou?” vraagt ze. Volgens mij zit m’n bril een beetje scheef. “Vertel...

...het brede strand in laagtij, langzaam afkoelend zand streelt mijn voeten. Een late zon schildert de lucht, in vogelvlucht, aquamarijn naar vermiljoen en goudgerande grijsreeksen. De zee kabbelt fluoriserend en komt, golf na golf, oplichtend aan land, raakt het stille strand, laat mij woordenloos...

In jouw dorpje, Loon op Zand, ging ik mijn ondoorgrondelijke sluipwegen, eens, lange tijd geleden en hield ik vaak halt bij die cafetaria. Hoe graag zou ik je nog eens ontmoeten en met jou de taal van de "dichters en denkers", de edele taal die je vloeiend sprak, maar die zo misbruikt is voor...

...toegang tot dit terrein. Een ondergrond van geel zand vertoont zich in de straat. Ik ben op weg gegaan en bij een oversteekplaats verleende plotseling een oudere heer, in het zwart gekleed, mij op elegante wijze voorrang. Uitbundig bedankte ik de man. "Het stelt niets voor" verklaarde hij...

...eend op het strand. Bram speelde in het zand en op de terugweg naar huis zongen we liedjes. De dag is vastgelegd door middel van een aantal schitterende foto’s. De zee trekt mij aan. Onweerstaanbaar zijn de golven. Al dat water maakt iedere keer weer opnieuw indruk op mij. Er komt...

...dat diezelfde aarde mijn moeder heeft opgenomen, zand er over. Ik zit op het stoepje in de achtertuin, mijn benen bengelen want de tuin is verzakt, de herinnering geurt draadjesvlees in de schuur, een zwart emaille pan op het vuur. Langzaam garend, tijd genoeg. En dan is alles zomaar voorbij,...