Hartenkreten

Oh dat we in huize T achterlopen dat weten we heel goed, dat we ons ermee distantiëren van rare en nare acties weten we hier ook en willen dat heel graag zo houden, maar als mijn kind me vraagt: kijk eens op Google wat een bepaald spel is dan ga ik dat- na ons telefoontje even doen om me vervolgens...

Vlak voor Kerst 2010 begon mijn liefdesband met Mirjam, in tijdsspanne is het niet echt lang geweest, ook nog eens min twee maanden, daar Mirjam toen in Italië zat. Maar de intensiteit van de liefdesband was ongekend heftig en dat telt pas echt. Ik hou nog steeds zielsveel van haar, maar ik ben e...

Die volstrekte onbevattelijkheid is één van de redenen waarom ik werd overvallen door een gewaarwording die ik, na grondig onderzoek niets anders kan noemen dan ontroering? Waar de hersenen het laten afweten neemt het hart over. Die al te zeldzame momenten moet men koesteren. Het gaat...

Als kind hield ik al van esthetische uitzonderlijkheden; de lichtgroene mos op een oude boom, de glinstering van het zonlicht in kabbelend water, het trippelen van een roodborstje in het pas gemaaide gras, sinas met ijsklontjes. Op alle scholen, waarop ik gezeten heb, waren de jongens onderling alti...

Een tijdje geleden kreeg ik - jammer genoeg - een raar gevoel als mijn dochter mij een e-mail stuurde. Een gevoel van afstandelijkheid. Helaas wist ik niet goed aan haar uit te leggen, wat ik precies voelde en er kwam een groot misverstand. Hoe erg ik het ook vond het leidde tot een breuk. Ik hu...

Haar knokige vingers friemelden aan de bloemetjesjurk. Ze had gevraagd of ze mocht blijven zitten tot de laatste doos en stoel verdwenen waren, zodat ze rustig afscheid kon nemen. Al weken keek ze tegen de verhuisdozen aan. Haar dochter en schoondochter kwamen een paar maal per week om het huis ...

Ik dacht op deze site mijn ei kwijt te kunnen, mijn ongenoegen weg te schrijven en de jaren vijftig terug te halen. Dat kan dus, racisme en fascisme, extreem links en rechts, het kan allemaal hier. Taal- en/of tikfouten, geen probleem. Maar dan wil je het werkwoord, al dan niet vervoegd, dat met ...

Ibrahim, wil je wat leuks horen? Ik ben aan het werk, vertel het me later maar. Buurman grinnikte zacht maar Ibrahim, dan is je zoon vast al geboren. Ibrahim stopte met wat hij deed. Is het echt waar? Buurman knikte, de vrouwen zijn bij haar. Dan moet ik snel naar huis. Ibrahim zijn hart...

‘Gevangen door pijn’, zo zou ik aangezichtspijn willen omschrijven. Een pijn die niemand ziet, een pijn die altijd aanwezig is en zich niet laat temperen door pijnstillers. Een alles beheersende pijn die je in zijn greep houdt en uitzichtloos lijkt. Een pijn die je gek maakt en tot wanhoop drijf...

die foto zal nimmer genomen worden, ik trek mij helemaal terug sluitertijd diafragma het betekent niets als het licht er niet is voor jou, alleen voor jou verdwijn ik van het toneel langzaam dooft het licht

Eind 2007 is Martha uit haar lijden verlost. Na jarenlang excessief drankmisbruik is ze uiteindelijk aan uitputting overleden. Een longontsteking gaf de genadeslag. Ik besloot naar haar crematie te gaan en kon meerijden met een vriend van de overledene. Hij kwam mij met z'n Arola ophalen. Ik hee...

Vader, ik zie nog de kleurige platenhoezen met Franse, Duitse en Engelse teksten op tafel liggen in de achterkamer van het goede ouderlijke huis. Wanneer het ragfijne naaldje het zwarte, glimmende vinyl aanraakte, vulden overweldigende klanken de kleine ruimte en namen stormachtige, overweldigende g...

Eerste klas maar toch tweede plaats, de positie waar ik me bevind, de situatie helder voor mijn ogen, hoe dat het leven leven, me nu eigenlijk af gaat. Een te groot hart en voor m'n kop heb ik ook een plaat, maar ja ik heb ook niets te bieden, want in feite..j a sta ik nog steeds op straat, vroeg ...

Tristan, Simon en Foppe. Zij werden altijd in één adem genoemd. Binnen het betrekkelijk grote kantoor waar zij emplooi hebben gevonden, weet eigenlijk niemand waarom. Eigenlijk iederéén. Op een aantal personen na. Deze mensen, mannen en vrouwen, wisten van zowel de hoed als de rand. Waren op de ...

Het is nacht. De lantaarnpaal schijnt zijn flauwe licht door mijn slaapkamerraam. Ik kijk naar "mijn" boom. Op de een of andere manier troost het me te weten dat die boom er nog zal zijn als ik er allang niet meer ben. Alle seizoenen heb ik zien gaan en komen via die boom en in alle goede en ...

Ze keek naar hem zoals hij daar roerloos zat met gesloten ogen.. ze kon uren kijken naar zijn lief gezicht. Zij moest leren Bijna twee jaren waren ze nu een paar. In het begin was het niet zo gemakkelijk om elkaar te verstaan dat was waar. als hij zei:ik moet de Zij moest leren ...

Op het beboste landgoed "De Valkenberg", tussen Ulvenhout en Chaam, wandel ik over moerassige grond met heel eigen bekoring. De bosanemonen bloeien daar tierig, evenals het speenkruid. Verder zie ik lichtblauwe en paarse bloempjes, die zich ook het prettigst voelen op drassige bosbodem. Tussen ...

IN het Bildt, in het Noorden van de Provincie Friesland, waar zus Margreet woont op de boerderij, voelde ik me meteen thuis. Het is een weids landschap dat ik al kende van Noord-Groningen, maar dan Fries met een eigen karakter en taal zoals de Feetwarmers zingen. Ik kan me voorstellen als je er ...

Het strand zandstraalt mijn kuiten, vergeten de sokken over de broekspijpen te trekken. De wind huilt en jaagt, snerpend regent de vloedlijn tegen de duinenrij, ik zak diep weg in mijn jas. De bulderende zee wordt heel even overdonderd, ik zag het licht weerkaatsen in schuimend zilt. Voort, voort...

Sorry dat ik zo kom binnen vallen, ik heb al enige tijd last van een stalker, een randdebiel die denkt te weten wat goed voor mij is. Na enig aandringen mijnerzijds heeft deze persoon toegegeven dat hij toch ook wel iets geschreven schijnt te kunnen hebben, essays of zoiets. Tegelijkertijd ontzegt d...

Vanuit restaurant Carrousel aan de Oude Markt in Tilburg heeft men aan de ene kant uitzicht op Fontys Hogeschool voor de Kunsten en op de Muziekzaal met haar formidabele gewelfde dak en op de Schouwburg die haar naam draagt in donkerblauwe letters, en aan de andere kant op het portaal van de Heikese...

Nog verbaasd over het meest bizarre sinterklaasliedje dat mij net werd toegezongen door een knulletje van 10 loop ik verder de straat uit. Voor ik verder kan denken schrik ik van het getoeter van een auto naast me. Een kever vol Pieten, ze toeteren naar iedereen die ze passeren en zwaaien vrolijk...

Geloof me, een bijstandsuitkering is het laatste dat je wilt hebben, papieren links, paperassen rechts, oh u heeft een eigen woning, ja, dat maakt het er niet makkelijker op. In dat grote gebouw, ruim voorzien van ongemakken, ongenaakbaar zitten dienders van de overheid je bij voorbaat met een sc...

Eens in de zoveel tijd overkomt het mij. Hoera! Een leuk date-contact via de email. Dan sta ik mij toe heerlijk weg te dromen door alles wat hij mij schrijft. Het is mooi, spiritueel, geestig, fantasierijk, boeit en raakt mij tot diep in mijn ziel, dus ik laat het over mij heen komen als een warm...

Eens heb ook ik gedanst in mijn leven, wat sommigen die mij kennen bezwaarlijk kunnen geloven, maar het val niet te ontkennen dat Dansschool Boutkan op de Korvelseweg een brede poort bezat waardoor het zaaltje enigszins verwijderd lag van het drukke stadsgewoel, dat ik er in de avond op de fiets hee...

Het verbaasde me dat ik überhaupt geboren werd. Wat had ik hier te zoeken, vreemde mensen, fel licht. Dat gevoel werd alleen maar sterker naarmate ik ouder werd. Vol verwondering bleef ik naar alles om me heen kijken. Ik kan het me nog zo duidelijk herrineren. Zeven jaar en al zulke moeilijke g...

Het openluchtbad is aan de andere kant van de stad. Op de enige fiets die wij als gezin bezitten, rijd ik die middag naar de Badstraat; heerlijk zwemmen, mijn lust en mijn leven. De zomerschoolvakantie is eindeloos lang en warm. Toch is zwemmen voor mij, als onzeker pubertje, een twijfelachtig g...

Het is echt zo fantastisch dat er gadgets bestaan. Ik heb nu een voortdurende diavoorstelling op mijn computer-desktop van mijn eigen foto’s. Foto’s die er natuurlijk op staan, ergens verborgen in allerlei mappen. Mappen waarvan ik het bestaan niet eens meer vermoedde. Maar nu..? Nu zie ik ...

Ze had zich aanvankelijk voorgesteld hoe hij in de kale cel in de staatsgevangenis met slanke handen de enveloppen om de brieven die ze hem zond, opende, hoe hij de brieven gladstreek en ze, verlangend naar de inhoud, begon te lezen, benieuwd naar de boodschap die erin vervat was voor hem, de mogeli...

Men zou niet vermoeden dat die grote coryfee van het existentialisme (nu ook al gedateerd en door de ongenadige tijd ingehaald?) genaamd Jean Paul Sartre in de vorm van een van zijn beroemde romans nu ook "verkrijgbaar" is bij ons uiterst provinciale en kleinburgerlijke Wijkcentrum "De Poorten"....