Verhalen over eenzaamheid

Shaggy en Diesel waren twee heel leuke hondjes. De één was overwegend zwart en een duidelijk vuilnisbakkenras, ze had haar vader nooit gekend, want die zat opgesloten in een kennel, de ander was van adel, en had een echte stamboom op papier. Maar raad eens wie het alfa-teefje was? Inderdaad, de...

‘Is deze plaats vrij, mevrouw?’ Ik kon het niet ontkennen. Steunend liet de man zich neer op de stoel aan de andere zijde van mijn tafeltje. Hij stak de vinger op naar de ober.’ ‘Een sterke, Johan.’ ‘Komt er aan, meneer.’ Een stamgast dus. Hij nipte van de onmiddellijk bezorgde...

Tijdens het Dordtse stoomevenement kwam ik hem tegen. Schuilend onder mijn paraplu zag ik hem met zijn begeleider staan, of beter gezegd zitten. De rolstoel met de oude man die de regen opving in zijn schoot. Druppels stroomden langs de achterkant van zijn brillenglazen en vormden een plasje in de...

Op haar was ik echt verliefd, talloze vlinders bevolkten in wolken mijn buik. Eigenlijk heette ze Jannigje, van het geslacht Van der Harst, Scheveningen in optima forma, ik was bang voor wat ik voelde. Dancing Hans en Grietje, dating een schichtige hinde, zij wist net als ik wat komen kon, zij...

Het is al laat in de middag als hij ontwaakt en zich één ogenblik, slaapdronken, afvraagt, waar hij zich bevinden zou. Een zucht van opluchting ontsnapt zijn schorre keel als hij merkt dat hij deze keer toch het portaal van zijn schamele woning heeft gehaald. Nog net ziet hij vanuit zijn ooghoek...

Stel je het volgende voor. Ergens in een uithoek van de eindeloze ruimte drijft een kleine planeet tussen oneindig veel andere planeten. De ruimte is zo groot dat zelfs de afstand tussen de planeten eindeloos groot is. Ergens op deze planeet, bewoond door miljarden mensen, bevinden zich zeven...

Hij zit op de pot van glazuur, in de kleinste kamer, met een kei in zijn darmen en krast een loze kreet in het wormhout van de deur. Er zit een lont op een spoel in zijn schedel, die uitmondt in een genster, verscholen in de donkere koker van de waterput, de pupil die ontploffen wil. In zijn...

Iemand vroeg me eens of ik niet een roman wilde schrijven, een roman over de beklemming, de eenzaamheid, de waanzin. Een autobiografie waarin ik de verveling in kaart zou brengen, de lusteloosheid in hoofdstukken zou opsplitsen, God in alinea’s zou delen, en zou uitweiden tot in detail over de...

Het was die dag druk in het restaurant van Ter Meulen. Waarschijnlijk door het weer. Niet te koud, niet te warm, kortom; ideaal winkelweer. Ik haalde aan de balie een kop koffie en een kroket. Naast mij zat een oudere heer. Zodra mijn achterwerk op de triplex stoel rustte, sprak hij me aan....

Half elf in de ochtend is het, en ik, Lydia, zit al in een kroeg. Knap vroeg dus. De lady-bartender is dik, oud. Ze veegt hier en daar met een spuuglapje, op mij let ze niet. Waarom zou ze ook? Waarom gelet op mij, op mij en mijn verdriet? Eerst mijn werk afgebeld, zo slim ben ik wel. Kan...

Zowel de moeders als de beweeglijke dochters werden door nauwlettend gevolgd. Voor hen was ik een dronken monnik, die hen geil zat aan te staren en misschien droomden ze wel van het stijve pikkie onder mijn schijnheilige outfit. In ieder geval droomde ik wel van de achtergebleven schoolmeisjes en...

Meestal was ik te vinden bij de afdelingen 'Filosofie' en 'Parapsychologie'. Natuurlijk grasduinde ik ook in de afdeling 'Theologie', laat daar geen twijfel over bestaan, ik zocht God op allerlei manieren, maar God laat zich niet afdwingen en dat tergde me, maar ik droeg het als een groot...

Achteraf kan ik zeggen dat het kloosterleven absoluut onnatuurlijk en dus onmenselijk is, een laaghartige uitvinding van een Wrede God. Ik had dus al wat rode wijn achter mijn kiezen en enkele blikjes gerstenat, het tolde al aardig in mijn geblindeerde bovenkamers. Ik had een klein zakmes en...

Ik had o.a. Eliphas Levi, Arthur Rimbaud, Jacob Slavenburg en Kouwenhoven nog niet volop gelezen, dacht ten onrechte dat het eindstation bereikt was, maar dat wist ik toen nog niet. Let eens op dit liefdesgedicht, dat toch meer een afscheidsgedicht genoemd kan worden: Droomprinses. Groter dan...

(voor Nanne Tepper) Nanne Tepper tapdanst in zijn eentje door de stinkende kroegen van wat men hoofdstad noemt, waar men snauwt en graait als boerse malloten, waar men nog net niet de bierschenkster de bloes van het lijf openrukt om een diepere dorst te lessen. Groningen is niet meer dan een...

Vijf over acht. Ik stond voor de lange spiegel in de gang en staarde naar mijn spiegelbeeld. Het was een ware metamorfose geworden. Even zag ik mijn moeder daar staan, de gelijkenis was verbluffend. Het zelfde donkerbruine lange haar, de hoge jukbeenderen, dezelfde lengte en een slank figuur,...

Er zijn mensen die eenzaam zijn en dat verschrikkelijk vinden, ze wonen dichtbij me en het zijn vrouwen, die alleen zijn achtergebleven omdat hun echtgenoot is overleden en ik maak op straat als ik ze tegen kom vaak een praatje met ze en dat vinden ze fijn. Die ik ken hebben wel kinderen, maar die...

Wim de bijbelvorser had gisteren tegen zijn vrouw gezegd, dat er een grote knol in zijn sokken zat en of ze die effen wil stoppen. Alie zou het doen, maar was het vergeten. Tijdens het koffie drinken, zei hij: ''Als ik straks thuis kom van biljarten moeten de sokken gestopt zijn,...

Ik duw mijn hoofd tegen haar lange, zachte, grijzende haar dat neervalt tot over haar schouders. We zijn vriendinnen. Ze is manisch-depressief en op het moment depressief. We klampen ons aan elkaar vast als de drenkelingen op het vlot van de Medusa. Maar ik bereik haar zieke wezen niet dat zich...

In mijn vorige leven in 1883 was mijn huwelijk met Madeleine mislukt. Daarom ben ik vertrokken en kon ik bij een hospita een zolderkamertje huren. Op het bed onder het schuine dak met bruine balken lag ik eenzaam te mijmeren over het mislukte huwelijk. Het was mijn schuld, omdat ik het leuk vond de...

Na de hittegolf van deze julimaand, die velen méér gekweld heeft dan ook maar enigszins wenselijk was, was de koelte weer ingetreden en ben ik mijn jaarlijkse bezoek aan de Tilburgse Kermis af gaan leggen, nog voordat de attracties weer onttakeld zouden zijn en we ze op de Ringbanen voorbij...

Ik zit gewoon al jaren achter de geraniums. Is niks mis mee. Ach soms wat saai, maar wel fijn dat ik elke dag mijn geraniums kan water geven. De bloemen zijn er weer elk jaar. Rode monnikskapjes. Ze wiegen me weer in slaap elke nacht. Want ik zie niets meer dan een ruit met daarvoor woekerende...

.....bij een andere gelegenheid vroeg mevrouw om nachtjaponnen. Het sneeuwde op de dag waarop ik daar op uit ging en op de markt, voor een kraam, zag ik geschikte japonnen hangen. Ze waren lichtroze, blauw en groen van kleur, wapperden in een licht briesje en leken wel wat op vormeloze zomerjurken...

Het was een beeldje van een trotse, fiere meeuw met keurig opgevouwen, strak wit verenpak, zittend op de sokkel van een zwarte steen, dat ik aantrof in een zaak voor huishoudelijke artikelen. Mijn blik viel erop: het stond daar onopvallend tussen geurkaarsen en andere parafernalia. Ik wilde het...

Altijd zal ik me blijven herinneren hoe mevrouw Van Keulen in haar uitspraak de letter "a" vervormde tot "oa". "Waolwijk" zei ze en "zoaterdag" en hoe ze haar identiteitsbewijs een "intentiebewijs" noemde..... Ik hield zeker van haar om de manier waarop ze me haar vertrouwen schonk en...

De "Ontmoetingsruimte" van het Psychiatrisch Ziekenhuis is min of meer opgeknapt; er staan nieuwe grijze stoelen rond de tafels die zijn bedekt met plastic kleden als in een ouderwetse, gezellige keuken, iets à la Bromsnor en Saartje, maar Bromsnor en Saartje zijn hier ver te zoeken en zijn...

Van de Spaarnwoudelaan in de Tilburgse wijk "De Reeshof" maakt men zich wellicht een hemelse, paradijselijke voorstelling, doch geheel ten onrechte. Als men niet neerslachtig zou zijn, of zelfmoordneigingen zou hebben zou men dit hier gegarandeerd wel worden of de genoemde neigingen hier...

Vertwijfeld en met ogen vol tranen bevond ik mij vis-à-vis met een manshoge etalagepop, die aan de andere kant van het glas "Abraham" stond voor te stellen, maar het was niet het gewicht of het getal van de halve eeuw van mijn leeftijd die mij neerdrukten. (Welke betekenis dit uiterst armzalige...

Wulpse Alie aan de telefoon: ''Hé Kees, ik voel mij zo eenzaam, mag ik bij je komen?'' ''Natuurlijk mijn liefste, kom maar gauw, ik ben ook altijd alleen. Met z'n tweeën is altijd beter dan alleen, maar soms is het beter alleen te zijn wanneer je samen leeft met een naar persoon. Je hebt...

Somber gestemd ben ik, want mijn buurvrouw Alie, die mij altijd mee nam in haar auto om in het naburige dorp boodschappen te doen, is vorige week verhuisd met haar vriendin naar Purmerend. Ik genoot altijd van haar aanwezigheid, het gezellig samenzijn en de maaltijden die ze klaar maakte, vooral...