Verhalen

In mijn vorig leven was ik erg ongehoorzaam en ik weet nu hoe ik op deze wereld terecht ben gekomen. De vrouw des huizes trof mij als muis aan op de aanrecht, waar ik lekker zat te smullen van een appelgebakje. Dat lieve mens schrok vreselijk en begon te gillen. Normaal zou een gewone muis wegrennen...

De laatste mens op aarde zat alleen aan tafel, toen er op de deur werd geklopt. Hij keek verbaasd op. Vervolgens stond hij toch maar op, en deed langzaam en voorzichtig de deur open. Buiten was er helemaal niemand te zien. Hij ging daarom naar buiten om uit te zoeken wie er dan wel op de deur geklo...

''Zeg ouwe, je bent overmorgen jarig, dus eten we weer konijn. Omdat je bezopen op straat hebt gelopen moet je veertig euro boete betalen, dus zal je de konijn zelf moeten schieten, want ik heb geen geld om naar de poelier te gaan. Ik heb mijn zuster in Purmerend gebeld en gevraagd of ze komt, maa...

Haar ouders waren drie jaar geleden tijdens een skivakantie verongelukt. Hun dochter Marjan bleef achter, maar haar grootmoeder was bij haar komen wonen en verzorgde de inmiddels 16jarige kleinkind. Hun huis lag aan de rivier en aan de andere kant van het water woonde Jeffrey, haar zeventien jarige ...

Foppe had een mooi huisje maar voelde zich opgesloten. Waar was het leven, het leven het avontuur en de vrijheid gebleven van toen hij nog jong was. Toen trok parijs en berlijn en londen of een leven in frankrijk aan zee met een leuke vrouw. Waarom was hij toch gaan werken en bij zijn moeder gaan wo...

Soms is het moeilijk weer een onderwerp te bedenken waarover je kunt schrijven, maar als je om je heen kijkt is dat niet zo moeilijk.Je kunt over alles en nog wat schrijven, desnoods met fantasie. Toevallig zag ik gisteren in de schappen van de supermarkt Bolletje, een bekend beschuitmerk en dacht i...

In de hongerwinter woonde mijn ouders in Amsterdam. Vader was niet meer thuis, hij was in 1943 opgeroepen om in Duitsland te gaan werken, maar is ondergedoken en toch weer opgepakt en kreeg een zware straf, eerst naar kamp Amersfoort en vervolgens naar een concentratiekamp bij Berlijn. In 1944 zat ...

Ik rook op mijn balkon. De flat is te klein om binnen te roken, smerig gewoon. En net als James Stewart in Hitchcock's Vertigo begluur de buren aan de overkant, in de hoop eens iets mee te maken, een moord of zo. dan kan het echte leven tenminste weer beginnen. Ik voel me zo leeg, zo dood na Tirza....

Er zijn mensen die eenzaam zijn en dat verschrikkelijk vinden, ze wonen dichtbij me en het zijn vrouwen, die alleen zijn achtergebleven omdat hun echtgenoot is overleden en ik maak op straat als ik ze tegen kom vaak een praatje met ze en dat vinden ze fijn. Die ik ken hebben wel kinderen, maar die z...

Tegen twee uur hoorde Mien een harde knal, ze rende naar het raam en zag een blauwe Lelijke Eend vol met deuken voor de deur stoppen. Een enorme rookwolk hing in de straat. Er stapten twee mannen uit, die schichtig om zich heen keken. ''Kom eens gauw ouwe, het lijkt de minister-president wel.''...

Alie zat voor het raam en keek van achter de geraniums naar buiten en zag haar man Gerrit aan komen lopen. Wat ziet hij en beroerd uit, dacht ze. Hij wilde zijn dikke buik kwijt en om die weer slank te krijgen ging hij iedere morgen een uur flink stappen en was ook nog op dieet gegaan. Zijn vrouw we...

De Rudolfs hadden haar uitgezocht, als een kitten uit de kattenmand. Anna had er tenslotte tien, tien monden om te voeden, dat viel niet mee zo vlak na de oorlog. Pa dood in de oorlog, aan ontberingen overleden in de gevangenis van de Gestapo. De Rudolfs hadden er niet een meer. Die ene zoon, zo v...

Toen ik nog op de lagere school zat was ik een verlegen ventje. Meester Lageveld had de gewoonte elke leerling voor de klas te roepen om een spreekbeurt te houden. Hij gaf je dan een onderwerp op. Je wist nooit wanneer je aan de beurt was, want hij keek dan de klas rond en wees iemand aan en die moe...

Zoals elke herfst ging ik nu ook weer op visite naar Valkenburg tijdens de amateurwielerwedstrijd Rondje over de Cauberg. Het was koud vorige week daar in Valkenburg en het lukte me daarom mij maar niet daar nog lang aan de kant van de weg te staan op de steile berg in Valkenburg. Ik besloot maa...

De zakken van Sinterklaas 1957 ‘Ik hoop dat het hierbij blijft, Johan,’ zei mijn moeder met een afkeurende blik op twee grove postzakken die in de gang op haar smetteloze parket lagen. Mijn vader keek schuldbewust: ‘Ik heb dit niet bedacht, Bertha, dat heeft die radioverslaggever gedaa...

God Als je nou aan mij vraagt: ‘heb jij een rot jeugd gehad?’ dan moet ik toegeven : ‘nee!’ De mensen om mij heen hebben allemaal geweldig hun best gedaan om nog iets van mij te maken. Het is gewoon niet gelukt net als bijvoorbeeld bij een taart die je in de oven zet : je kan hem er nog z...

Van binnenuit door wormen gegeten met m’n stalen schep hakte ik kwallen doormidden en dacht dan steeds aan die grote rooie rotte kop van de bovenmeester : “van der Kwal”, schreeuwde ik uitgelaten in de onmetelijke leegte die helemaal tot Engeland doorduizelde met z’n onheilspellende Noord...

We brachten onze vakantie door in Maleisië, het noordelijke gedeelte van het eiland Borneo. Mijn vader wilde met zijn broer een tocht maken door het regenwoud. Ik mocht als jongen van veertien mee. Diep in het woud wonen nog de oorspronkelijke bewoners, maar die hebben we helaas niet ontmoet of ze ...

Het moet een uur of drie zijn geweest toen ik wakker werd van een gerucht vlak naast mijn bed. Het klonk alsof iemand zijn keel schraapte. Slaapdronken sloeg ik de ogen op, maar in het halfduister van de slaapkamer kon ik niets bijzonders ontdekken. Gerustgesteld draaide ik mij om in een poging weer...

Alle kleuren die je maar bedenken kon waren aanwezig op het prachtige kleurenpalet als ze uit haar raam keek. Het uitzicht was betoverend, elke keer pakte ze de camera om opnames te maken van de prachtige luchten in de avondschemering, maar nu dus ook van de steeds veranderende herfsttooi van de bo...

Het kost me twee uur zeuren en jammeren. Maar dan heb ik hem. De mooiste kamer van het zogenaamd volgeboekte hotel. Zonder enorme airco op het balkon, zonder het lawaai van de bar en het restaurant. Ik hoor alleen nog de zee die geen vijftig meter verder kalm het strand op- en afrolt. En de cicades....

DE DREIGING VAN HET KLEINE KAMERTJE VAN DE BLAUWE MUG Er was eens een blauwe mug. Hij was eigenwijs en dronken van geluk en luisterde naar niemand. Ook niet toen de politie hem vertelde dat hij niet in het parkje mocht vliegen. Hij kon echter maar een ding en dat was boeven vangen en kwam bij de...

Het regende zachtjes op de zaterdagmorgen waarop hij volgens afspraak aanbelde: een mannetjesputter, een Hercules, die mij zou helpen met het leegruimen van de berging van mijn woning, waarin zich gedurende drieëntwintig jaar het nodige had opgestapeld. Tijdens de werkzaamheden in de catacomben va...

De heer Van Capellen Goldenburg advocaat generaal van de internationaal gewaardeerde europese unie crisisberaadgroep fietste met zijn bakfiets zomaar een rondje om Steenwijk voor zijn werkgroepje voor de houthakkers van het Drentse landschap. Daarvoor was hij fanatiek. Nu kwam hij tegen het lijf e...

Toen Mien bijna in slaap viel hoorde ze opeens kwaken. Ze richtte zich op, en zei: ''Doe jij dat, halvegare? Ze kreeg geen reactie, want Wouter sliep al. Ze ging weer liggen en sliep gauw in. Opeens werd ze gillend wakker, want ze voelde iets op haar hoofd bewegen. Ze deed het bedlampje aan e...

Terug in Jeruzalem wonen we een dienst in de grote synagoge bij. Als christenen zijn we hier toch welkom. Maar de mannen moeten beneden in de zaal zitten; de vrouwen krijgen een plaats op de bovengalerij. De volgende dag is de woestijn van Engedi aan de beurt. Met een Zwitserse (!) cabine bereiken ...

We vliegen over Europa, mijn vrouw en ik. Er zijn weinig wolken. Daarom is het uitzicht mooi. Vanuit het vliegtuig neerzien op bergen en bos... Verlangen ontwaakt om naar beneden te gaan, dit gauw even verkennen! In Tel Aviv ontmoeten we de mensen van onze reisgroep. Het wordt een gezelsch...

''Wouter was vroeg opgestaan en toen hij de huiskamer in ging, zag hij dat de koekoeksklok stilstond. Echtgenote Mien kwam ook binnen, en zei: ''Dat is al de derde keer deze week, gisteren heb ik hem nog opgedraaid, toen deed hij het weer.'' ''Hoe lang hebben wij hem al darling, ik dacht z...

In dat jaar werd aan het bonte gezelschap van de leraren toegevoegd: de heer O. Op een dag stapte hij ons leslokaal binnen en begon zonder omwegen of aarzeling fluks het Griekse alfabet op het schoolbord neer te kalken. Dit kordate optreden luidde het begin in van onze vele uren met hem en in het "...

Vijftig jaar geleden speelde dit verhaal zich af. Henkie is negen jaar, een buurjongen van mij. Toen zijn moeder beviel van hem had zij hulp van haar zuster en van mijn vrouw. Mijn vrouw kookte de warme hap. De vroedvrouw kwam na de bevalling dagelijks langs en onderzocht Henkie. Zo gezond als e...