Onder de Cauberg
Zoals elke herfst ging ik nu ook weer op visite naar Valkenburg tijdens de amateurwielerwedstrijd Rondje over de Cauberg.
Het was koud vorige week daar in Valkenburg en het lukte me daarom mij maar niet daar nog lang aan de kant van de weg te staan op de steile berg in Valkenburg.
Ik besloot maar om een eindje te lopen en liet de fietsers maar de fietsers die werden gesubsidieerd door de appelmoesfabriek uit Wittem.
Het was wel mooi om de fietsers te zien en horen puffen al beklimmend de steilste berg van Nederland.
Ik ging de berg weer af en zonder dat ik het wist kwam ik aan de voet van de berg een soldaat tegen die mij vertelde dat er een ziekenhuisje onder de berg is waar de wielrenners met blaren op hun voeten behandeld worden.
Nu ik moest vele laddertjes af en ik kwam terecht bij een soort onderaardse bunker met een rood ziekenhuiskruis erop geschilderd.
Waarom ik dat deed?,Uit nieuwsgierigheid.
Ik kocht eerst in de kantine van dat ziekenhuisje een roombotervlaai en dat smaakte me best.
Vervolgens werd ik gewenkt door een zuster om de operatiekamer te bezoeken en daar zag ik drie Limburgse renners die net gearriveerd waren op bedden met wielen eronder en die blaren hadden op hun voetzolen.Die werden doorgeprikt.
Nu was er ook een stil kamertje die mijn aandacht schonk maar waar ik niet in mocht.
Ik vroeg heel nederig aan een voorbijgangster of ik door het sleutelgaatje mocht kijken.
Dat mocht.
En toen zag ik op een militair bed Lance Armstrong liggen met een groot infuus boven een van zijn armen.Hij kreeg Epo toegediend.
Doet die ook al mee aan de ronde om de Cauberg?
Dat bleek toch niet zo want boven zijn bed stond geschreven dat Lance zich voorbereidde voor de Tour de France 2013.
,Maar die man is al over de veertig of zo en doet hij al weer mee?
En aan een groot infuus lag hij.
Een grote plastic zak bungelde boven zijn militaire bed met daarin liters bloed.
Waar is die man mee bezig?
Lance lag in een donkere kamer gestukadoord met beton en er hingen tegelwijsheden aan de wand. Er stond:,Gij mag niet snoepen en:,Gij mag niet snoepen en ook op een andere tegel:,Eet gezond neem een appel! Ik hoorde Lance spreken maar hij was onverstaanbaar voor mij want hij sprak in het Texaans.
Er was geen enkele bloempot op de vensterbank daar want zoals ik al schreef was zijn ziekenhuiskamertje van beton.
Hij lag daar in een gele trui met zeven gouden sterren erop geplakt en boven een van zijn armen hing een infuuszak met bloed.Op zijn commode stond een vrouwentas met de knip goed op slot met daarin verborgen een pillendoos met de foute pillen.
Opeens ging de deur open en stond ik in contact met Armstrong.
Ik vertelde hem dat hij niet meer mee mocht doen met de tour de France want de wielerorganisatie wil niet meer malle pietje voor hem zijn. Maar hij hoorde mij niet want hij had radio-oorknopjes in zijn oren onderwijl hij een zak chips at met een pannenkoek met appelstroop.Ik raadde hem aan maar gauw de boot te nemen naar de USA en beter maar niet meer proef te gaan rijden met die EPO in hem op de fiets over de Cauberg.,Neem die pannenkoek met appelstroop maar mee naar de boot zei ik nog.
En toen verliet Lance het geïmproviseerde ziekenhuisje.
Een aantal Limburgse mannen kreunden van de pijn in een ziekenhuiskamer naast mij toen hun blaren aan de onderkant van hun voeten werden doorgeprikt.
Ze kregen een beker water en toen ging het weer een beetje.
Armstrong nam de boot in IJmuiden en vaarde vervolgens naar de USA.
Hij stuurde mij nog een ansichtkaart waarop hij op de fiets zat met ook zijn tegelbordje om zijn hals.
Daar stond opgeschreven:,wIE EEN GROTE DEUGD DOET MAG EEN KLEINE ZONDE BEGAAN.
vERGEEF DAAROM MIJN SNUISTERIJTJES EN EPO.
Ja daar had hij een punt.
Dus ik vergeef het hem, het is toch wel een sympathieke man.
Ik stuurde hem Nederlandse gladiolen op uit Nijmegen en hij stuurde mij een wijwaterbakje op en beloofde mij geen doping meer te gebruiken.
home.nlGeplaatst in de categorie: idool
fietsen
211
Geef je reactie op deze inzending: