Verhalen

Ich weiß nicht was soll es bedeuten, daß ich so traurig bin, ein Märchen aus uralten Zeiten… Toen ik dit liedje hoorde op Arrow Classic Rock moest ik opeens denken aan die feestavond in bejaardencentrum “Avondrood” in Naaldwijk. Tijdens een bezoekje aan oma zaten mijn vriendin en ik te...

Ik woon tegenover een station in de Randstad. Een doorsnee NS-station met een taxistandplaats, een bushalte met bijbehorende abri verlucht met Doutzen Kroes en een continu schuimbekkende fontein vanwege een overdosis Witte Reus gedoneerd door de OV-schooljeugd. Naast de ingang bevindt zich een AKO ...

De Middellandse zee heeft bij het opgaan en het ondergaan van de zon een rijkdom van kleuren. Paars, oranje, diep groen en pastelblauw deinen rustig voort, gaan vloeiend in elkaar over. O, dat mooie zeiljacht voer 's avonds zo graag naar het Westen, mee met de ondergaande zon. 's Morgens was het l...

Bij mijn zoveelste speurtocht op zolder naar tastbare herinneringen uit mijn jeugd, vond ik een oefenboekje met rekentafels voor het basisonderwijs uit de jaren ’50 van Uitgeverij W.J.Thieme & Cie – Zutphen, verfraaid met illustraties van Bep Reith. Maar maag en geest kwamen simultaan in opstan...

Tot voor kort hadden zolders een nostalgische aantrekkingskracht op mij. Stoffige relikwieën uit het verleden die herinneringen oproepen of van emotionele waarde zijn, hebben altijd mijn belangstelling gehad. Urenlang kon ik op de vliering rondstruinen totdat het kortgeleden mijn leven voorgoed v...

Op Java, een van de eilanden in de Indische Archipel, oftewel de Gordel van Smaragd gebeurden soms onverklaarbare dingen, zoals in de jaren dertig van de 20e eeuw, toen de kleine Nicky na de middagrust aan de voeten van zijn moeder op de voorgalerij van de overbuurvrouw zat. De dames wuifden zich wa...

Een paar jaar geleden werd ik door de Hogeschool Utrecht gevraagd een gastcollege te houden voor de werkveldoriëntatie van eerstejaars Personeel & Arbeid studenten. Een college met verplichte aanwezigheid welteverstaan. Bij de woorden verplicht en eerstejaars gierde de adrenaline al door mijn lijf....

Reactie op de mededeling dat ik de gelukkige winnaar ben geworden in het prijzenfestijn van Readers Digest. T.a.v. Susan de Groot, Manager Prijzenfestijnen Hallo Susan, Gisteren de grote gele enveloppe mogen ontvangen waarop met hoofdletters stond vermeld dat ik de gelukkige prijswinnaar was i...

Mijn naam is Serpent (1) Ik weet wat tolerantie is. Ik heb geleefd onder ondraaglijke omstandigheden. Onder het juk van dictators. In de tijgerkooien van Vietnam. Diep in de gewelven van de Aarde waar geen licht doordringt, waar de lucht bedorven is, waar de ratten 's nachts over mijn gezicht li...

Het schip legde ergens aan de Westkust van Zuid-Amerika aan. "Breng jij maar eens alle zakken vol cement naar buiten en het dek op," bromde de bootsman tegen Reinier. "Dit schip wil ik nooit meer zien!" raasde Reinier, die liever weer zwerver wilde zijn. Bliksemsnel rende hij de loopplank af,...

Reinier de landloper stapte moeizaam voort door de sneeuwstorm. Vliegende vlokken plaagden zijn hals en gezicht. Zelfs in dit wijde veld kon je maar een klein eindje voor je uit zien. Hier en daar was nog een schimmige vorm zichtbaar. Een eenzaam huis of een boom? Tenslotte zakte Reinier zuchtend i...

Ze kwam de winkel binnen en zag de jas hangen, een jas die ze móest passen, zo'n gewatteerde tot op de kuit, zalig warm natuurlijk en deed intussen haar jas uit, hing die over het rek waar al die prachtige jassen hingen, maar slechts eentje met een mooie turquoise afwerking. Wat een pracht jas,...

Iedereen kent ze wel, de straatverkopers die in elke stad de meest strategische plekken weten te vinden, waar ze naar hartenlust op het winkelend publiek kunnen jagen. Van abonnementen op kranten, tv-gidsen, energieleveranciers en telefoonproviders tot donateurschap voor goede doelen, het aanbod is ...

Rekenen, zoals vroeger wordt allang geen rekenles meer genoemd en valt daardoor niet meer automatisch onder de noemer: we hebben rekenles, want nú wordt er gerekend met een machine, ofwel een calculator. Makkelijk? Natuurlijk wel, maar ik hoor in gedachten nog het opdreunen van de tafels. Rekene...

In de tram onderweg naar huis, zie ik een ouder echtpaar verschrikt opkijken wanneer een jongen helemaal gekleed in het zwart met bijpassend geverfde haren en make-up tegenover hun plaatsneemt. De hondenlijn, waar hun al net zo grijzende hondje aan vastzit, wordt snel met een korte ruk aangehaald om...

Onderweg in de tram naar een zakelijke afspraak hoor ik ineens een stem uit het verleden. Ik weet de vriendelijke stem, die mij met een licht buitenlands accent vraagt hoe het gaat, niet gelijk te plaatsen. Iedereen die ik in deze stad tegen zou kunnen komen, zit op een tijdstip en dag als deze erge...

Levendig herinner ik mij die dag. Bij ons in de straat was bijna iedereen op straat om de bevrijding te vieren. Na vijf jaar bezetting door de Duitsers was feest vieren echt nodig. Zo aardig waren de nazi's niet. Vooral in de winter van 1944 liet de bezetter geen voedsel meer toe in het westen van ...

Het is stralend weer in Geleen en Erik opent zijn snackbar 'Lusthof', terwijl hij kriebelt aan zijn jeukende kuiten. Bij heet weer hebben de mensen vaak geen trek in vette snacks, maar hij houdt de moed erin, ondanks een dreigend faillissement. Hij weet er alles van en het baart hem grote kopzorge...

Met onrustgevoelens zat ik veertien dagen geleden tegenover mijn huisarts. De dokter onderzocht me en zei: ''Het is je eigen schuld, Niesse. Hoeveel borrels drink je?'' ''Voor het warm eten krijg ik van kenau Alie één borrel en na het journaal nog een kopje thee en om tien uur naar boven. ...

Ik ken mannen die met hun eigen handen een mini stoomlocomotief bouwen en tussendoor ook nog eens de verbouwing van een pittoreske ruïne succesvol afronden. Die voor geen enkele electriekklus terugschrikken, door het hele huis draden trekken en al koffieleutend polen ontbloten zonder de stroom eraf...

In 1974 werd een hoge ambtenaar naar Centraal Afrika gestuurd om een rapport op te maken over de gezondheidssituatie en rechteloosheid van de Pygmeeën. Deze ambtenaar was pas met zijn Indonesische vrouw teruggekeerd naar Holland. Omdat zijn vrouw onbekend was in Nederland verzocht hij mij haar te b...

Wat voel ik mij toch eenzaam in mijn huisje dichtbij de hei. De hele dag geen mens gezien. Gelukkig heb ik nog mijn trouwe vriend Bonky, mijn lieve hond. Om de haverklap werd het donker en met een storm wind hagelde het. De hei achter mij werd spierwit en dat in april en koud dat het was, nog geen t...

Vanmorgen vroeg werd ik wakker van getik tegen het raam. Misschien felle regen of een hagelbui, dacht ik. Ik moet het weten en met de snelheid van een slak kwam ik mijn bed uit en slofte naar het raam, schoof het gordijn opzij en keek naar buiten. Een golf van blijdschap ging door mij heen, want het...

Genoten heb ik als kind op de Oranjefeesten van een nabijgelegen dorp waar mijn oma woonde. Nog steeds mis ik die feesten, misschien omdat ik ouder ben? Maar ook graag terug denk aan dat enorme enthousiaste gevoel van toen? Mijn broer en ik waren verkleed als “medisch” personeel met een branc...

Al een poosje op zoek zijnde naar een z.g.luie stoel, zo eentje waarbij het been- gedeelte van omhoog kan, in diverse winkels ze er de hoofdprijs voor vragen zegt manlief, bij het lezen van de krant: kijk nou eens. Staat me daar een reclame met heel veel artikelen EN een luie stoel, ehhh tenminste d...

Vlak na de oorlog was ik vijftien en heb ik iets verschrikkelijks horen vertellen. Mijn ouders woonden in Drenthe in een eengezinshuis en verderop was een boerderij van boer Krelis, die soms langs kwam om een praatje te maken. Ons moeder schonk dan een lekker bakkie koffie met een zelf door haar geb...

Toen ik een jaar of acht was woonde oma dichtbij ons. Opa was al overleden en dat vond ik heel erg, want hij was heel aardig en las vaak verhalen voor. Hij liep altijd met een wandelstok en droeg een mooi pak met hoed, die hij even met zijn rechterhand oplichtte als hij een bekende tegenkwam. Mijn m...

Wat ik gedaan had of niet gedaan weet ik niet meer, maar wel dat ik een harde klap op mijn wang kreeg van mijn moeder. Ik was toen ongeveer tien jaar en werd door haar opgesloten in mijn kamertje. Buiten spelen mocht ik niet. Moeder sloeg vaak, ook soms met een mattenklopper. Zij was een kleine vrou...

Jaap dommelde in, maar schrok opeens weer wakker. Boven hem vloog een vogel, vol helgele strepen en lichtblauwe vlekken. "Ik ben de vogel-van-uitdagende-twijfel!" kraste het dier luid. "Wie mij volgt, zal ook inzien hoe onzeker de wereld is. Maar die onzekerheid kan goede en sterke gedachten gev...