Verhalen

Ik ben ervan overtuigd dat het zo beter is. Yoshua is dood, net als mamma en pappa. Ik heb ooit gezworen dat ik het mezelf nooit zou vergeven als hij dood zou gaan. Ik had met hem mee moeten gaan die stormachtige winteravond toen hij vertrok. Het is iets wat ik mezelf nooit kan vergeten. Aquila is g...

Ze zijn ‘in’, de gevoelens die aan de tuin gekoppeld worden. En ze zijn nog nooit zo ‘in’ geweest! Het ‘strandgevoel’ met schelpenversieringen, stoelen en tafels gemaakt uit wrakhout en tuinkasten volgestouwd met materiaal waar een strandjutter jaloers op zou worden. En de tuintafel ...

‘Het kabinet gaat jaarlijks 100 miljoen EURO minder uitgeven voor de aanpak van achterstanden in het onderwijs’ kopten de kranten onlangs. Deze maatregel is een dolkstoot in het hart van de samenleving. Immers, kinderen – alle kinderen - hebben recht op goed onderwijs. Een asociale (antisocial...

‘Als ik nou een steentje naar hem had gegooid, mam, was hij misschien nog op tijd weggevlogen!?’ Bedremmeld staart hij naar de rode plek op de rails aan de overkant van het perron. Net was dat nog een vogeltje. Even daarvoor zagen we het beestje tegen de glaswand vliegen. Versuft viel het neer. ...

Sinds enkele jaren voel ik me tuinmoeder. In eerste instantie ben ik natuurlijk een gewone moeder. Moeder van drie kinderen: een 23-jarige jong volwassen zoon, een 19-jarige student en een 15-jarige tater-mademoiselle, in puberteit, die alleen aandacht heeft voor modieuze kledij, muziek en tateren. ...

Als een vrouw, lopend over straat slechts gekleed in een lange jas, een man tegenkomt en dan die jas opengooit en hem haar naakte lichaam toont, dan weet die man niet wat hem overkomt. Hij kan zijn geluk niet op en hij heeft de dag van zijn leven. Als een man hetzelfde doet, dan rent de vrouw gille...

Onze tuin heeft de eer de woon – slaap en speelkamer te zijn van vier gesteriliseerde poezen, en ook van twee bevriende buurtpoezen. Bij tussenpozen wordt het bezoek zelfs uitgebreid met vijf ongecastreerde katers die er hun oorlog om de vrouwtjes komen uitvechten. Ja, onze tuin en wijzelf hebben...

Volgens het woordenboek betekent het woord natuur in eerste instantie: het landschap waarin de mens niet of nauwelijks heeft ingegrepen. Het woord tuin wordt kortweg omschreven als: stuk grond met planten en bomen. En zulke grond heb ik: met hagen, tal van struiken, en bomen die het geheel omkader...

Tijd is iets ongrijpbaars, iets onbegrijpelijks. Het mag iets zijn wat door mensen bedacht is, het maakt het daarom niet minder pijnlijk of echt, en de krassen die het achterlaat bloeden net zo erg als elke andere. Maar wat tijd ook mag zijn en wat het ook mag betekenen, Tijd begrijp je en mis je, n...

hier zit en staat een man in rouw. ik beloof vandaag geen hoogstaande, quasi perfecte poëzie. pietje de dood doordrenkt elke letter met een teveel aan emotionele prietpraat. wees maar zeker dat ik weer heel de wereld hartstochtelijk haat. ik heb woede in mij en die gulpt er nu in één waanz...

[...] De avondschemering zet in boven de machtige Yangtze, platte schepen met heldere petroleumlampen verlicht, varen rustig voorbij. De temperatuur daalt onmiddellijk naar het vriespunt. Wandelend langs de berm kijk ik naar het spiegelgladde meer van Yinshan park. Vanmiddag ontdekte ik enkele res...

Voel de leegte in m’n kamer. Toch is er liefde daar. Ben ik aan het dromen, want het voelt zo raar. Strek m’n handen verlangend uit op zoek naar je warmte, maar er is niets, enkel de kou. Twijfel bekruipt me, ben ik dan toch niet wakker, je was toch gisteren hier? Wrijf me de ogen uit, alle sla...

Stel je voor, net 21 jaar, en dan elke week bijeenkomen met een Britse Medical Officer, een vertegenwoordiger van het gemeentebestuur van Goslar in de Harz en een Duitse arts om te praten over VD (veneral diseases, wat we tegenwoordig SOA noemen, dus geslachtsziekten) bij Britse militairen. Eige...

Uitgedroogd en afgemat steek ik de gaspit aan en twijfel tussen eieren bakken of inhaleren. Ach, wellicht pak ik hier en daar passief nog een vlaag mee.. Een gedachte die zich vastzet tussen steel en bakdeel van mijn inmiddels flink uitgedunde hersenpan. Nu ben ik geen grimmige gek die zich van kant...

Laten we naar het strand gaan, om te zoenen en te knuffelen (knuf-fel-en, heb het zelfs herhaald, zoals ik altijd en alleen bij uitstek de woorden herhaal waaraan ook ik bij voorbaat een hekel heb). Alsof je in deze tijd nog moet onderhandelen om een belegen tong in je keelgat te krijgen, mind you, ...

Wakker worden uit de tentakels van de slaaproes, en de toekomstige dag, de dag die nog voor je ligt, als in een voor de handliggende vanzelfsprekendheid aanvaarden. We doen niets anders, elke dag weer, slapen, en weer wakker worden! Álle zintuigen en ledematen functioneren nog, we gaan ons bed u...

Op zekere dag, werd ik geconfronteerd met een zéér agressief manspersoon. Mijn dagelijkse roes, die voornamelijk bestaat uit de grote vraagstukken des levens, en andere triviale beslommeringen, werd ruw onderbroken met de volgende zeer luid uitgesproken mening: 'Het lijkt Godverdomme wel een t...

Zomer 1945. In een Duits cafeetje drink ik, Nederlandse tolk in het Britse bezettingsleger, een glaasje ‘prik’(Sprudelwasser). Dan hoor ik het getik van een stok tegen de poten van mijn tafeltje en zie een blinde man. ‘Ist es gestattet?’ vraagt hij. En even later zit hij tegenover me. Hij...

Er moet me iets van het hart: de wijze waarop we de laatste tijd met asielzoekers omgaan vind ik onwaardig en getuigen van gebrek aan belangstelling en respect voor de vreemdeling, die om wat voor reden ook in ons land verzeild is geraakt. De eerste reactie zou moeten zijn, de vluchteling met gastvr...

Wij lagen met de "Noorderzon" in de haven van Ceuta, mijn vriend Frans en ik. Er stond al dagen en nachten een harde westenwind, waardoor we niet wegkwamen. We moesten naar Portugal en hadden al eens een poging ondernomen om uit te varen, maar met windkracht zeven tot acht op de kop was het niet t...

Vol schrik schiet ik in het holst van de nacht wakker, badend in het zweet, rillend. “Verdomme””, hoor ik me zeggen,”het is nog maar de vierde keer dat ik wakkerschiet.”Ik slaak een diepe zucht en besluit dat het geen enkele zin heeft om te proberen verder te slapen. Even proberen aan niet...

Snappen jullie deze wereld nog? Ik soms helemaal niet meer. Het lijkt alsof de mensen steeds minder met elkaar kunnen opschieten, niemand besteedt nog aandacht aan zijn medemens, denkt enkel nog aan zichzelf, is zo vlug gefrustreerd en heeft op alles en nog wat kritiek en commentaar. De fout daarv...

Een van de meest pregnante ontwikkelingen van de afgelopen vijftig jaar is de individualisering van de maatschappij. Veel meer mensen dan vroeger wonen alleen en leven een eigen bestaan, waarbij ze natuurlijk wel allerhande contacten hebben, maar zonder zwaarwegende verplichtingen aan te gaan. Dit a...

"Hoe oud ben je?" vroeg ik hem na een poosje nadat hij zich op de rustbank had voorzichtig neergezet. Hij was zachtjesaan komen aansloffen, voetje voor voetje, zich steunend op zijn rollator. (looprek met wieltjes en handremmen) Het oude manneke pufte amechtig. Zijn beduimelde pet, ietwat te schee...

Het is een dood normale dinsdag. Ik zit op mijn werk. Er is weinig te doen, maar toch zit ik starend voor mijn beeldscherm alsof ik de meest drukke persoon van de wereld ben. Mijn hersenen werken harder dan wanneer er een flinke stapel werk op me ligt te wachten. Een collega zit tegen me te praten,...

Hij staat op de spoorbrug. Zijn zicht verdwijnt in het water, dat zes meter onder hem voorbij raast. Een touw, stevig vastgeknoopt rond de leuning van de brug, slaat door de wind tegen zijn been. Alsof het om een ritueel gaat, haalt hij langzaam het koordeinde naar zich toe en schudt meewarig het h...

“Ik ben uitgeput en helemaal doorweekt”, zei Links mistroostig. “En ik dan?” opperde Rechts, “voor mij regende het even fel als voor jou.” “Best mogelijk, maar ik had op de koop toe de brute pech om in een diepe plas te trappen.” “Altijd maar klagen en je misdeeld voelen, het l...

Langzaam kwam het vrouwtje de afdeling gevonden voorwerpen opgeschuifeld. Behoedzaam alsof ze zich elk moment kon bedenken en op haar schreden terug kon keren. De ambtenaar schoof het boek waar hij in aan het lezen was terzijde en volgde het vrouwtje met zijn blik. Het vrouwtje bleef staan, alsof...

Onlangs had een redactrice van een weekblad het over een nieuw woord dat de bekende Belgische tv-presentator Herman van Molle had bedacht voor de bemoeizucht – of is het de behulpzaamheid – van de schoonmoeders. Hij noemde het omatitis. Zoek het niet op. Je vindt het toch in geen enkel woordenbo...

Ik voel me zoals ik me in geen jaren heb gevoeld. Ik ben zo vreselijk verliefd. Verkeerde uitdrukking, want is verliefd zijn vreselijk? Niet bepaald! Het is heerlijk, overweldigend, moe makend en energie gevend tegelijk. Jammer dat er zo nu en dan weer een oude slechte eigenschap de kop opsteekt; ja...