Verhalen

Drugs. Ik heb er heel veel over gelezen. Boeken, tijdschriften, artikelen en op interent. Ik dacht er heel veel over te weten. Ik wist ook wel veel, maar dan van de theorie. Drugs werd een bepaalde obsessie voor me. Ik moest en zou precies de uitwerkingen weten. Wat het met je deed. Welke reacti...

Ik was alleen....al jaren. Soms een vriendinnetje maar dat werd steeds niets. Alleen zijn hoorde niet bij mij. Na de moeilijke scheiding die acht jaar samenzijn verpulverde moest ik wennen aan het alleen zijn. Mijn vrienden merkten al snel dat zoiets niet bij mij paste. Het duurde toch dr...

Acht was zij toen Julius in april 1992 werd geboren. In zijn eerste levensjaar was er niet echt sprake van contact tussen hen. Zijn moeder zorgde er wél voor dat Julius zijn handjes niet te enthousiast rondsloeg als zij in de buurt was, want ze kon behoorlijk uithalen en dat deed pijn. Toen Juli...

‘Kan ik u helpen?’ Natuurlijk kun je me helpen, wist Zwijnenberg zeker, toen hij het kontje van de caissière van de Konmar zag. Ze was gekleed in een geel-groen – ja, hoe heet zo’n ding eigenlijk wat ze er aan hebben? – met het opschrift: ‘Kan ik u helpen?’ Zwijnenberg liep tussen ...

Wat kom je hier doen? Wat kom je hier verdorie doen? Afgaan, onderuit getrapt worden, sterven in een hoekje zonder dat ook maar iemand naar je kijkt? Wie denk je dat je bent? Wie denk je verdorie dat je bent? Ik? Ik weet het niet. De held op sokken, de dichter, de dromer en de fantast. Ik w...

Zij nipte van de kraag op het abdijbier. Haar lila bloes lag open, onthulde roomblank vel en de aanzet van een boezem. Iedereen kon de tepels raden, die het katoen doorboorden. Het lillend vlees om haar bekken gulpte over de riem. De late ploeg bij de verffabriek was een half uur uitgelopen. ...

Je zorgt elke keer weer dat ik me rot voel! Dat ik woedend ben of depressief, dat ik je wel kan slaan. En elke keer, elke keer weer trap ik erin… Je bent goed in doen alsof. Te goed. Je lijkt zo perfect! Te perfect, want ik voel me rot en rotter en nog rotter. En het is JOUW schuld. Als ...

We lagen in elkaars armen, pratend over dingen die ons bezig hielden. Buiten ons was het koud, maar binnen in, tussen ons in, was het warm. Tot het opeens, heel opeens, te veel werd voor mij. Teveel ‘wij,’ te weinig kans om mezelf te zijn. En in plaats van daar over te praten, gooide ik je...

Op het gemak fietsend hoorde ik het gebabbel van de mensen voor mij aan. Het was prettig om die leuke geruststellende stemmen te horen. Op een rustig tempo glijden we de polder in. Onmiddellijk is mijn aandacht getrokken door het mooie veranderde landschap. Het is heel erg indrukwekkend. Onm...

Mijn vader…. Ik zie mijn vader als een vreselijke man. Ik haat hem. Het enige wat ik voel als ik aan hem denk is woede, haat. Hij deed me altijd pijn verdriet. Hij verachtte me, haatte me en vond me vreselijk. Hoelang heb ik wel niet gevochten voor zijn goedkeuring voor een enkel compliment....

Ik weet niet wat ik wil. Ik weet niet wat jij wil. Speel je met me? Ik weet niet waar het op staat, ik kan het niet meer volgen. De ene keer ben je zo lief en dichtbij me, de andere keer voelt het als een enorme afstand. Een afstand die ik niet kan overbruggen. Heb ik spijt? Ik weet het niet. W...

Bas vleide haar en zei: "Die blouse past je, en die glanzende golf in je lokken." Saar keek naar de neuzen van haar schoenen. Schijnbaar onverschillig graaide ze in een koker vol viltstiften. Ze bood een wang aan en kleurde wijnrood. Ze rook naar verse snijbloemen en zure oksels. Twee twist...

Mijn studentenleven op de hogeschool is inspirerend en leerzaam, maar soms even niet. Dan is het in één woord frustrerend. Normaal worden opdrachten nagekeken. Niet met de rode pen. Dat is ouderwets. Gewoon met een potlood of desnoods een blauwe pen krijg ik tips die me verder helpen. De ene t...

Laatst nog een film teruggezien op video: Hamburger Hill, uit 1987 als ik me niet vergis, van ene John Irvin. Een Vietnam-epos met zeer harde, realistische oorlogsscènes. Amerikanen zitten al een tijdje op verkeerd grondgebied hun strijdlust bot te vieren. Blijkt er nog ergens een heuvel te zijn wa...

Een rechte, nette kelner zeilde door de kroeg “Verboden Vrucht”. Hij dimde de lichtkegels boven de toog en lachte hartelijk. In de dans van de kaars zag ik haar irissen, afwisselend dof en glanzend. Wij stonden naast het aquarium met de karpers. Koud zweet parelde op mijn rug. “Waarom ...

Graag wil ik als een soort postuum eerbewijs aan Simon Carmiggelt (1913-1987) het volgende verhaal van hem plaatsen uit de bundel 'Later is te laat' uit 1964. Overigens is de keuze van dit verhaal betrekkelijk willekeurig, want al zijn verhalen zijn juweeltjes en voltreffers. Naar mijn mening...

Laat mij me aan u voorstellen. Mijn naam (of zoals ik genoemd word door vele doktoren en experts) is Anorexia. Mijn naam voluit is Anorexia Nervosa, maar je mag me Anna noemen. Hopelijk kunnen we goede partners worden. Aankomende tijd zal ik veel tijd in je steken en ik verwacht dit ook van jo...

Ik, eerstejaarsstudente Nederlands. Ik, onwetend, naïef kind van 18. Bijna wil ik er 'maar bijna 19' bij plakken... doe het toch maar niet, lijk ik misschien toch nog werkelijk op een kind. Wat zie ik elke dag...wat merk ik op.... Ik heb laatst tentamens gehad. Een of ander 'zeer intellig...

Het was een prachtige dag, ik weet het nog precies. Het was begin mei, ik reed over de A4 terug naar de randstad en wonder boven wonder was het rustig op de weg. Ik was in een uitstekend humeur, we hadden een bijeenkomst van oud-Indiëgangers gehad die ochtend en alles was goed verlopen. Ik had mi...

Gebruiksaanwijzing voor Spaanse sloffen. 'Wij zijn de nieuwe sloffen van C. Vanavond gaat ze ons voor het eerst aan haar voeten doen. En die zijn groot. We krijgen het nu al benauwd. In Nederland leeft men op grote voet. Dat is bij ons in Spanje wel anders. Ik ben heel benieuwd hoe z...

Beste Hernas, Vandaag kwam ik tot de ontdekking dat ik, wellicht ook jij, van de aarde geboren ben. Het kwam me vanaf het moment dat ik van de slaap zat na te denken als werkelijk voor. Voordat ik verder ga spreek ik de wens uit dat je de dag al een mate van zingeving hebt gegeven; het wassen van h...

Een schrijver die al wat ouder is, heeft veel meegemaakt. En zo herinner ik mij de begrafenis van koningin Wilhelmina in 1962. Het was winter en er heerste stilte. Er was natuurlijk weinig échte tragiek: de voormalige vorstin was tweeëntachtig jaar oud geworden en had een rijk leven kunnen v...

Vervelen in deze tijd hoef je je niet speciaal, voor elk moment van de dag is er wel wat te doen. In de vorm van lezen, schrijven, tekenen, 'n spelletje, al dan niet op de computer en dan niet te vergeten t.v. kijken, radio luisteren, bellen met vrienden of familie, kortom teveel om op te noemen...

Ooit was er eens een meisje geboren, ze leefde gelukkig in een mooi huis, met vele vrienden en ze maakte veel plezier. De jaren liepen door, en stilaan kwam het meisje in de puberteit. Ze kreeg ruzie met alles en iedereen maar vooral met haar moeder. Zij begreep haar niet en zag het nooit als z...

Ik wachtte op een aanraking. Een arm om me heen, iemand die zei dat het allemaal wel goed kwam. In plaats daarvan stond ik huilend te troosten en blind te leiden. Het kon niet. Het gebeurde. En ik, ik smachtte zo verschrikkelijk naar een aardig woord, een lieve fluistering, een zachte hand op mij...

De vermeerdering van geluid, het zwellen, het oprichten en volzuigen van de verdorde grassprieten, maar ook vooral de kleine dieren dragen bij tot een reeks van nieuwe gehoorindrukken: wanneer de bombardeerkever door een vijand wordt aangevallen, scheidt hij uit zijn anaalklieren een scherpe vloeist...

Met een zucht kijk ik naar de grote stapel opdrachten die nog steeds over mijn bureau rondzwerft. Omdat ik absoluut niet tegen chaos kan, begin ik uit te zoeken welke taken urgent zijn en welke even mogen blijven liggen. Behalve op mijn bureau ontwaar ik op de andere vijf in dit kantoortje hetzelfde...

Waar blijft ze nou. Staan we met z'n vieren al een hele tijd op de afgesproken plaats langs de route, ontbreekt mammie. Hebben we eindelijk een keer een goede plek en dito uitzicht, is zij in geen velden of wegen te bekennen. Voorgaande jaren waren we meestal te laat en stonden we altijd ergens ac...

1 Onlangs, het was net voordat bepaalde instanties besloten het mond- en klauwzeergebeuren tot een epidemie uit te roepen, keek ik in een moment van onoplettendheid terug op mijn leven. Wat ik daar zag stelde me diep teleur. Ik heb onnoemelijk veel banen gehad, fabriek in, fabriek uit. Op mijn palm...

De lucht is anders. Dat kan hij goed voelen. Je kan de lucht voelen hier. Hij is omgeven door zacht doorzichtig fluweel dat met geen stof te vergelijken is. In elk geval is het een veilige stof, niet verstikkend zoals de lucht vol menselijke geesten waardoor hij steeds heen moet in de stad. Het was ...