Een Sysifus baan
De lucht is anders. Dat kan hij goed voelen. Je kan de lucht voelen hier. Hij is omgeven door zacht doorzichtig fluweel dat met geen stof te vergelijken is. In elk geval is het een veilige stof, niet verstikkend zoals de lucht vol menselijke geesten waardoor hij steeds heen moet in de stad. Het was een goede vlucht. Maar voor hoelang?
Koortsachtig probeert hij opnieuw de lijst door te nemen van gebeurtenissen en van de gezichten die hem aangekeken hebben in de afgelopen 24 uur.
Verder gaat hij niet meer terug – althans daartoe wil hij zichzelf dwingen – want het is geen doen. Iedere dag komt er weer 24 uur bij!
Waar het om gaat is systematisch te verifiëren of het klopt dat hij ziet wat hij denkt te zien. Het zou wel handig zijn als hij vaker een getuige bij zich had. Het feit dat hij er helemaal alleen voorstaat maakt het zo moeilijk om alles goed te controleren. Hij moet toch op zijn eigen geheugen en waarneming afgaan.
Aan de andere kant, de waarneming van een ander die onscherp is, daar heeft men ook niets aan.
Hij maant zichzelf tot rust. Hij heeft toch geen haast? Nee, geen haast. Hij kijkt om zich heen en vindt daar alles gewoon: bomen in de herfst. Er zit geen één boom bij met knoppen of bloesem. En nul bomen met lichtgevend loof. Alles gewoon.
Hij kan best even zijn aandacht laten verslappen. Hier liggen geen gasleidingen trouwens en de dichtstbijzijnde plek waar ontploffingsgevaar denkbaar is ligt zo ver van hem verwijderd, dat de ramp hem niet bereiken zal. De rest van de wereld moet zich dan in godsnaam maar even zelf redden.
Hij sleept zijn been door de bladeren zoals hij dat vroeger deed langs de stoepgoot op weg van school naar huis. De hoop bladeren wordt groter en groter tot hij uiteenvalt, te groot om door een voet bijeengehouden te worden. Bij de start van een nieuwe bladerophoopactie stuit zijn voet op een fles.
Hij raapt hem op en ruikt eraan. Zoals hij al vermoedde: gaslucht. Hij bestudeert de fles zorgvuldig. Men kan niet oplettend genoeg zijn. Een boodschap, waarschuwing of aanwijzing kan zomaar ergens verborgen zijn op een heel onverwachte plaats. De rand van de fles is aangevreten. Daar heeft duidelijk iemand aan geknabbeld. Het glas is groen. Als hij het tegen de zon houdt, ziet het bos aan de andere kant er wonderlijk uit. Ongewoon. Maar het meest opvallend is het etiket. Een vleermuis staat erop. Dit is te gek voor woorden. Had hij gisteren op de radio niet dat verhaal over de vleermuis gehoord? Vanochtend diezelfde vorm in de wolken gezien, nadat hij er lang naar had liggen kijken, tot zijn rug klam en koud werd in het natte gras? Er was geen twijfel mogelijk. Dit was een teken. Zelfs in het bos! Precies op de plek waar hij toevallig liep. Maar wat was de betekenis?
Opnieuw dwong hij zichzelf vermoeid maar vastberaden terug naar de gegevens van de afgelopen dag en nacht en overwoog stap voor stap alle mogelijke verbanden met de vleermuis. Wat een Sisyfus baan.
Het mocht nog een wonder heten dat hij er niet gek van werd!
wanadoo.nlGeplaatst in de categorie: ziekte
gek
1.649
Geef je reactie op deze inzending: