Zwijnenberg

‘Kan ik u helpen?’
Natuurlijk kun je me helpen, wist Zwijnenberg zeker, toen hij het kontje van de caissière van de Konmar zag. Ze was gekleed in een geel-groen – ja, hoe heet zo’n ding eigenlijk wat ze er aan hebben? – met het opschrift: ‘Kan ik u helpen?’
Zwijnenberg liep tussen de drank door op zoek naar iets voor een cocktail. Links het bier, rechts stonden de sapjes, de pakken jus, dubbeldrank, abrikoos, peer, toptientje en multi-vit hoog opgestapeld.
Zwijnenberg bestudeerde de pakken.
Gadverdamme, dacht hij, met vitaminen.
Hij greep naar een pak multivruchten. Sap met toegevoegde vitaminen. En niet één soort, maar wel tien. Uitermate geschikt om energiek de dag mee te beginnen! Dat nooit, dacht Zwijnenberg.
Helemaal achterover sloeg hij, toen hij een pak multi-vit in de handen nam.
Sodeju, met meer dan tien toegevoegde vitaminen.
Hij riep de bediening, die de rekken van de Konmar vulde, er bij.
‘Zeg meisje, zou je me kunnen helpen?’
“Het staat op ons pakje, mijnheer.”
“Heb je ook vruchtensap zonder vitaminen?”
“Wij haken gretig in op de wensen van de consument, die hevig verlangt naar vitaminen, mijnheer.”
“’Kan ik u helpen?’, staat er op je – hoe heet dat ding eigenlijk? Je kunt me helemaal niet helpen. Jullie draaien met verlies. Jullie zijn nog niet in staat om jezelf te helpen. Hoe wil je mij dan helpen?”

Zwijnenberg rende naar de soepballetjes. “Kijk. Dat er eiwitten en vetten in zitten, dat is nog tot daar aan toe, maar vitaminen, bah.”
Hij haastte zich naar de vermicelli. “Hoe haal je het in je hoofd om er koolhydraten en vitaminen in te stoppen?”
Hij stapte naar de olijfolie. “Godverdomme, boordevol meervoudig onverzadigbare vetzuren en vitaminen.” Hij schudde zijn hoofd bij het zeezout. “Met jodium en andere mineralen en met vitaminen!”
Hij rammelde met een pot vitaminepillen. “Dat je er hulpstoffen voor gebruikt, daar kan ik nog inkomen. Maar vitaminen?”
Zwijnenberg raakte opgewonden.
“Zie ik er soms uit, alsof ik aan een vitaminegebrek lijd? Heb ik scheurbuik? Ben ik nachtblind? Wat moet ik dan met al die vitaminen? Als je die geel-groene pakjes aantrekt met ‘Kan ik u helpen?’, dan heb je vitaminen nodig. Dood aan de vitaminen! Ik wil geen toverdrank. Ik wil een cocktail.”

Hij zag eruit alsof hij een vol pak multi-vit in één teug had leeggezopen.
Z’n tattoos stonden op springen op zijn enorme spierballen. Zijn hond blafte bij de ingang.
“Weg met de vitaminecultuur. Elke vitamine moet onherroepelijk van de aardbodem verdwijnen. Ik wil drank met vitaminedoder!”
Zwijnenberg versperde de doorgang. De winkelwagentjes vormden een rij, waarachter huisvrouwtjes en studentjes vol ontzag tegen zijn rijzige gestalte opkeken. Winkelpersoneel kwam aangelopen. De politie werd gebeld. Zonder vitamine in zijn lijf baande Zwijnenberg zich een weg naar de caissière. Brutus kwam aangerend en sprong luid blaffend tegen hem op.

Het meisje achter de kassa strekte zich en fluisterde Zwijnenberg in het oor: “Ik denk, dat ik u wel kan helpen, mijnheer.”