Verhalen

Eigenlijk ben ik best een beetje in een januari-stemming, want wie weet, komt er toch nog sneeuw, maar het meest belangrijke is toch wel, DECEMBER is voorbij want tjonge jonge wat vond ik dat een regelrechte pokkemaand. Al eerder schreef ik dat de kerst me gestolen kon worden en daar kwamen erg ...

Vlak na de Tweede Wereldoorlog werd de wijk Korte Akkeren in Gouda geteisterd door een bende fietsendieven, die de hele wijk in hun greep had. Niet dat ze alleen in Korte Akkeren opereerden, maar daar hadden ze wel hun onderduikadressen en enkele kopstukken van de bende woonden in die wijk. De houth...

's Morgens bevond hij zich al in de troosteloze verlatenheid van de steppe. Hoeveel dagen duurde Michaels trektocht? Elke nacht sliep hij onder de blote hemel. Overdag at hij af en toe wat zaden, die hij uit lange halmen pelde. Michael schrok er niet voor terug om wat van het vlees te eten, dat roof...

Ergens, in het hart van Afrika, hoedde de jonge neger Michael een kudde geiten. Met al zijn dieren liep deze herder heen en weer over bruin, taai gras. Als Michael de ene kant op keek, zag hij de vlakke, dorre steppe. De andere verte toonde de rand van een groot oerwoud. De oudste geit van de kudde...

Ik zat in de bus naar Assen. Het was stil in de bus, hoogstens tien passagiers. Buiten was het zacht winterweer. Bij een halte stapte een man in. Ik schatte hem in de zestig. Hij droeg een korte leren kas en droeg een pet. Kon wel een boer zijn. Hij ging naast mij zitten. Hij keek mij aan en zei: ...

Terwijl in Amsterdam een sneeuwstorm woedde was het bij mij in Drenthe bloedheet. Toen ik ging informeren hoe dat kwam bleek de oorzaak te zijn een zeer warme golfstroom vanaf de Atlantische Oceaan. De golf was maar acht kilometer breed en bewoog zich als een slang en zag kans via de sluizen van...

Het is eerste Kerstdag 1888 en Wiebe Kolenstoker zit gemoedelijk in zijn antieke fauteuil een pijp te roken. Hij woont nu drie jaar in zijn herenhuis aan de Omgong 4 en dat bevalt hem uitstekend. Het uitzicht op de graven rondom de Sint-Gangulfuskerk uit 1220 maakt hem wel eens wat weemoedig, maar d...

Het vroor dat het kraakte en het oude kasteel stond er verwaarloosd bij. ‘Roep de ridders bij elkaar!, riep de kasteelheer galmend door de zalen. De wind vloog door de vertrekken en hier en daar viel iets om of vloog iets van de muur. De ridders, Griekse huurlingen, stonden er dapper bij. ‘Luist...

‘Kijk, als ik die pool losknip dan kun je via deze twee bananenstekkers inpluggen op de centrale versterker.’ We zijn al een half uur bezig om geluid uit mijn gitaar te krijgen. ‘Je moet onze installatie nemen Trawant, dat versterkertje van jou heeft geen bereik.’ De beide technici die zi...

Nou kan ik best, op mijn dooie ( nu nog niet natuurlijk) gemak over de wind schrijven, want vanmiddag gaat het weer stormen, ik kan over de zon schrijven die vandaag nog eventjes, voor de storm die verwacht word, heerlijk naar binnen schijnt, ik kan schrijven over mijn maatje, die ligt te snurken op...

Het regent pijpestelen, terwijl de groene legertrucks vol gehelmde soldaten over de Grote Markt van Groningen scheuren. Met gierende banden stoppen ze voor het statige Scholtenshuis en even later sleuren ze enkele verzetsmensen naar binnen. Op de hoek van de Oosterstraat staat Erik Wiepkema in een p...

Het komt regelmatig voor, dat ouderen overvallen worden in hun eigen huis. Vroeger toen mijn ouders in een dorp woonden kwam dat niet voor. Je kon de deur gewoon open laten. Kolhorn heet dat dorp in de kop van Noord-Holland, dichtbij Schagen. Iedereen groette elkaar en hielp wanneer je het moeilijk ...

Levendig herinner ik mij kerstmis in het jaar 1944. Het westen van ons land was nog steeds bezet door het Duitse bestuur en leger. Moeder en haar vier zoon woonden in Amsterdam. Ik was de oudste. Vader was een jaar eerder wegens verzet tegen de bezetter overgebracht naar een concentratiekamp in Duit...

Frans Coster is pas drie jaar de koster van de Hervormde Gemeente in Elspeet. Hij woont naast de Hervormde Kerk en naast zijn kosterschap is hij de postbode van het pittoreske dorp. Hij heeft geschiedenis aan de universiteit van Utrecht gestudeerd, maar in het tweede jaar is hij gestopt, omdat hij o...

Wouter en Mien, beiden al in de tachtig, zaten in de huiskamer achter de geraniums. De telefoon ging. Zij nam de hoorn van het toestel en noemde haar naam. ''Ja lieve Mien, ik herken je stem. Je spreekt met Rutte uit Den Haag.'' Zij antwoordde: ''Dag mijnheer de president, ik heb het g...

Een paar weken geleden kregen we post van Stedin: men zou 18 december een zogenaamde 'slimme meter' komen plaatsen, tijdstip was variabel, tussen 8 en 10 uur 's morgens. Afijn, dat wordt wekker zetten want je wilt zo'n man niet in je pyjama ontvangen natuurlijk. Vroeg op is niet meer zo mijn din...

Als ik zo in de druilerige regen zit ....geknield en geriefelijk voelend ....levend wezentje Max....tegen me aan....dan besef je ineens waar alles voor staat....de regen vandaan komend waar een soort van vrede heerst....de regen heeft al heel wat gezien....als een soort van kleine oogjes kunnen ze ...

  Toen mijn oom in 1963 terugkwam van de oorlog waarin hij zijn hand had verloren, brak in ons gezin de pleuris uit, omdat iemand zijn geliefde roeiboot had gestolen. De roeiboot had gedurende de oorlog aan de kade gelegen, maar bij de terugkomst van mijn gewonde oom was de roeiboot weg. Gestolen,...

November 1977. Ik zat alleen in de woonkamer van mijn kleine appartement en voelde me verdrietig. Nadat ik ruzie had gekregen met één van mijn beste vrienden had hij me toegebeten dat hij niets meer met me te maken wilde hebben. Dat maakte me zo boos dat ik hem hartgrondig vervloekte. Daarmee bedo...

In november 1972 lag ik alleen in een ziekenhuiskamer. Ik voelde me zó ellendig dat ik dacht dat het met me gedaan was. Toen ik langzaam begon weg te zinken en het me zwart voor de ogen werd, gebeurde er echter iets vreemds. Plotseling zag ik een tunnel voor me die onder een hoek van 45 graden omho...

Ik was een vrek,ook in mijn gevoelens. Ik lag altijd op een ligbank met een dikke zonnebril van een modehuis peperduur of zo bij de nagelstiliste. De vieze kont van mijn man heb ik nooit gewassen. Zelfs een pan met Macaroni bereiden voor mijn man zat er bij mij niet bij.'Ga maar naar de snackbar',sn...

“Kom, jongen!” Zijn oren vlogen de lucht in. “Kom op, slaapkop!” Hij hoorde een deur opengaan. De vroege ochtendgeur vloog recht zijn neus in. Hij hield van dit moment; het was het begin van een nieuwe dag. De keukentegels voelden koud aan zijn voetzolen. Hij rende de gang door, richting h...

Met op de achtergrond 'The Fool on the Hill' van The Beatles De robuuste en bruingeblakerde visserman Jelle Brandsma heeft zijn hele leven vis gevangen, net als zijn voorgeslacht. Hij viste op haring, paling, schol, brasem, kreeft, garnalen, oesters, noem maar op. Zijn ouderlijk huis stond in de ...

Bij het boodschappen doen twee weken geleden stonden er van die kale knollen in een potje als het ware te schreeuwen , neem me mee! En zo kochten wij, mijn buurman en ik beide zo'n onooglijk geval. Op de verpakking stond een prachtige bloem: wit op die van mij, rood op die van hem...voor hetzelfde...

Ik had te vroeg aangebeld aan de deur van de therapeute en moest wachten in een ruimte die bij nadere, tweede beschouwing erg kaal leek; kaler dan kaal, met in een uithoek aan de muur een klein boekenrek met een hoogst bescheiden verzameling boeken; verder nauwelijks gemeubileerd, maar wel met luxe,...

Het huis van de therapeute lag bijna onzichtbaar ingeklemd tussen een lingeriezaak en een computerwinkel. Ik belde aan en beklom twee trappen die leidden naar een kleine, vierkante kamer op de bovenste verdieping die lieflijk was ingericht met aan de muur Chinese prenten waarop de zwarte, geschilder...

Een snelle blik op buienradar leert dat ik nu uit de ochtendjas moet om nog voor de sluizen opengaan de boodschappen in huis te halen. De auto staat wat ongelukkig geparkeerd en ik moet achteruit over het tegenover ons huis gelegen grasveld insteken om de bocht naar de weg ... nou ja als ik dat all...

Hij staat er met een soort straatkrantje, niet de straatkrant die we jaar en dag zagen, maar een andere. Het lijkt niet eens op de vorige en dat is nou jammer, want in de vorige straatkrant stonden altijd leuke dingen, een voorwoord, een verhaal soms van een dakloze die een woning had gekregen en ei...

Grootheidswaanzin is het, al die aanslagen overal. Hoe komt iemand op zo een idee? Staat die persoon op met de gedachte 'hee mooi weer vandaag, laat ik me zelf eens opblazen en nog een hoop anderen met mij?'. Neen, hele organisaties zitten daarachter. En aan het hoofd van zo een organisatie: juist...

Mijn vader heeft het uiteinde van een zwarte rubber slang in zijn mond en zuigt uit alle macht. De andere opening hangt in ons aquarium. Hij heeft zijn ogen gesloten, zijn voorhoofd wordt rood en zijn wangen trekken samen. Zijn gezicht wordt net zo raar als de smoelen die ik voor de spiegel trek en ...