DIAMANT (deel2)

's Morgens bevond hij zich al in de troosteloze verlatenheid van de steppe. Hoeveel dagen duurde Michaels trektocht? Elke nacht sliep hij onder de blote hemel. Overdag at hij af en toe wat zaden, die hij uit lange halmen pelde. Michael schrok er niet voor terug om wat van het vlees te eten, dat roofdieren van hun prooi hadden overgelaten. Michael vond dat hij op een hyena leek! Gelukkig voor hem raapte Michael eens een lange puntige stok op en nam deze mee.
In de avondschemer stapten drie leeuwen op hem af. Ze waren hongerig! Moedig hief Michael zijn stok op. De oudste van de leeuwen was wijs en had vroeger al eens kennis gemaakt met een speer. Dat dier met levenservaring waarschuwde zijn kameraden voor die dreiging. Gauw kozen de leeuwen het hazenpad! Michael kon ongehinderd verder lopen.
Na de nodige dagmarsen voelde hij het hete woestijnzand onder zijn voeten.
"Waar moet het met mij heen?" was zijn wanhopige gedachte. "Als ik de woestijn in ga, kom ik om van honger en dorst. Terug naar mijn woonplaats durf ik niet."
Angstig keek hij naar alle kanten. Ha, daar in de verte liepen kamelen! Een karavaan!
Enige ogenblikken later zat Michael op de rug van een van die nuttige rijdieren. De karavaanmensen hadden zijn treurig verhaal gehoord. Gelukkig mocht hij met hen mee. Spoedig zouden ze hem een veiligere plaats laten zien.
Terwijl Michael heen en weer deinde op die hoge, bultige rug dacht hij na over later.
"Altijd te reizen... Ja, dat lijkt me wel wat. Nou, ik weet iets. Ik zal handelsreiziger worden. Steeds zal ik met een karavaan meegaan. Mooie waar kan ik dan verkopen aan de mensen die in of aan de woestijn wonen."
De reizigers vonden dat Michael mooie plannen voor zijn toekomst had.
"We zien jou heus wel als rondtrekkende zakenman," kreeg Michael steeds te horen.
Na een lange reis tussen hoge zandheuvels door kwam de karavaan bij een grote oase. In dat vruchtbare gebied was een echt dorp, omgeven door akkers en boomgaarden. Als je hier onder de palmbomen vol schaduw zat, had je echt niet de indruk dat je in een woestijn was.
De kamelen werden in een ruime stal gebracht. Wat waren die trouwe dieren blij om eens heerlijk te kunnen luieren en slapen!
Michael verkocht wat mooie tulbanden en kleden aan de burgemeester van het dorp. Die burgemeester was als het ware een kleine vorst van de hele oase. Nadat Michael met zijn reisgenoten een kopje koffie in de herberg had gedronken, liep hij naar buiten.
"Ik heb geen zin om in een kleine kamer te slapen," dacht hij. "Het lijkt wel of die palmbomen me wenken. Daarom zal ik de nacht daar doorbrengen. Ha, wat suist de nachtwind prettig door die dadeltrossen!"
Michael legde zich neer onder een boom. O, wat schitterde er in het donker? Michael stond op, en rende gauw naar die lichtstip. Zijn verbazing kende geen grenzen!
"Hoe is dat mogelijk!? Diamant, mijn beste, oude geit!"
Michael omhelsde het dier, dat net zo gelukkig was als hijzelf.
"Diamant, wat heb je in je bekje?"
Michael pulkte tussen de kiezen van zijn geit. En er kwam een grote diamant uit. Ja, dat was de steen die Diamant vroeger zo'n pijn had bezorgd.
De hele nacht sliepen baas en geit zij aan zij, onder de hoge palmbomen.
's Morgens molk Michael zijn geit. Omdat Diamant zo blij was, gaf ze ondanks haar hoge leeftijd toch veel melk.
Er kwam een deftige heer aangewandeld.
"Laat mij ook eens wat proeven," zei de burgemeester van het oasedorp. Tegelijk haalde deze een zilveren bekertje uit zijn heuptas.
"Wie heeft er ooit zulke heerlijke melk gedronken?" sprak de burgemeester genietend. Hij kende alleen maar kamelenmelk.
Michael maakte een buiginkje en gaf hem de bewuste diamant.
"Jongeman, als ik die edelsteen mag hebben, krijg je mijn gaard van dadelpalmen en de vijver die daarnaast ligt."

Zo gebeurde het.
Michael bleef in de oase wonen. Hij was de gelukkige bezitter en verzorger van de grote groep dadelpalmen. Aan de vijver kwamen dikwijls kamelen drinken. Tegelijk lieten de woestijnreizigers hun warme voeten in het koele water hangen.
De oude geit Diamant beleefde een heerlijke oude dag in het huis van haar baas.

Schrijver: Han Messie, 29 december 2015

hmessielive.nl

VERLICHTING PLANNEN PLANNEN BESLUIT

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 4 stemmen 140