Verhalen

Winter 1992 het was toen een strenge winter. Henk Angenent won de elfstedentocht voor Erik Hulzebosch in de sneeuw en het ijs. Ik zat in Zuidlaren en zag het die dag bij moeder thuis ik was thuis van verlof. Ik ging toen schaatsen met mijn zus in Onderdendam waar zij toen woonde heel afgelegen in Gr...

Kenau Alie en ik hadden afgelopen zomer een korte vakantie geboekt en intrek genomen in een eenvoudig hotel in Limburg. Vroeg in de middag waren ze gearriveerd en het weer viel meteen al tegen, de lucht was vol met wolken, waaruit gestadig motregen viel. Het hotel stond in een prachtig landschap tus...

Op zekere pikdonkere nacht, dat er waarlijk niet één sterretje aan de hemel stond, kwam er een monster naar planeet Aarde! Althans, dat is wat een man dacht die op dat late uur nog in zijn eentje over straat zwierf. Het vreemde wezen had allerlei rare capriolen gemaakt in de lucht eer het met veel...

Sinds Ulrike Schön in het gemoedelijke Harkstede is komen wonen, is zij daar een markante verschijning. Geboren in Emden heeft zij Duitse taal- en letterkunde aan de Rijksuniversiteit in Groningen gestudeerd en inmiddels is zij een zeer gewaardeerde professor aan diezelfde universiteit. Met haar st...

Sinds twee weken woont Sylvia Soepboer in haar eigen huisje aan de Kerkstraat in Bierum. Ze is nog druk aan het schuren en verven. Ze is erg in haar nopjes over de bordeaux-rode gordijnen in haar woonkamer. Haar vader is boer Jaap Soepboer, die aardappelen, bieten en uien verbouwt. In de garage ...

Meestal komt hij als vriend. Als goede vriend voelt hij zich aan tijd niet erg gebonden. Vaak is hij er midden in de nacht, maar hij ziet er ook niet tegen op de boel te verstieren door in de drukke ochtendspits zijn opwachting te maken. Zit je daar met een paar levenden die allemaal tegelijk will...

Er was eens, een doorsnee gezin, als je NU praat over een doorsnee gezin is eigenlijk nooit helemaal duidelijk wat ermee bedoeld wordt, want als IK denk aan dat doorsnee gezin dan bedoel ik vader, moeder en 1, 2 of soms drie kinderen. Gewoon in een gezin en gewoon thuis, gewoon met kleine en soms ie...

De volgende dag ga ik op pad. Eerst knip ik mijn broekspijpen af voor wat koelte, koop in het winkelcentrum Sarinah een soort van Indiana Joneshoed en een mooi vlindermes. Gewapend met deze, wat geld en een camera op mijn borst stap ik met volle moed een taxi in met de taal die ik een beetje bemacht...

"Ze is naar huis gestuurd Francis", vervolgt Tini's jongere zus. "En ze zou graag willen dat je naar haar toe komt." Ik pak het briefje aan en stop het snel in mijn zak en loop terug onze tuin in en sluit het hek af. Het was een blauw envelopje beschreven met een rode pen. "Pa kijk nou, ze...

Kenau Alie vroeg of ik mee ging naar Assen, want ze had wat nodig voor haar eigen genoegen. We sloten de deur van ons huis en liepen bijna één kilometer naar de bushalte. De bus stond er al met veel passagiers. Alie kon een plaats vinden naast een jongeman en ik achter haar naast een jonge dame. D...

Het was een winters koude dag. Een vroeg januari zonnetje lokte de vrouw naar buiten. Er was een plek waar ze lang niet meer geweest was. Wel telkens halverwege, maar nooit meer had ze die klim helemaal gemaakt, helemaal die berg op, de berg van haar jeugd. De berg waar aan de voet ervan zoveel ...

Eigenlijk ben ik best een beetje in een januari-stemming, want wie weet, komt er toch nog sneeuw, maar het meest belangrijke is toch wel, DECEMBER is voorbij want tjonge jonge wat vond ik dat een regelrechte pokkemaand. Al eerder schreef ik dat de kerst me gestolen kon worden en daar kwamen erg ...

Vlak na de Tweede Wereldoorlog werd de wijk Korte Akkeren in Gouda geteisterd door een bende fietsendieven, die de hele wijk in hun greep had. Niet dat ze alleen in Korte Akkeren opereerden, maar daar hadden ze wel hun onderduikadressen en enkele kopstukken van de bende woonden in die wijk. De houth...

's Morgens bevond hij zich al in de troosteloze verlatenheid van de steppe. Hoeveel dagen duurde Michaels trektocht? Elke nacht sliep hij onder de blote hemel. Overdag at hij af en toe wat zaden, die hij uit lange halmen pelde. Michael schrok er niet voor terug om wat van het vlees te eten, dat roof...

Ergens, in het hart van Afrika, hoedde de jonge neger Michael een kudde geiten. Met al zijn dieren liep deze herder heen en weer over bruin, taai gras. Als Michael de ene kant op keek, zag hij de vlakke, dorre steppe. De andere verte toonde de rand van een groot oerwoud. De oudste geit van de kudde...

Ik zat in de bus naar Assen. Het was stil in de bus, hoogstens tien passagiers. Buiten was het zacht winterweer. Bij een halte stapte een man in. Ik schatte hem in de zestig. Hij droeg een korte leren kas en droeg een pet. Kon wel een boer zijn. Hij ging naast mij zitten. Hij keek mij aan en zei: ...

Terwijl in Amsterdam een sneeuwstorm woedde was het bij mij in Drenthe bloedheet. Toen ik ging informeren hoe dat kwam bleek de oorzaak te zijn een zeer warme golfstroom vanaf de Atlantische Oceaan. De golf was maar acht kilometer breed en bewoog zich als een slang en zag kans via de sluizen van...

Het is eerste Kerstdag 1888 en Wiebe Kolenstoker zit gemoedelijk in zijn antieke fauteuil een pijp te roken. Hij woont nu drie jaar in zijn herenhuis aan de Omgong 4 en dat bevalt hem uitstekend. Het uitzicht op de graven rondom de Sint-Gangulfuskerk uit 1220 maakt hem wel eens wat weemoedig, maar d...

Het vroor dat het kraakte en het oude kasteel stond er verwaarloosd bij. ‘Roep de ridders bij elkaar!, riep de kasteelheer galmend door de zalen. De wind vloog door de vertrekken en hier en daar viel iets om of vloog iets van de muur. De ridders, Griekse huurlingen, stonden er dapper bij. ‘Luist...

‘Kijk, als ik die pool losknip dan kun je via deze twee bananenstekkers inpluggen op de centrale versterker.’ We zijn al een half uur bezig om geluid uit mijn gitaar te krijgen. ‘Je moet onze installatie nemen Trawant, dat versterkertje van jou heeft geen bereik.’ De beide technici die zi...

Nou kan ik best, op mijn dooie ( nu nog niet natuurlijk) gemak over de wind schrijven, want vanmiddag gaat het weer stormen, ik kan over de zon schrijven die vandaag nog eventjes, voor de storm die verwacht word, heerlijk naar binnen schijnt, ik kan schrijven over mijn maatje, die ligt te snurken op...

Het regent pijpestelen, terwijl de groene legertrucks vol gehelmde soldaten over de Grote Markt van Groningen scheuren. Met gierende banden stoppen ze voor het statige Scholtenshuis en even later sleuren ze enkele verzetsmensen naar binnen. Op de hoek van de Oosterstraat staat Erik Wiepkema in een p...

Het komt regelmatig voor, dat ouderen overvallen worden in hun eigen huis. Vroeger toen mijn ouders in een dorp woonden kwam dat niet voor. Je kon de deur gewoon open laten. Kolhorn heet dat dorp in de kop van Noord-Holland, dichtbij Schagen. Iedereen groette elkaar en hielp wanneer je het moeilijk ...

Levendig herinner ik mij kerstmis in het jaar 1944. Het westen van ons land was nog steeds bezet door het Duitse bestuur en leger. Moeder en haar vier zoon woonden in Amsterdam. Ik was de oudste. Vader was een jaar eerder wegens verzet tegen de bezetter overgebracht naar een concentratiekamp in Duit...

Frans Coster is pas drie jaar de koster van de Hervormde Gemeente in Elspeet. Hij woont naast de Hervormde Kerk en naast zijn kosterschap is hij de postbode van het pittoreske dorp. Hij heeft geschiedenis aan de universiteit van Utrecht gestudeerd, maar in het tweede jaar is hij gestopt, omdat hij o...

Wouter en Mien, beiden al in de tachtig, zaten in de huiskamer achter de geraniums. De telefoon ging. Zij nam de hoorn van het toestel en noemde haar naam. ''Ja lieve Mien, ik herken je stem. Je spreekt met Rutte uit Den Haag.'' Zij antwoordde: ''Dag mijnheer de president, ik heb het g...

Een paar weken geleden kregen we post van Stedin: men zou 18 december een zogenaamde 'slimme meter' komen plaatsen, tijdstip was variabel, tussen 8 en 10 uur 's morgens. Afijn, dat wordt wekker zetten want je wilt zo'n man niet in je pyjama ontvangen natuurlijk. Vroeg op is niet meer zo mijn din...

Als ik zo in de druilerige regen zit ....geknield en geriefelijk voelend ....levend wezentje Max....tegen me aan....dan besef je ineens waar alles voor staat....de regen vandaan komend waar een soort van vrede heerst....de regen heeft al heel wat gezien....als een soort van kleine oogjes kunnen ze ...

  Toen mijn oom in 1963 terugkwam van de oorlog waarin hij zijn hand had verloren, brak in ons gezin de pleuris uit, omdat iemand zijn geliefde roeiboot had gestolen. De roeiboot had gedurende de oorlog aan de kade gelegen, maar bij de terugkomst van mijn gewonde oom was de roeiboot weg. Gestolen,...

November 1977. Ik zat alleen in de woonkamer van mijn kleine appartement en voelde me verdrietig. Nadat ik ruzie had gekregen met één van mijn beste vrienden had hij me toegebeten dat hij niets meer met me te maken wilde hebben. Dat maakte me zo boos dat ik hem hartgrondig vervloekte. Daarmee bedo...