Ben je wel normaal?

Kenau Alie vroeg of ik mee ging naar Assen, want ze had wat nodig voor haar eigen genoegen. We sloten de deur van ons huis en liepen bijna één kilometer naar de bushalte. De bus stond er al met veel passagiers. Alie kon een plaats vinden naast een jongeman en ik achter haar naast een jonge dame. De bus reed verder en ik genoot van het uitzicht over de hei. Buiten was het koud, maar het was verder rustig droog weer met een schamel zonnetje tussen de hoge sluier bewolking.

Tot mijn grote verwondering zei het meisje naast mij:
''Die jongen die voor ons zit naast die grote vrouw ken ik. Hij is een gigolo en probeert oudere vrouwen te versieren. Let u maar op, hij zal het bij haar ook proberen.''
''Ik houd hem in de gaten, maar ik denk dat die jongen moet oppassen, want die vrouw is een kenau. Ze woont bij mij.

Ik lette goed op en zag, dat de jongen steeds naar haar keek. Toen hoorde ik Alie zeggen:
''Waarom kijk je steeds naar me, heb ik wat van je aan?''
Toen hoorde ik de jongen zeggen:
''Vindt u het fijn naast mij te zitten?''
''Wie vraagt nou zoiets, ben je wel normaal'', zei ze.

''Mevrouw, ik durf het bijna niet te zeggen, maar u ziet er zo leuk en sterk uit. Op zulke vrouwen val ik. Menige oudere vrouw heb ik heerlijke uren bezorgd.''
Alie werd nieuwsgierig, en zei:
''Wat bedoel je, jongeman?''
Ze zag wel, dat het een knappe slanke jongen was van ongeveer twintig met pikzwart krullende haar.
''Zal ik u vertellen mevrouw'' en hij legde zijn hand op haar rechter dij.
Ze kreeg een kriebelend gevoel in haar lijf en dacht, wat wil die gluiperd.

''Mevrouw, ik heb er een beroep van gemaakt vrouwen op leeftijd seksueel tot een hoogtepunt te brengen, wel tegen een geldelijke vergoeding. De vrouwtjes zijn zo tevreden, dat ze steeds terug komen bij mij. Ze komen bij me thuis en we drinken een glaasje rode wijn bij romantische muziek. Vervolgens gaan we naar mijn heerlijk verwarmde slaapkamer en doe ik heel langzaam de meeste kleren van ze uit en breng ik ze op het bed en leg ik veel kussens om ze heen. Dus ook bij u. Dan ziet u zichzelf in de spiegels bij roze licht. Met heerlijk ruikende oliën masseer ik u en begrijpt het wel, dan kom ik u bevredigen. Daarna drinken we nog wat en nemen we samen een bad. U zult heerlijk ontspannen naar huis gaan en U verlangt naar een volgende keer.''

Het meisje hoorde alles en vertelde het aan mij, want ik kon de jongeman niet helemaal verstaan. Ik ben 84 en was verbijsterd, dat Alie die gozer geen mep had gegeven. Ik nam aan dat ze het een fijn vooruitzicht vond. Ik dacht altijd, dat kenau Alie lesbisch was, omdat ze een zo'n vriendin had. Ik snap het niet meer. Ik zag nog net, dat de boy haar een briefje gaf, zeker zijn adres en telefoonnummer om een afspraak te maken. Ik ken Alie al heel lang. In het dorp woonde ze tegenover mij in een rijtjes huis. Toen was ze nog vol slank en zag er heel aantrekkelijk uit en werd ze wulpse Alie genoemd. Vaak zag ik, dat een kerel haar bezocht en dat het gordijn dicht werd geschoven. Ook haar getrouwde buurman Wim de Bijbelvorser bezocht haar regelmatig en gaf waarschijnlijk Bijbel les op haar bed.

Eindelijk waren we op het station in Assen. Kenau Alie nam de leiding en ik slofte achter haar aan. In een smal straatje gingen we een koffiehuis binnen en aten we een uitsmijter en dronken we koffie. Toen ze van haar stoel opstond om af te rekenen hoorde ik de kok zeggen:
''Is die ouwe lul tegenwoordig je kerel?''
''Neen, hij was mijn buurman in het dorp, maar we moesten daar weg wegens verbouwingen. Hij kreeg een woning heel afgelegen bij de hei en ik was gaan wonen bij een vriendin in Den Haag, maar dat kreng ging er van door met een bokser. Toen ben ik terug gegaan naar Drenthe en kon ik bij Kees intrekken. Ik kook en doe de was voor hem. Ik mag hem graag. Leven en laten leven, zegt hij altijd.''

Daarna gingen we nog wat winkelen in het centrum en gingen we een slagerij binnen. Kenau Alie bestelde één ons leverworst en zei tegen de slager:
''Kunt u het thuis laten bezorgen, we wonen elf kilometer verderop. Hier heeft u mijn adres.''
De slager hoorde het kennelijk in Keulen donderen en zei geamuseerd:
''Ik zou het graag laten doen, maar vandaag kan het niet. De bestelwagen is net weg om een bouillonblokje te bezorgen.''
We moesten allemaal lachen en we gingen weer naar het station om de bus te halen. Thuis hebben we eerst een borreltje gedronken en daarna heeft ze de eerder gemaakte bami opgewarmd en hebben we lekker gegeten.