Verhalen over maatschappij

Morgen ben ik vrij. Het einde van het jaar nadert en jawel, vandaag kwam mijn leidinggevende op hoge hakken en hoge poten naar mij toe. “Peek, denk je er aan dat je nog 14 vakantiedagen hebt staan? Die moeten wel allemaal voor het eind van het jaar op. Neem jij morgen maar mooi vrij!” In haar...

Sinds enige tijd tracht ik zo te leven, dat het desolate gevoel dat de eenzaamheid met zich meebrengt meer en meer verdwijnt. Hoewel ik eenzaamheid goed verdraag en ik vele jaren van mijn leven niets anders wilde dan me steeds verder te isoleren, ben ik nu op een punt gekomen dat ik me niet meer...

Wat kom je hier doen? Wat kom je hier verdorie doen? Afgaan, onderuit getrapt worden, sterven in een hoekje zonder dat ook maar iemand naar je kijkt? Wie denk je dat je bent? Wie denk je verdorie dat je bent? Ik? Ik weet het niet. De held op sokken, de dichter, de dromer en de fantast. Ik...

‘En de boer hij ploegde voort…voor zijn patatten!’ Wie zoals ik in de jaren vijftig van vorige eeuw is opgegroeid, weet dat er een groot verschil bestaat tussen de jaren 1955 tot 1960, en de daarop volgende vijf jaren 1960-65. Niet alleen de huizen en de straten ondergingen toen in tien...

Het liep tegen 7 uur aan. De wekker had hem zojuist uit een of andere droom gewekt. Een nare droom was het wel niet dacht hij nog bij zichzelf anders ware hij wel vanzelf wakker geworden. Hij draaide zich nog eens om al wilde hij nogmaals dàt zalig gevoel herbeleven. Tevergeefs! Hij boog en...

Er was eens . . . Heel erg lang geleden . . . Ja, zelfs zo lang geleden dat ik geen jaartal kan noemen . . . Een vrouwtje dat Mellie heette. Zij was getrouwd met een man die Barbar heette. Mellie was mager, vinnig en hield niet zo van koken. Dat vond Barbar niet zo leuk. Maar toch...

Het leek zo'n doodgewone maandag te worden: de wekker ging om de gewone tijd -en dus weer veel te vroeg- af, op het werk gebeurde niets bijzonders en ook de avondmaaltijd was heel gewoon. Ik stapte gewoon op mijn fiets, kwam gewoon bij m'n voetbalvereniging aan en stond aan de bar met een...

Een grote donkere man gekleed in een helder wit hemd met daaronder een katoenen blauwe broek staat met zijn neus tegen het raampje van de balie aangedrukt. Zijn bruine ogen staan diep in hun kassen. Met zijn 1.95 meter en een gewicht van over de honderd kilo steekt hij schril af tegen de enorme...

Het is aardig om te weten dat de hetero-murale standpunten in deze enerverende maatschappij nog altijd blijven zweven onder het abstracte denkniveau. Misschien komt dit door de toch vrij passieve denkstijl van mensen, of zijn zij gewoon te tevreden en berust om het kader van hen eens van naderhand...

Ik kwam ze weer tegen, vandaag, de stadswachten. Opererend vanaf groene banken, in een rustiek Zuiderpark, verwachten ze aan het eind van de maand een frustrerend minimumloon, geen enkele kans op promotie. Twintig man, wederzijds verdeeld in verdedigers, middenvelders en aanvallers, aan...

De voordeurbel rinkelt. Ik doe open. Pal voor mij toont een rijzige neger met een brede glimlach zijn parelwitte tanden. In gebrekkig Frans legt hij uit dat hij student is. Of ik geen tekening wil kopen, bedelt hij met zangerige stem. Angst slaat om in paniek en halverwege zijn uitleg sla ik de...

Ik ben wakker. Moeizaam ga ik op de rand van mijn bed zitten. Ik grijp naar mijn kunstgebit, sta op, spoel het onder de kraan en voorzie mezelf van tanden. Er wordt gebeld. “Ik ben van de bank. U moet vandaag op,” zegt een vriendelijke mijnheer. Ik knik. De rollator doet hij...

In de discussie over de integratie wordt door optimisten vaak verwezen naar het succes van vroegere immigranten. Deze vergelijking gaat volledig mank. Niet alleen om de steeds aangehaalde culturele, maar vooral ook om praktische en geografische redenen. In tegenstelling tot hun voorgangers staan...

Ieder bedrijf heeft een paar klanten waar het wat extra’s voor doet. De kroeg op de hoek schenkt wat vaker een gratis biertje voor Kareltje die het nou eenmaal niet zo breed heeft, de boekwinkel geeft een krant aan de leestafel van het buurthuis en de bakker bewaart zo nu en dan een...

De Wereld gaat aan vlijt ten onder. Het is een oud gezegde. De zogenoemde Nieuwe Mens die alle niet-efficiënte elementen uit zijn leven weert en zich uitsluitend richt op Arbeid en Productiviteit, ziet een belangrijk element over het hoofd, namelijk dat van de Noodzakelijke improductiviteit of...

Het is weer zover hoor en het staat met grote koppen in de krant. Er is weer zo’n vrouw die zich genaaid voelt door een man, terwijl hij met het deel van zijn lichaam dat daarvoor bedoeld is, niet eens in de buurt is geweest. Sterker nog, zíj naait hém! Sinds Lubbers schijnt het weer in de...

Ik durf niet te zeggen dat de wereld gek geworden is. Ik zei het al te vaak en ik geloof dat de kracht van een dergelijke zin wegslijt. Als een scherp mes waarmee je net te vaak een steen hebt trachten te snijden. Als de wereld niet gek geworden is begrijp ik nu.nl niet. Ik lees er dagelijks de...

De definitie van jeugd in de Dikke van Dale is: het jong zijn. De jeugd bestaat al sinds de mens er is. Logisch. Maar zouden onze oer oer-oer-voor-homo-erectus-ouders nou ook al last hebben gehad van opstandige halfmens-halfaap pubertjes? Aapjes die hun vijgenblad achter hingen en niet...

Hee, wat denkt Ú wel? Ah joh, laat toch… alle engelen zijn geitenneukers. Ach kijk daar, ik zag je al van verre, de vriend met de grote vleugels, …voor meer draagkracht… Ha, ha. Dat had jíj op het laatst in overvloed, niet? Ach, het was me wat…wat een vertoning. Vooral...

Goed veertig jaar. Zou ik de grens, die de ‘helft’ van mijn aardse bestaan markeert, al overschreden hebben? Het moment waarop de balans in tegengestelde richting over begint te hellen. Waar het aftellen niet te stoppen valt, steeds sneller lijkt te gaan. Of ben ik die grens al lengtes voorbij,...

Het was een zonnige lentemorgen in het vredige Nederhof, in de noordwesthoek van de federale republiek Neuropa. Tijd voor Kroontjesdag, die uiting van nationale identiteit die de welvarende Nederhovers steeds weer voor een jaartje koest hield. Om haar vijfjarig ambtsjubileum luister bij te zetten...

Mag ik u een kijkje geven in het treurige bestaan van ambtenaar Wal, werkzaam bij de Sociale Dienst van de gemeente Ridderkerk? Ieder jaar wordt een prijs toegekend aan “De Jonge Ambtenaar van het jaar”. De heer Wal nomineer ik graag voor de titel “Klootzak van de eeuw”. Hij heeft een...

Het was in het voorjaar precies een jaar geleden dat ik er niet meer tegenop kon. Mijn partner had het wel gezien met mij. Vrienden hoefde ik niet meer onder ogen te komen, om van familie maar niet te spreken; die bleef ik uit de weg. Niet reageren op telefoontjes dus, noch op de deurbel. Stekker...

De spanning op het pleintje op winkelcentrum De Helling in Oude Pekela zinderde nog na. Een verwrongen looprek en een uitgebrande scootmobiel als stille getuigen van de hevige strijd die zich hier enkele uren eerder had afgespeeld. Mijn blik dwaalde naar het groepje opgeschoten jongeren dat zojuist...

Waar oh Waar is Hans Gruijters gebleven? Volgens een hardnekkige mythe is D’66 de vrucht van “het politicologisch laboratorium” op de Oudezijds Voorburgwal, het Instituut van de Wetenschap van de Politiek(IWP). En dan met name het intensieve contact tussen de kroegtijger en -debater Hans...

Ik voel me vandaag zo nutteloos. Overbodig. Weeral. Dat gevoel overweldigt me de laatste tijd wel vaker. Uiterst deprimerend. Ik vrees er voor dat het gevoel nog klopt ook, hoe zeer het me ook spijt. Heb ik vandaag iets gedaan wat enig nut had? Heb ik ooit iets nuttigs gedaan? Ik denk dat ik wel...

Ik baan mij een weg over veelgelopen grond. Fijngestampte stenen schieten onder mijn voeten weg en vallen geruisloos een paar centimeter verder weer neer. Stille momenten laten ons vergeten gedachtes herinneren. Hoe meer ik denk, hoe vaker ik mijzelf erop betrap niet waar te nemen. Normaliter was...

Toen ik op veertienjarige leeftijd verplicht werd op de fabriek te gaan werken had de maatschappij al een kiem gelegd van ontevredenheid. De ongelijkheid was mij al duidelijk geïllustreerd tijdens mijn schoolperiode: er werd geen enkele speciale moeite gedaan om mijn interesse te wekken voor de...

De veronderstelling dat de Nederlandse samenleving verhardt, is een open deur die ik het liefst zou willen sluiten, want zo vanzelfsprekend is het helemaal niet. Ik zie althans in mijn omgeving tal van initiatieven ontstaan die juist de samenhang tussen verschillende bevolkingsgroepen, jong en oud,...

Ik zou zo graag willen dat er geen terroristen meer bestonden. Geen verhalen waaraan je twijfelen moet en kan. Gewoon beleefde en vriendelijke mensen, zou dat iets zijn wat nog kan? Dan kom ik deze morgen geheel tegen de gewoonte in op een plek waar alles vredig en vriendelijk is. Alle mensen...