Utopie
Ik zou zo graag willen dat er geen terroristen meer bestonden.
Geen verhalen waaraan je twijfelen moet en kan.
Gewoon beleefde en vriendelijke mensen, zou dat iets zijn wat nog kan?
Dan kom ik deze morgen geheel tegen de gewoonte in op een plek waar alles vredig en vriendelijk is.
Alle mensen jong en oud zijn heel vriendelijk en kijken verrast en blij.
Nieuw hekwerk, picknicktafels, werk in uitvoering.
Uitzicht op een grote vijver, ontstaan door een zandafgraving.
Consumpties die waarachtig nog te betalen zijn.
Een zithoek zoals bij de soap van Friends.
Kinderspeeltoestellen, echt alles aanwezig.
Vandaag heb ik daar de nieuwe kinderboerderij bekeken.
Ze maken er hier echt wat van.
Het park krijgt grote stadsallures.
Er werken zelfs mensen met geestelijk beperkte vermogens, die het daar leuk doen.
Ze werken in het theehuis en de bediening is keurig.
Alles lijkt hier mogelijk te zijn.
De bomen van het park beginnen er al volwassen uit te zien.
Zo langzamerhand wordt het een waar paradijsje.
De wereld waar ik zo naar verlang, blijkt vlakbij te zijn.
Geplaatst in de categorie: maatschappij