Verhalen over maatschappij

Ik kan nooit ergens op tijd zijn. Of ik ben net te laat, of ik ben veel te vroeg. Die dag had ik voor de zoveelste keer de bus gemist. Dat werd een half uur blauwbekken en wachten op de volgende. Heen en weer lopen, wijdbeens staan en dan het ene been naar het andere toebrengen. Dat laatste deed...

Toen ik op veertienjarige leeftijd verplicht werd op de fabriek te gaan werken had de maatschappij al een kiem gelegd van ontevredenheid. De ongelijkheid was mij al duidelijk geïllustreerd tijdens mijn schoolperiode: er werd geen enkele speciale moeite gedaan om mijn interesse te wekken voor de...

‘En de boer hij ploegde voort…voor zijn patatten!’ Wie zoals ik in de jaren vijftig van vorige eeuw is opgegroeid, weet dat er een groot verschil bestaat tussen de jaren 1955 tot 1960, en de daarop volgende vijf jaren 1960-65. Niet alleen de huizen en de straten ondergingen toen in tien...

Het leek zo'n doodgewone maandag te worden: de wekker ging om de gewone tijd -en dus weer veel te vroeg- af, op het werk gebeurde niets bijzonders en ook de avondmaaltijd was heel gewoon. Ik stapte gewoon op mijn fiets, kwam gewoon bij m'n voetbalvereniging aan en stond aan de bar met een...

Het zit erop. Ik mag graag stoere praatjes ophangen, maar dit viel tegen. Had ik me nog uitgeput in flauwe grappen over wat me te wachten stond, toen ik 'er eenmaal lag', had ik niet zoveel praatjes meer. Toch kijk ik met plezier terug op mijn korte opname in het Erasmus Medisch Centrum in...

Als verzekeringnemer met een vervoermiddel mag je tegenwoordig al blij zijn, wanneer de meeste diensten, die in de polis worden vermeld ook daadwerkelijk worden verleend als de nood aan de man komt, vooral bij ‘pech onderweg’. Men zou gemakkelijk een boek met negatieve ervaringen kunnen...

Mijn moeder liet mij ietwat opgelaten weten dat ene Camiel een vriend van mij haar had opgebeld met het goede nieuws eindelijk clean te zijn van de drugs. Helemaal opgewonden over dat goede nieuws en allerlei verhalen hadden haar overtuigd dat het ook iets voor mij was. Want ik was het 'waard'...

Zoals bijna iedere dag sta ik na het middaguur op, omdat ik tot diep in de nacht mijn schrijverseieren kwijt wilde. Door de schrijfvermoeienissen heb ik mijn bedgoed al maanden niet verschoond en liggen mijn hippieharen ongewassen op een stinkend kussen. Alles voor de kunst. De luizenkolonie maakt...

De zon gaat onder. Al vroeg, in deze tijd van het jaar. De man van de Keukenprins staat voor de deur van zijn winkel en kijkt. Smits heet hij. Adriaan Smits, Arie voor vrienden en bekenden. Normaalgesproken heeft hij geen tijd om naar de zon te kijken. Maar nu, in deze tijden van crisis. Ach,...

Dat het niet eerlijk in de wereld was verdeeld, bleek vroeger al, uit de porseleinkast van jouw Katholieke tante. Er stonden blanke olifanten zonder slurf te wachten op de eau de cologne die met een trein uit Parijs kwam, en er waren glanzende, zwarte schapen met vijf poten die op rechthoekige...

De Wereld gaat aan vlijt ten onder. Het is een oud gezegde. De zogenoemde Nieuwe Mens die alle niet-efficiënte elementen uit zijn leven weert en zich uitsluitend richt op Arbeid en Productiviteit, ziet een belangrijk element over het hoofd, namelijk dat van de Noodzakelijke improductiviteit of...

De zoveelste stille tocht, een dode die te vroeg naar de laatste rustplaats wordt gebracht, veel te vroeg. Elke dode door zinloos geweld is een dode teveel elk slachtoffer omgebracht door een dader die zich niet in kon houden is er één teveel. Ieder omgebracht persoon in elkaar geslagen,...

Verbolgen was ik. Net nog niet beschaamd. Wat moest doorgaan voor een infovergadering ter uitbreiding van onze woonwijk, draaide gewoonweg uit op een verbale veroordeling van elke sociale huurder. Met in de eerste plaats, een vingerwijzing naar ons. Sociale huurders van het eerste...

Wat zijn wij toch een heerlijk tolerant en flexibel landje Dat viel mij op toen ik gisteravond onder Rotterdam c.s. doorliep. Het was een ongezellige drukte die veroorzaakt werd door een duizend-tal reizigers, die gestrand waren vanwege de hevige sneeuwval. Ja, lieve mensen, voor wie het nog...

Ik sta bij de kassa in een bouwmarkt. Een flinke rij wachtenden voor mij. Op die momenten slaat bij mij de verveling gauw toe. Ik kijk maar eens rond naar de mensen voor mij, achter mij en die gewoon langslopen. Er is maar één kassa open, dus het is letterlijk en figuurlijk behelpen vandaag....

Dat het sjiek zou worden wisten we. Tenue de ville, lieve help. Woemi in een mantelpakje, dat kan je haar niet aandoen. Thuis loopt ze het liefst in een aftandse jogging. Gelukkig mag een nette jurk ook leest ze. Woemi verzint een creatie, die ze wijselijk niet van te voren aan mij laat zien. Een...

Jan en het jongetje Bart zaten ontspannen naast elkaar op de stoep, de chocolade te eten. Plotseling kwam gekrijs uit de Berenstraat. ‘Hé, ouwe lul, wil jij van dat kind afblijven.’ Het kind in kwestie hief bezwerend de hand. ‘Rustig, mam. Hij is OK.’ Jan keek het vrouwtje aan. Mam? Op...

Daar staan we dan. Aan de zijkant van De Dom. Gewoon op de begane grond; mijn collega en ik. Nu zien we de mens eens van dichtbij en niet, zoals vroeger, van grote hoogte. Ik moet zeggen veel veranderd is hij niet, de Homo Sapiens. En wij kunnen het weten. We hebben hem eeuwenlang geobserveerd....

Hoe het ontstaan is weet niemand met zekerheid, maar vermoedelijk ligt de oorzaak van het merkwaardige gedrag van opa Kees ergens in de door hem intensief beleefde jaren ‘60. Zeer waarschijnlijk heeft hij daar met volle teugen van genoten: in de vorm van de seksuele vrijheid, als wel in wat er...

Zeg, zullen we als het mooi weer is naar de Wereldhavendagen gaan? En zo trekken we er op zaterdag naar Rotterdam, een leuk ritje, voor een groot deel langs het water, eerst de IJssel natuurlijk en via de Maasboulevard naar de Zwaan, ofwel de Erasmus brug, een welbekend onderdeel van de stad...

Slot. Zoon hoorde het verhaal verschrikt aan. Die kleine grijsaard daar in onze woonkamer was niet veilig meer, dus negeerde ik hem. Inmiddels had ik die montagehandleiding ook gelezen waarop stond dat het ding per se tegen een gladde wand moest en de wand is niet glad. Dit was de éérste...

''Weet jij wat architectuur betekent, Mien?'' ''Volgens mij heeft dat te maken met bouwkunst, ouwe. Waarom vraag je dat?'' ''Luister, wij zijn gewone mensen met weinig opleiding met alleen de lagere school, omdat we van onze ouders naar een baas moesten om geld te verdienen. Ik heb...

Vlak na de Tweede Wereldoorlog werd de wijk Korte Akkeren in Gouda geteisterd door een bende fietsendieven, die de hele wijk in hun greep had. Niet dat ze alleen in Korte Akkeren opereerden, maar daar hadden ze wel hun onderduikadressen en enkele kopstukken van de bende woonden in die wijk. De...

‘Hoi Kysia, heb jij hem al ontmoet?’ ‘Welke hem bedoel je Hans,’ vraag ze nieuwsgierig. ‘Hallo, je maakt mij niet wijs dat je nog niets gehoord heb van en over Xenos!’ ‘Xenos wie?’ ‘Xenos de wolf!’ ‘Nou, om eerlijk te wezen, nee ik zou niet weten van hoe, wat of...

Ze knikt tegen de huilende vrouw tegenover haar. Peinzend kijkt ze naar het verwrongen gezicht. Haar magere hand omklemd het zakdoekje, waarmee ze onder haar ogen poetst. Ze ziet er ontredderd uit. Nee, het had geen enkele zin te duiden naar de realiteit. Nog niet. Wilt u koffie, vraagt ze...

De Nederlanders vinden het Vlaams grappig, en de Fransen lachen met het Belgisch Frans dat verschilt van de taal van Parijs, zowel wat woordkeuze als accent betreft. Voor 1914, toen mijn grootvader school liep, was er in het Vlaams landsgedeelte enkel Nederlandstalig onderwijs in...

Zijn naam was Bertus, hij had dezelfde leeftijd als ik en hij werd mijn speelkameraadje om en nabij mijn vierde levensjaar. Vanaf deze inleidende zin houdt verder ook iedere vergelijking met hetzelfde resultaat op. Bertus was de zoon van een zwaar invalide vader, een afgekeurde bouwvakker, die...

Het zou zomaar een titel kunnen zijn van de elite- mensen, ja hoor die heb je namelijk ook, maar deze horrorsoap gaat nog steeds over mijn gemeente Elite, mijn open cabrio geleverd door Jens, ja, diezelfde Jens die de krant haalde omdat de verplichtingen niet zo erg goed werden nagekomen! Nou dat...

Een hele poos geleden heb ik het BK krantje uit de boekenwinkel meegenomen. Vind ik altijd leuk om even door te snuffelen, me verlekkeren aan alle mooie boeken die er weer zijn verschenen en die ik nooit ga kopen. Vlug de recensies tot me nemen en ook even kijken welk boek ik mogelijk toch ga...

De spanning op het pleintje op winkelcentrum De Helling in Oude Pekela zinderde nog na. Een verwrongen looprek en een uitgebrande scootmobiel als stille getuigen van de hevige strijd die zich hier enkele uren eerder had afgespeeld. Mijn blik dwaalde naar het groepje opgeschoten jongeren dat zojuist...