Verhalen

De man kwam weer bij. Hij lag gewoon nog tussen de paardenbloemblaadjes. Over zijn hele lichaam voelde hij opeens een hevig gekriebel. Maar het was geen mug! Nee, drie duizendpoten kronkelden zich om hem heen en hielden hem stevig vast! De schilder kneep zijn ogen dicht van afschuw. Maar wat was dat...

De wintertijd waarin Liselore geboren was, viel samen met de terugkeer van het Licht in de Natuur. Het volk van Lelaland in Nelaland vierde dit als het feest van Yule. In de tuinen van hun huizen groeiden dennebomen die in deze donkere dagen verlicht werden met brandende kaarsen. Hoge schuttingen om...

Bij het vallen van de duisternis verliet de schilder weer zijn huis. De tas vol papier en vetkrijtjes ging natuurlijk mee. En _ voortglijden maar! Op de rug, tussen bomen en struiken van het bos door. "Hee, wat hoor ik daar in de verte?" dacht hij opeens. "Het lijkt wel of daar ergens trommels kl...

‘Hallo, Ruby aan Aarde, Ruby aan Aarde.’ Hoe lang zweefde zij nu al boven het leven? Toch al gauw een maand of vier. Waarom reageerde er niemand? Ze begreep er niets van. Ze was dood en toch ook weer niet. Als zij naar de linkerkant van haar lichaam keek, zag zij enkel een ivoorkleurig skele...

Wout was op de markt en kwam zijn oude buren Coba en Joop tegen en nodigde ze uit vanavond te komen klaverjassen. Dat vond het echtpaar hartstikke leuk. Joop vroeg of ze konden blijven slapen, omdat zijn auto achter het politiebureau stond, wegens rijden onder invloed. Was geen bezwaar, zei Wout. V...

Liselore werd geboren in een stad die aan een grote rivier lag, de Mosarivier. De stad heette daarom de Mosastad. Het land waar Mosastad lag, heette Lelaland. Lelaland was onderdeel van Nelaland, een verzameling van twaalf kleinere landen met ieder een eigen taal en eigen gebruiken. De Lelanders war...

Langdurig bekeek de Dominee het stuk papier dat ik hem in handen gegeven had. Hij keek alsof hij water zag branden. Maar onder zijn handen of onder zijn verbaasde, verbijsterde blikken veranderde het deplorabele negatieve saldo allerminst in een positief bedrag, in een cijfer boven nul. Ook zijn ...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (feuilleton in een groeiend aantal delen) ‘Beter of slechter?’ Otto Berendsen, docent Onduidelijke vakken aan gefuseerde Scholengemeenschap de Vallei, (waar geruchten over een verregaande reorganisatie de ronde doen), keek door een klein gaatje naar...

''Weet je Wout, dat de burgemeester weer een café heeft geopend?'' ''Ja, weet ik, het zijn er nu al vijf, een goede zaak, Janneke.'' ''Helemaal geen goede zaak, hoe kom je daar nou bij. Vrouwen klagen, dat hun mannen vaak dronken thuis komen en geen aandacht voor de kinderen hebben, omd...

Eens per zes weken mocht ze komen. De trein snelde door afwisselende landschappen en bracht haar naar de spreekkamer die rijkelijk voorzien was van absurdistische en surrealistische kunstwerken. Aanvankelijk had haar ziekte haar in zijn ban en was ze blind, doof en onwetend ten opzichte van de ondu...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen ( een feuilleton in een groeiend aantal delen) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan Scholengemeenschap de Vallei (waar men een innovatief visitekaartje ontwikkelt ), is met zijn team plenair bijeen en voelt hoe zijn achterste op de hardhouten z...

Wegens huurschuld moesten we vertrekken naar een achterbuurt. Vader ging vaak in de nachtelijke uren in een rijke buurt inbreken. Vier jongere zusjes kregen van vader les in zakkenrollen, dus de gemeentelijke uitkering werd goed aangevuld. Moeder was een klein vrouwtje met pik zwart haar en liep on...

Het Twee Steden Ziekenhuis is van een dusdanig erbarmelijke architectuur en entourage dat de aanblik ervan zelfs bij de meest levenslustige en blijmoedige beschouwer onmiddellijk een zelfmoordgedachte oproept... Haar inwendige bestaat uit een doolhof van gangen en kamers waar ijverige jongedames ...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen. (feuilleton in een nog onbekend aantal delen) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde Scholengemeenschap de Vallei (waar men alweer denkt aan opsplitsen), rekte zich nog eens uit en trok het eenpersoonsdekbed behaaglijk om zich heen....

Vertwijfeld en met ogen vol tranen bevond ik mij vis-à-vis met een manshoge etalagepop, die aan de andere kant van het glas "Abraham" stond voor te stellen, maar het was niet het gewicht of het getal van de halve eeuw van mijn leeftijd die mij neerdrukten. (Welke betekenis dit uiterst armzalige e...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Feuilleton in een nog onbekend aantal delen) Deel 1 Waarin we kennismaken met Otto Berendsen docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde Scholengemeenschap de Vallei en zien we hoe hij in een opwelling het plan opvat om ‘n eenmansactie te ondersteune...

Ik moet effen de buitenlucht in. Dat nare donkere koude weer doet mij en velen niet goed. Voor alle zekerheid nam ik mijn paraplu mee en verliet de woning. Nu niet naar de weilanden, maar richting bos. Ik wandelde over een smal pad met aan weerszijden weilanden. Lekker in mijn eentje liep ik daar. D...

Het was bijna Kerstmis. De bezoeksters van de koffiekelder vroegen zich af wat zij in de glazen vitrinekast achter in de kerk tentoon konden stellen. Bijbels hadden er al in gestaan en antieke instrumenten ook al. Plotseling kreeg een van de dames een ingeving: kerststalletjes met alles er op en er ...

Wulpse Alie ziet het weer helemaal zitten na die ellende met haar overspelige vriendin. Ze vindt weer haar troost in de preek van dominee Takkenbos elke zondagmorgen in de kerk. Daarna komt ze altijd bij mij een kopje koffie drinken met een gebakje erbij. Afgelopen zondag vroeg ik haar waarover de d...

Toegegeven; het zou misschien niet onaangenaam geweest zijn om in het grote, labyrintisch geconstrueerde gebouw, in een kamer op éénhoog, die je met een witgelakte, steile trap kon bereiken, samen met meerdere dames de in de Kringloopwinkel binnengebrachte kleding te inspecteren en te sorteren.......

Rusteloos loop ik rondjes in de huiskamer. Buiten zie ik de weilanden en een mooie blauwe lucht met een paar wolken. De koeien zijn al binnen gehaald, alleen de schapen zijn er nog en eten gras. Lekker warm is het in de woonkamer door de salamander waarin je alles kan stoken. Alleen in de slaapkamer...

Het was de laatste novemberdag van een veelbewogen jaar. Met moeite had de vrouw zich een weg uit een dal geklauterd in de melancholische lente die achter haar lag. De warme zomer die volgde, bracht gevoelig verlies en intens verdriet. Ze had de verkoelende herfst omarmd, die haar door wind en regen...

Wat had ik met wulpse Alie te doen. Twee maanden had ik haar niet gezien, maar vanmorgen was ze weer op de koffie. Met haar vriendin Chantal was ze op vakantie in Spanje geweest. Ze hadden een mooi hotel dichtbij de kust. Chantal is veel jonger en ze had met Alie een lesbische verhouding. Ieder had ...

Goedenavond lezers (luisteraars) In Dordrecht heeft mevrouw Jansen van de Bosweg haar bed verschoond na het eerst buiten te luchten te hebben gehangen, haar slaapkamer is daarna gestoft, gezogen en ze heeft meteen de ramen maar even gezeemd. Ze zag er moe, maar gelukkig uit. In Boskoop hebben ...

De oudjes Janneke en Wout bij de huisarts. Zij was het eerst aan de beurt. ''Dokter, ik voel de laatste tijd dat mijn hart zo te keer gaat, vooral als ik op mijn linkerzij lig en mijn darmen rommelen verschrikkelijk wanneer ik op mijn rechterzij ga leggen.'' De dokter: ''En als u op rug l...

Warempel ik had er een BOEK over moeten schrijven, nog niet eerder was ik het voorbeeld van pure en wanstaltige narigheid omtrent de simpele aanschaf van een bankstel en nou zeg ik bankstel maar in feite gaat het om een drie- en tweezits bank. We hadden afgelopen week dus week nummer 47 en tja, ...

Daar moet het zich afgespeeld hebben; daar waar de massieve kolos van het gebouw van de Holland Amerika Lijn verrijst; daar waar het water tegen de kade klotste toen Rotterdam nog niet haar na-oorlogse silhouet verkregen had, maar de St. Laurenskerk in de verte niettemin haar toren verhief, zoals al...

64 jaar geleden moest ik in militaire dienst. Er was toen nog dienstplicht. Vanuit Amsterdam begaf ik mij als negentien jarige met de trein met alleen houten zitbanken naar het zuiden van het land. Het was oktober en nog zonnig en vrij zacht weer, zelfs de koeien graasden nog op de weilanden. Op...

“Ik kan mijn eigen zin doorzetten, maar. . . , een schikking is altijd mogelijk”, dit vertelde Jasmijn aan Douglas op hun eerste kennismaking tijdens een glas verse muntthee. Met een ondeugende blik en glimlach op haar gezicht nam zij een slok van haar muntthee. Er ontstond een klik van wederz...

De wijk Jeruzalem ligt ingeklemd als een stad in een stad, als een sfeer binnen een sfeer, ongeveer zoals het ene veelkleurige Russische poppetje zich bevindt in het andere. De vervallen, verpauperde flats rijzen hoog op en geven de indruk alsof hun ontwerp ontsproten is aan het verziekte brein van...