Verhalen

Het was maar goed dacht `t schrijvertje, dat het geheim sporadisch zich liet meten. stel je voor dacht `t schrijvertje. dat iedereen bij the sound of silence jankend op de werkvloer zou zeggen ik begrijp het eindelijk en je collega vraagt, wat? de tekst ouwe de tekst Hallo vriend duistern...

Bij het kraaien van de haan schijnt het eerste daglicht door de armzalige beschimmelde gordijntjes waarin kleine gaatjes zitten die door motjes zijn achtergelaten; ze geven een okergeel licht af op de muren van ons piepkleine kamertje. Mijn kop hangt schuin op de grond vanwege de lucht die uit het h...

Ze zijn in de vroege avond bijeengekomen voor hun wekelijkse soosavond onder het lamplicht van bolronde lampen die neerhangen aan dunne draden vanaf het plafond in het buurthuis; de cliënten van "Amarant". Hun gezichten dragen de tekenen van hun heel bijzondere mongoloïde of zwakzinnige aard en ...

Elselien, de dochter van mijn Tante Annie, had een platenspeler en ze had net een plaatje van Jaques Brel gekocht toen ik in de zomer weer kwam logeren. Die Brel bezong het Vlaamse platte land met een sterk Frans accent maar het was goed te verstaan. ‘Het Vlakke Land’ was de titel van het nummer...

We zetten koers naar Den Bosch, de stad die in haar straten, haar pleinen en haar kathedraal veel van een vroegere, middeleeuwse tijd heeft behouden. Op de achterbank van de auto hadden plaatsgenomen: een aandoenlijk, zielig, nietig, grijs vrouwtje dat op zeurderige en lullige toon voort bleef baze...

Na je dood worden de woorden gevonden, die je tijdens je leven niet mocht zeggen. Na je dood worden de tranen gevonden en de vragen waar je nooit een antwoord op hebt mogen geven en gekregen. En na je dood kan niemand je nog de grond in trappen om de taboes die je hebt opgeschreven. Deze gedacht...

Dan opeens schijnt de zon fel in mijn ogen en ik moet knipperen en met een arm mijn ogen beschermen om te kunnen zien. Waar is ons dak? denk ik. Ik kijk opzij en Stef vraagt mij: "Waar is ons dak?" Ik trek mijn schouders op en zeg: "Blijf doodstil liggen want je ligt helemaal in het glas." ...

Geregeld ging ik in de zomervakantie een paar weken naar mijn tante Annie in Groningen. Ze woonde met haar dochter aan de Louise Henriëttestraat wat ik wel deftig vond klinken. Oom Pouwel, haar man, was al op jonge leeftijd overleden en ze is nooit hertrouwd. Mijn eerste grote liefde was het bu...

Op de kermis had je natuurlijk wel wat geld nodig want anders werd het toch wel een beetje een saaie boel. Dat geld verdiende ik met bessen en aardbeien plukken bij een fruitboer in de buurt van Tynaarlo. Dat was in meerdere opzichten dus een vruchtbare bezigheid te noemen. De verdiende munten brand...

Plotseling stond er in het voorjaar een tuinhuisje in de benedentuin, waar voorheen altijd vroeg in de ochtend de muziek van André Hazes had geklonken, was nu een grasveld van stille ruimte. Ik was teruggekomen van een weekendje uitwaaien en uitrusten aan zee, vanaf het balkon zag ik het groen en b...

Ik ben op de Afdeling "Short Stay" van het St. Elisabeth Ziekenhuis. Hulpeloos en kwetsbaar, met bebloede lippen, ligt daar mijn vriend, en hij huilt. Inderdaad heeft hij zijn ondergebit, dat groenachtig was uitgeslagen en meters in de rondte zijn stank verspreidde, onder narcose laten trekken....

Toen ik een jaar of acht was voltrok zich een klein drama op de markt dat een grote invloed had op ons gezinsleven en vooral op mij. Mijn moeder was op een avond met m’n oudere zus nog even naar de kermis gegaan. Het was zoals gewoonlijk behoorlijk druk en ze wilde de kortste weg nemen door over e...

Zuidlaren was natuurlijk meer dan de Oranjelaan. Een jaarlijks terugkerend feest was de Zuidlaarder paardenmarkt waarvan we op school leerden dat het de grootste paardenmarkt van West-Europa was. Het is maar dat u het weet. Buiten de paarden was er ook een hele week kermis en ik kon me daar uren...

De dag vóór Kerstmis: onbeschrijflijk grauw, troosteloos en droefgeestig is de aanblik van de stad, van de straten; als de hel. Merkwaardig nu genood, genodigd te zijn in een brandpunt van commercie, van jeugd, schoonheid en glamour; een brillenzaak annex contactlenscentrum aan de Bredaseweg. ...

"Ik ruik heerlijke geuren van de aarde. De fee heeft mij verteld dat ik zowel een kobold als een grondelf ben. Daarom zal ik me in die aarde ook best thuis voelen. Als het om mij heen maar donker blijft." Rrroetssj, daar ging het door dat nauwe gangetje heen. Wijnvlek maaide met zijn armen en ben...

Het was doodstil in Groede. Het Slijkstraatje lag er mooi witbevroren bij. Op sommige plekken lag de sneeuw wel twintig centimeters dik opgewaaid! Het was kerstavond. Er was wegens de felle koude maar weinig beweging op straat. De meeste mensen zaten knus in huis. Ze dronken een kop warme chocoladem...

Woonachtig in een dorp voel ik mij gelukkig in een rijtjeshuis. Achter mijn woning zijn landerijen en een smal pad naar een bos. Jong volk in het dorp is te tellen, ze wonen liever in een stad waar werk voor ze is. Naast mij woont een echtpaar, die kwaad op mij zijn. Toen ik nog werkte als fabrieksa...

's Avonds woei een koude herfstwind door de grote wijngaard van Jacob, de druiventeler. In de geweldige kelder van het huis brandde heel gezellig een olielamp. Schaduwen dansten als wriemelende vingers op de ronde houten vaten vol wijn. Jacob zat bij de lamp, samen met zijn vrouw Miranda en zijn me...

Het was kerstavond. De hele dag had het gesneeuwd. Alle schapen, die nog buiten waren, haastten zich langs de dijk van Breskens naar Hoofdplaat naar hun warme stal in schapenboerderij: ‘De Goede Hope’. Dat was best een heel eind lopen. Wel zes kilometer door de vrieskou! Helemaal vanaf Port Scal...

De Schrijver lag moe in bed en hij was boer dus had er ook alle reden toe. De koe was ziek en de ezel had last van de hoeven, het schaap was mank, de haan kukelde al tijden niet en de muizen aten het stro en hooi op en de haver van het paard van de buurman met wie hij ruzie had over een stukje land...

''Ouwe, hoe kan je nou in godsnaam Joop en Annie uitnodigen om met Kerstmis hier te eten. Ik mag haar niet met haar kapsones. Joop vind ik wel aardig, maar haar niet. Ze doet altijd voorkomen of ze meer is dan wij.'' Alie kreeg een idee, en zei: ''Nou ze toch blijven slapen, jij hebt toch ...

Vanmorgen zat ik te ontbijten met daarbij ook een snee Kerstbrood met spijs. Gisteren zat ik voor het raam ook te ontbijten toen de mij bekende ekster met zijn snavel tegen het raam tikte en duidelijk naar me riep: ''Hé Niesse, krijg ik geen Kerstbrood?'' Ik kende deze ekster en die was net t...

Ze zagen wel dat dit kleine kamertje overging in een lange gang. Die konijntjes waren dan wel een beetje angstig, maar meer nieuwsgierig. "We gaan eens in die gang kijken," besloten ze. Verderop werd die gang wijder en hoger. Tenslotte kwamen de konijntjes in een geweldige, donkere zaal. Het was...

Het was stil in de bus, hoogstens tien passagiers. Buiten was het koud en winderig en de zon verschool zich achter een gesloten wolkendek. Bij een halte stapte een zwaar gebouwde man in, die ik in de zestig schatte. Hij ging naast mij zitten en zei met een vriendelijke stem: ''Goedemorgen mijnhee...

Een helder, bruisend beekje stroomde van een mooie heuvel, waarop veel bomen en bloemen groeiden. Maar dat beekje was vol wonderwater! Elke dag kwam er een fee die met haar toverstokje op het water sloeg. Dan kwam er toverkracht in. Ja, dan werden de planten die naast het beekje groeiden heel, heel...

Het is niet vanwege mijn verzakte oogleden, vanwege mijn grijze lokken of wegens de lijnen in mijn gezicht, dat ik vandaag op stap ga; ik ben weliswaar razendsnel tot de "zestigers" gaan behoren, maar vandaag is het letterlijk mijn (lots-)bestemming mee te gaan met de "BoodSchappenPlusBus" naar ...

Chantal is een mooie vrouw van in de dertig, een mannenvreetster. Ze werkt op een bank en daar lopen de hoge heren in mooie zwarte kostuums en dat doet haar verlangen naar seks enorm toenemen, want ze krijgt na de daad een mooi bedrag in haar smalle handjes gestopt. Vlak voor het weekend zitten de h...

"Heb je nou die taperecorder aan laten staan joh?” “Die batterijen zijn zo leeg man." Vroeg ik verbaasd. We liepen naar binnen en het zat er vol met jongens en meiden. Een stuk of tien op onze luchtbedjes opeengepakt. Met een beetje 'naakt in mijn blote reet staand' gevoel probeer ik het hoo...

Onlangs struikelde ik even over mijn woorden. Eigenlijk wilde ik een mooi meisje een berichtje sturen, maar ik miste toch iets om het echt te doen. Nu ja, toen trok ik mijn stoute schoenen maar aan en vroeg naar haar leesplaats, vooral omdat ik meende dat het een vrolijk plagertje was. Toen...

Toen Carolien tien jaar was woonden haar ouders dichtbij een militaire kazerne. Ze vond het prachtig wanneer ze soldaten zag marcheren en de commando's kon ze al uit haar hoofd. Bij het uitgaan van de school liep ze altijd langs het hek van de kazerne en bleef ze even kijken naar de oefeningen van ...