“Dat soort idioten geven niets om de natuur, ze schieten niets vermoedende roofdieren dood omdat ze bij hun vrouw geen stijve meer kunnen krijgen”sprak Bjarne overmoedig, omdat hij wist dat achter zijn aanname geen wetenschappelijke kennis schuilging.
Het was een hele onderneming geweest om zijn aantrekkelijke hospita te kalmeren met zijn jeugdige charme, maar het was hem uiteindelijk toch gelukt, door steeds maar weer in de sfeer van liefde te blijven geloven en haar te troosten met een…

Het leek alsof Bjarne een speciaal uitverkoren figurant in zijn eigen intieme schets was geworden. Wat hij in een sobere bui had getekend kreeg plotseling vrolijke kleuren. De donkerblonde Bjarne Gosse voelde dat er iets bijzonders ging gebeuren.

Voorzichtig liep hij naar de houten deur van de woonkamer in het herenhuis van zijn geliefde hospita. Bjarne klopte op de deur uit beleefdheid.
“Kom maar binnen Bjarne, je hoeft niet te kloppen.” Hij hoorde weer haar fraaie vrouwenstem. Hij deed…

Enkele dagen later in diezelfde week in de stad Utrecht, toen Bjarne in de sfeer van liefde leefde. Stemming veroorzaakt door de adoratie voor zijn aantrekkelijke hospita.
Emma was terug uit Madrid. Bjarne had een bos donkerpaarse gladiolen op de bloemenmarkt van Utrecht gekocht en de vaas met bloemen op een opvallende plek in de kamer gezet. Emma zag het niet toen ze na haar afwezigheid de kamer binnen stapte. Ze was veranderd, haar blik was anders.
De jeugdige Bjarne vertelde haar dat de…

Terwijl de jeugdige Bjarne struikelde over zijn gedachten vond hij op de tafel in de keuken, een krantenartikel over de schilder Christiaan Buurtveen met wie zijn hospita bevriend was. De jeugdige Bjarne begon nieuwsgierig te lezen:
“Ik bereid me meestal voor op een schilders sessie met een glas oude jenever of een glas cognac en het lezen van een stuk of wat gedichten van de Portugese dichter Fernando Pessoa. Ik nodig mijn modellen dikwijls uit om te komen eten. Het is voor mij belangrijk om…

Bjarne Gosse dacht dat hij een goede lezer was, maar de schrijver had hem op het verkeerde been gezet.
De tragiek van het boek leek in zijn eigen leven door te klinken als een dwaze echo op een eenzame avond.
Na het gekookte visje dat hij klaargemaakt had voor Frits ging de jeugdige Bjarne in bad. Hij probeerde zich te ontspannen met het warme water rond zijn lichaam. Hij fantaseerde dat Emma Petronella op datzelfde moment in een hotel in Madrid in bad lag, en dat ze aan hem dacht terwijl de…

Bjarne verlangde naar een soort liefde die Frits hem niet kon geven. Af en toe ging Bjarne de tweede woonkamer binnen om naar de schilderijen te kijken. Naakte niets verhullende aantrekkelijke vrouwen vastgelegd met olieverf, levensgroot en bijna net zo echt als de werkelijkheid. Bjarne kon er niet lang naar blijven kijken, want hij wilde verder met lezen in het boek.
Buiten, achter de grote ramen, begon het te waaien. Frits kroop nog dichter tegen Bjarne aan alsof hij wilde meelezen in het…

De aantrekkelijke Emma en de donkerblonde Bjarne zaten samen aan de grote houten eettafel. Zijn hospita had een voedzame boerenkoolstamppot gemaakt met een speciale Petronella twist. Ze was in een vrolijke stemming. Tijdens het eten vertelde ze waarom.
“Luister Bjarne, ik heb vandaag een contract getekend bij een toonaangevend opinie maandblad om het komende jaar iedere maand een opiniestuk te schrijven voor het maandblad.” Bjarne keek naar zijn hospita. Hij knikte begrijpend terwijl hij…

Er werd getoeterd in de straat waar het herenhuis van Emma Petronella zich bevond. Een oude bekende kwam het geliefde nachtkastje van Bjarne brengen. Bjarne had hem gevraagd het op te halen uit Amsterdam, waar de ouders van Bjarne het al die tijd hadden bewaard.
Bjarne liep naar de auto die voor het herenhuis van zijn hospita stond geparkeerd. In de kofferbak lag zijn nachtkastje. Een donkerrood geschilderd vierkant kastje.
De robuuste Willem hielp Bjarne met het uitladen. Plots viel de blik…

Ik ben weer terug. Terug in mijn oude ziekenhuis, dat ik twee jaar geleden overspannen en opgebrand heb verlaten. Met een oprotpremie, een doekje voor het bloeden, dat wel. Voordat ik definitief bij Sanne introk vernietigde ik mijn diploma's en papieren. Weg, met de Dixantrommel vol hardloop, schaats- en wandelmedailles, weg met al die diploma's waar ik een so trots op was, weg met de eigendomspapieren van mijn oude flat, wat moet een mens ermee, ballast uit het verleden.
"Gisteren is niet…

Natuurlijk had ik ook wel net als Tommy Wieringa graag bij Barack Obama op bezoek gegaan, op reis naar Washington, dwars door de coronabarricades heen, naar het White House koekeloeren en wat slimme vragen verzinnen, maar toen Nieuwsuur mij als eerste belde, had ik geen zin op op te nemen, want je wordt nu eenmaal hartstikke lethargisch van al die absurde coronamaatregelingen.
In mijn gang hangt een oude landkaart van Nicolas Joannis Piscator uit 1628, waarop Friesland, Groningen, Drenthe en…

Emma had een dik boek gekocht. Een boek waarin een heleboel schrijvers die op deze wereld hadden geleefd en geschreven in beschreven stonden. Het was haar eigen encyclopedie, een naslagwerk waarin ze informatie op kon zoeken over de vele schrijvers van wie ze boeken had gelezen. Haar favoriete leesplek was de oude handgemaakte leren Italiaanse stoel. De stoel waarop ze had gezeten toen ze de laatste keer met mij de liefde had bedreven in standje hopeloos.
Ze schreef me een brief waarin ze vroeg…

Subtitel: 'k Was drieëntwintig en kwam terug
Hippocampus; hier vindt de langetermijngeheugenopslag plaats
Nieuwsgierig was ik in 2001, twaalf jaar na dato, hoe de 'Tank Man' zich twaalf jaar daarvoor had gevoeld; een iconisch beeld van een Chinese demonstrant pal voor vier zich langzaam voortbewegende tanks, een op je netvlies klevend fragment. Een beeld van de dag nadat het Chinese leger de protesten op het roemruchte Tiananmenplein uit 1989 met geweld had onderdrukt. Hoewel het lot van deze…

Subtitel: 'k Was drieëntwintig en verdween (II)
Het was overigens allesbehalve een 'self fulfilling prophecy'. Sportkeuringen en die voor militaire dienst probleemloos doorstaan. Iets voor het blote oog onzichtbaars is natuurlijk sowieso niet eenvoudig te detecteren. Toch liep ik bij duurlopen altijd roder aan dan gemiddeld. 'k Had 'zonder problemen' op het sportveld kunnen overlijden, in het woon-werkverkeer, in mijn slaap of anderszins. Is niet gebeurd, want ik leef, werk en ben gelukkig,…

Zonder mij bewust te zijn en zonder dat ik mij ooit heb gerealiseerd waarheen; tijd heeft het mij noch verteld, noch geleerd. Het oneindige niets heeft mij afgebrokkeld, gesloopt en uiteindelijk structureel gedevalueerd. Gelukkig was ik geen domme jongen en functioneer ik nog immer, maar anders. Anders dan gepland en voorgesteld.
'k Heb mijzelf andere doelen moeten stellen, daar de eerder gestelde, nimmer meer te realiseren waren. Die tijd, zowel jaar, maand als dag en zelfs de klok, heeft mij…

Tijdens mijn werk word ik gebeld door de arts van het verpleeghuis. Mijn moeders agitatie neemt de laatste weken toe. De arts, vriendelijk en respectvol, doet me de (onhoudbare) situaties met mijn moeder in de hoofdrol, uit de doeken, spreekt over een zeer lichte dosering antipsychotica. De scherpe kantjes zouden er wat af gaan, natuurlijk hielden ze haar goed in de gaten. Licht geschokt luister ik naar hem. Ik reageer al even vriendelijk en respectvol. Iemand moet de eer van onze familie hoog…

Voor Jelle P.
Den Haag, 10 juli 1984
Ik was op zangcursus in Den Haag, maar ook verliefd, schreef een soepgedicht voor mijn geliefde, die nog een keer met z’n ouders op vakantie ging, maar nu gelukkig mijn man is!
EEN SNOEPGEDICHT…

Ik dacht maar aan een enkele dag, soms twee dagen, maar over meer dan drie dagen vooruit dacht ik meestal niet.
Niet alle nare jeugdherinneringen waren uit mijn gedachten verdreven. Toen ik met de kater van Emma zat te spelen ondervond ik een diepzinnige reflectie over dingen die ik had meegemaakt en maar moeilijk had kunnen verwerken. Het contact met het harige dier had prettige invloed op mij.
De kater van Emma P. was helemaal zwart met blauwe ogen. Het was een vrij grote kater en hij was…

Het naakt was al sinds de oudste tijden een veelgebruikt motief in de beeldende kunst. Emma, die altijd vol bewondering over kunstenaars sprak, vond het een goed idee om mijn jeugdige schoonheid vast te laten leggen op het linnen doek. Ik probeerde de boot af te houden, maar ze kwam er steeds op terug. Ze vond dat ik preuts was. Ook vertelde ze telkens hoe goed de kunstenaar Christiaan Buurveen was. Ze was met hem bevriend. Langzaam maar zeker wist ze mij met goed gekozen argumenten te…

Terwijl mijn hospita in een ver ontwikkeld land erudiete lezingen gaf over de betekenis van moderne kunst in de hedendaagse samenleving, keek ik Frits de zwarte kater nog eens diep in de blauwe ogen en wist ik het zeker. Ik was niet zondig omdat ik buiten mijn schuld was aangerand in het verleden door een agressieve man. En ik was ook niet zondig omdat ik er in mijn fantasie een verfijnd seksleven op na hield met een zestien jaar oudere vrouw, die nota bene mijn hospita was. En met wie ik…

Toen ik tijdens de afwezigheid van mijn hospita aan het genieten was in bad, dacht ik na over de heteroniemen van de dichter Pessoa. Terwijl de zoete geur van het badzout mijn gedachten verder bedwelmde, verzon ik een heteroniem: Hector Havermout. Hector Havermout omdat ik vroeger altijd havermout moest eten voordat ik in de vroege uren op de fiets naar school ging.
Een paar uur later schreef ik een eerste gedichtje voor in mijn Hector Havermout-schrift:
In je
Kom je in me…