Je werd ons geschonken, Natuur: door God of door de Voorzienigheid (?) met je uitgestrektheid, je enorme mogelijkheden, je grote lieflijkheid, je immense schoonheid.... Ons duivelse genie, dat wij ten kwade aanwenden, moest jou kapotmaken, moest ons grootste geschenk ruïneren.... En de regen huilt; de donder klinkt als een protest; hoe lang nog…

Eenzame intimiteit in het holst van de nacht. Rivier, kronkelde naar de horizon, vroeger waar ik onbevangen was als onderdeel van het geheel. Net zoals mijn vader, in het verleden met de zigeuners, was ik de rivier gaan volgen met paard en wagen. Het werd een reis zonder eindbestemming. Van dorp naar gehucht, van gehucht naar dorp, langs de rivier…

Tante had me opnieuw genood in haar dorp bij 's-Hertogenbosch waar ze na de dood van haar tweede echtgenoot haar jeugdvrienden heeft teruggevonden.... We zouden een restaurant bezoeken dat hoog uittorent boven uitgestrekte groene velden, doorsneden door een water dat haast demonisch aandoet (voor wie daar gevoel voor heeft) en dat bezocht werd door…

Lucinda, we zijn de lange, bochtige weg van het leven zij aan zij gegaan. Nu grijnst de dood je in het gezicht, nu je depressie ondraaglijke vormen heeft aangenomen.... Moest het uur van ons afscheid uitgerekend komen op de Tilburgse Kermis? (Eens speelde je nog "Abschied vom Klavier" voor me op de piano die je sinds lange tijd niet meer aanroert…

Vanuit Restaurant "De Caroussel" te Tilburg heeft men een riant uitzicht op het voormalige Paleis van Koning Willem II waar de driekleur halfstok wapperde; elegant en fier, vrij en indrukwekkend, in confrontatie met de altijd mysterieuze, onachterhaalbare, maar eveneens zeer indrukwekkende dood. En zo werd hem, die ons ontvallen was, eer bewezen;…

En weer was het een nieuwsitem, ditmaal heeft men besloten om het strafbaar te maken wanneer men zo gesloten over straat loopt! Of het zoden aan de dijk zet, ik weet het niet maar waag het te betwijfelen, wat niet wegneemt dat ik een hekel heb aan mensen die zich dusdanig bedekken dat je alleen een stukje ogen ziet! Ik hou er niet van en vind het…

Het kan goed toeven zijn bij Kringloopwinkel "Portagora" aan het Koningsplein. Welwillend en goedgunstig, om niet te zeggen; liefdevol voorziet men je daar van een glas thee met een koekje en je kunt je blikken naar wens richten op de grote, wandvullende foto in zwart wit van wevershuisjes of op datgene, dat zich zoal afspeelt in die zaak. Een meneer…

Toen, in een lang vervlogen tijd, ik ontslagen was en gekwetst zoals nog maar zelden, ben ik de hond gaan halen. Van dieren heeft men nooit af te wachten wat de brute, misdadige en zogenaamd "normale" mens onder meer in het maatschappelijk leven klaarmaakt en ik koos de hond, die te midden van andere stakkers verbleef in een kale, getraliede kooi inderdaad…

.....en zo bezag en beschouwde ik de levenloze voorwerpen in mijn kamer van overjarig studente en "oude vrijster"; de voorwerpen en het meubilair die mij gebleven waren als enige reminiscentie aan hen, die niet meer te midden van de levenden zijn; degenen die mij zo vroeg en en zo snel ontvallen zijn, met andere ogen, alsof een hart in hen klopte, alsof…

We waren bijeengekomen in het Restaurant van het Zorgcentrum dat uitmuntte door kaalheid en armoedigheid. Glazen wanden rezen op en boden uitzicht op arbeidershuizen waarvan de troosteloosheid door de aanwezige gasten niet werd opgemerkt. Vele demente ouderen waren aanwezig en zij werden getrakteerd op een variëteit van liedjes uit de oude doos, die…

JONG GELEERD OUD GEDAAN DE EERSTE COMPUTER OP SCHOOL 25 JAAR GELEDEN Het is zondag ik word wakker met een droom over de eerste computer op de universiteit waar ik hopeloos mee in de knoop kwam want ik kon hem slecht bedienen en ik moest afstuderen en typte en typte maar en rekenen kon hij ook er kwam een dik rapport uit en ik was geslaagd. Eindelijk…

Het lijkt soms in juli dat de herfst al intreedt als er een nevel in de straten hangt en zelfs midden in de stad kan een landelijke sfeer heersen. Zo is daar de boerderij aan de Reitse Hoevenstraat met haar rieten dak waarnaar mijn voetstappen zich vandaag richtten(om daar te komen passeert men een oud klooster dat haar muren trots verheft). Lieflijke…

De antracietgrijze stenen van de graven zijn gegroepeerd in lange rijen, in keurige sequenties, op het kerkhof aan de Hoflaan en tonen geboortedata en sterfdata die vaak toch wel ver in het verleden liggen. Mijn vriendin vraagt me de onschuldige witte bloemetjes op het graf van haar ouders te voorzien van fris, koel, helder water. De omgeving ademt…

Het meisje wil dood. Er is geen ontkomen aan haar wens en er is geen alternatief meer. Elf maal loerde de dood haar al in het gezicht, op eigen verkiezing. Haar haar glanst, haar gebit is krijtwit, ze draagt alle charmes van haar jeugd en ze heeft nog de steun en bescherming van haar ouders en zussen, maar de schizofrenie overstemt, overheerst haar…

Wie kan nog wensen te vertoeven te midden van de gribus die zich manifesteert in Breda, tussen de vervallen flatgebouwen, tussen de restanten van een fabriek, genaamd "De Faam" waarvan een schoorsteen eenzaam oprijst te midden van puinhopen? Merkwaardig genoeg is daar dan ineens dat supersonische, hypermoderne station, met stalen trappen, met uitgebreide…

.....en ik ben teruggekeerd; na lange jaren ben ik teruggekeerd; terug naar het huis; naar het huis dat daar op me wachtte al die jaren, gelegen te midden van die landelijke omgeving. En daar, in haar kamer, staat nog altijd de kast, de zilverkast, een erfstuk en een laatste reminiscentie aan mijn arme ouders, met de gouden bekleding, met het lieflijke…

.....en zo legde oma in die zo lang-vervlogen tijd steevast iedere week de afstand af die ons van elkaar scheidde..... Door de grauwe straten die geen schoonheidsprijs verdienen en via de oude draaibrug over het Wilhelminakanaal bereikte ze ons kleine arbeidershuisje. De sfeer in onze kleine kring was dan vaak niet al te vrolijk of opgewekt als…

Het uitzendbureau had me verwezen naar een van de villa's aan de Bredaseweg die tot kantoor was omgebouwd en in welks kamers heren in hemdsmouwen en nette pantalons en colberts de hele dag zaten te rekenen achter computerschermen; een accountantskantoor. Mijn stem schalde door het hele gebouw als ik aankondigde dat er telefoon was voor een van de…

In een leeggeplunderde wereld, met een leeggeplunderd hart; de tempels van het consumentisme zwaar verfoeiend, sjokte ik voort met in mijn handen een zak drop, over de Noordhoekring, me bewust dat de "Tractatus Logico Philosophicus" van "wanhoopsridder" en "brokkenpiloot" Wittgenstein nog steeds de boekenplanken bezet van Boekhandel Gianotten aan de…

Ja echt, ze zitten hier in het aquarium, heus waar! Een aantal maanden geleden vroeg mijn kind; mam, wil jij? Ik zei: ja hoor, dat is prima, best wel weer leuk om te zien! Maar de inhoud krijg je ook hoor! De drie kleinkinderen mochten indertijd bij aanschaf elk een “eigen” vis uitzoeken! Hartstikke leuk natuurlijk, maar eega vond het aquarium te…