Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten over welzijn

Impressies

Een blik op de wekker zegt mij, dat het bijna acht uur in de ochtend is. Alles in huis en ook buiten is rustig, net als de ademhaling van mijn betere wederhelft. Ik realiseer mij, dat het vandaag zondag is en dan lijkt ons plaatsje op het eiland uitgestorven, met uitzondering van de mensen die zich op weg begeven naar de kerk. Van deze plaatsen voor religieuze samenkomsten bestaan er hier twee.

Inmiddels ben ik opgestaan en kijk naar buiten. Twee waterhoenders in de brede sloot naast ons huis maken hun typische geluiden, dat nu iets beter wordt weerkaatst door de onlangs van een kleine kudde schapen kaalgevreten brede beschoeiing. Ik ruik door het luchtrooster vaag de geur van verbrandend hout in enkele oude huizen, waarvan de bewoners nog steeds ouderwets stoken.

Deze rust staat bijna haaks op de ondergane indrukken, die wij, dag en nacht, in onze vorige woonplaats in het gebied van de Botlek, vijftien jaar lang hadden opgedaan. Het was normaal, dat ook ’s nachts het scheepvaartverkeer op de Oude Maas doorging, waar het zware geluid van dieselmotoren nauwelijks nog als irritant werd ervaren. Ons huis stond op ongeveer 250 meter afstand van deze waterweg. Vijfentwintig meter van onze woning verwijderd was er een geriatrische gesloten inrichting gevestigd. Iedere dag, soms al om vijf uur in de ochtend, bevoorraadde men dit complex met koelwagens, waarvan de motor tijdens dit werk bleef draaien. Wij werden er regelmatig door gewekt en totdat wij uit bed kwamen maakten we niet méér dan korte hazenslaapjes.

Afhankelijk van de windrichting, werden wij met een zekere regelmaat verrast en geplaagd door diverse geuren of soorten stank van de aldaar in de omgeving gevestigde raffinaderijen of de ruim opgezette petrochemische bedrijven. Wanneer er een storing optrad, hetgeen dikwijls het geval was, dan werd er “afgefakkeld” (het verbranden van overtollige gassen van een stilgelegde unit). Dat resulteerde in een soort bulderend, op het van een overvliegende straaljager lijkend geluid, dat eveneens de nachtrust verstoorde. Het is verbazingwekkend, dat je al die jarenlang ondergane ongemakken pas in volle omvang onderkent in een nieuwe omgeving. Hier bestaat er geen herrie, stank of industriële fijnstof; hooguit zo af en toe de geur van aalt.

Vrouwlief staat opeens achter mij. Desgevraagd leg ik haar uit, waar ik met mijn gedachten vertoefde. Zij bleek dezelfde ondervinding te hebben. Voor het dekken van de tafel voor het ontbijt kijken we nog even naar onze nieuwe woonomgeving. Het begint zo langzamerhand vertrouwd te voelen. Er zijn genoeg hoogtepunten en gelukkige momenten uit ons leven in onze gevoelsbeleving onuitwisbaar in ons geheugen gegrift. Ondanks de kleine hiaten weten we alle stemmingen daarvan in onze geest nog steeds te generen.

Door de slierten mist zien wij nog net de molen op “Den Diek” en luisteren wij ontspannen en met een zeker welbehagen naar het gebeier van de kerkklokken. Zo kan tevredenheid en ontspanning óók voelen, naar wij hopen voor een door ons helaas niet meer zo langdurige maar toch nog onbepaalde tijd samen.

Schrijver: Günter Schulz, 13 november 2016


Geplaatst in de categorie: welzijn

4.7 met 3 stemmen 102



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)