Ontmoeting in lijn zeven
Ze schikte wat op in de bus toen ik naast haar kwam zitten. Ze prees me om mijn "Russische" bontmuts die wellicht op sommigen een vreemde, merkwaardige indruk maakt maar die ze, bij uitzondering en als een der weinigen, mooi vond. Ze droeg een lange, zwarte paardenstaart en haar gezicht toonde nog kentekenen van een voorbije jeugd terwijl haar taal gekenmerkt werd door een Pools accent. Ik prees haar uitspraak van het Nederlands en beweerde dat deze nog verdergaand zeer zou verbeteren met enige oefening zodat ook het voorlezen aan haar kleinkind een succes zou worden.
11 januari 2024
Geplaatst in de categorie: taal