categorie: toneel

NRC vloert platvloers schrijversechtpaar

Slechts zelden wordt een theaterstuk breeduit op de voorpagina van een krant besproken. De NRC durfde het aan met het megaproject 'Anne', dat ondanks alle lovende bombarie vooraf volgens de NRC-kunstrecensente Herien Wensink totaal niet aan de verwachtingen voldoet. De voorstelling kostte miljoenen euro's, waardoor de rekwisieten en het op schaal nagebouwde Achterhuis wel kloppen, maar dat is geen garantie voor het inhoudelijke toneelspel. Ook de champagne en kostbare menu's kunnen de kwaliteit niet opkrikken. Het rijke publiek is zelfs een doorn in het oog van de ware fan van Anne Frank. Anne had destijds maar amper te eten en kon fluiten naar een dagelijks roesdrankje.

De 36-jarige Herien Wensink noemt het theaterstuk 'braaf, eendimensionaal en met gebrek aan gelaagdheid!' Een ferme dolksteek in de harten van Leon de Winter en Jessica Durlacher, die zeggen alles gegeven te hebben. Herien werkt zeven jaar voor de NRC en de hoofdredacteur Peter Vandermeersch zag de voorstelling ook en hij was het volop met haar eens.

Is hiermee ook meteen het literaire werk van het Joodse schrijversechtpaar aangetast? Nee, maar ze hebben er wel flink van langs gekregen en het is nu wel de vraag of zij nog wel in staat zijn om diepzinnige, revolutionaire en overtuigende romans te kunnen schrijven.

Er is geput uit al het materiaal dat van Anne Frank beschikbaar is, maar misschien is daardoor juist hun eigen, creatieve interpretatie verloren gegaan. Overspoeld door feitelijke informatie. En dan koning Willem met de hoofdrolspeelster arm in arm...

Maar met Anne Frank heeft al die publicitaire, oppervlakkige poespas geen donder te maken. Van de diepe ellende, die Anne heeft meegemaakt, is een wezenloos, spectaculair gedrocht gemaakt, een golem, een reusachtig bouwwerk zonder levende stenen. De tragische ziel van Anne is als populair koopwaar tentoongesteld. De bron, haar dagboek, is duizenden keren beter. Alle opsmuk en geldpomperij ten spijt.

Leon en Jessica zijn integere, getalenteerde, liefdevolle, gedreven schrijvers, daar niet van, maar dat is nog geen garantie voor altijd glansrijke prestaties. De roem kan ook verlammend werken. Ze hebben te veel hooi op hun vork genomen en te weinig literaire diepgang getoond. Bovendien moeten ze voortaan maar nooit meer gaan samenwerken, want dat betekent geheid de dood in de pot.