Uit liefde voor de Tilburgse bevolking?

De "Huiskamer voor Pleegouders", mij tot nu toe onbekend, bevindt zich onvermoed in een pand dat enigszins afzijdig ligt aan het Wilhelminapark en dat eveneens behoort tot het uitgebreide en veelzijdige scala van instanties en instituties waarmee de hulpbehoevende Tilburgse bevolking wordt ondersteund en op de been wordt gehouden. Een binnenplaats belegd met grijze, bolronde keien leidt naar dit huis.

Op een oktoberdag brandde er hier binnen zelfs een houtvuur om de huiselijkheid te suggereren waarmee we aldaar verwelkomd werden.

Een stenen trap leidt naar een bovenverdieping die mij onbekende doeleinden dient en op een tafel in een uithoek staat een herfstboeket van witte bloemen. In een belendend, langwerpig vertrek, dat merkwaardigerwijs is toegevoegd aan genoemde
kamer, zullen we later een lunch gebruiken.

De beker van de ellende van de mensen is overvol, gevuld met zwaar leed en met gesloten gezichten staren zij elkaar stilzwijgend en star aan, bezeten van hun eigen ongeluk.

Ik wend voor dat ik thuis nog iets te doen heb, sta op een aanvaard de terugweg. En te voet voortstrompelend langs het Wilhelminapark, bereik ik die middag opnieuw mijn woning.

verdriet bevolking huiskamer

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 11