Herinneringen als etherische, lieflijke vlinders
De nieuwe dag, die ons nog altijd geschonken wordt, heeft zich aangekondigd met uitbundig licht en met een bleke hemel achter het geboomte aan mijn venster.
De Tilburgseweg, omringd door de pontificale villa's van de welgestelden, verbindt als vanouds Tilburg en Goirle.
In het dorp ben ik welkom bij de bejaarde vroegere vriendin van mijn familie. Achttien jaar zijn verstreken sinds het tragische en dramatische afscheid van mijn geliefde moeder.
Vrolijke tuinkabouters in bonte kleuren, die mevrouw zelf opgeschilderd heeft met waterverf, verwelkomen me al bij de voordeur, zoals ook mevrouw doet die in haar hart, ziel en verstand de herinnering tot haar sterfdag levendig zal houden en zal meedragen aan mijn goede oude ouderlijke huis, en aan mijn vader en moeder, nu voorgoed in het onbestemde, ondefinieerbare rijk achter de horizon.
Mevrouw zou mij voorgoed in haar oude armen willen sluiten. Zij schenkt me echter slechts de kleine, tinnen voorwerpjes die eens pronkten op het dressoir van mijn moeder.
Maar de herinneringen aan het onvervangbare, zozeer geliefde en voorgoed en onherroepelijk en op onvermijdelijke wijze verloren gegane blijven onverwoestbaar en kunnen niet vernietigd worden. De tinnen siervoorwerpjes vormen daarvoor slechts een nietig, geheel ontoereikend en armzalig vervangingsmiddel.
Figuurlijk gesproken fladderen zij als lieflijke, etherische vlinders in de ijle, ondefinieerbare geestelijke atmosferen....
... ...
Schrijver: I.Broeckx30 juli 2024
Geplaatst in de categorie: familie